Het was weer een vroegertje. We worden eigenlijk ook iedere dag uit onszelf vroeg wakker. Na een heerlijk ontbijt met Srilankaanse pannekoekjes ploften we neer in de tuktuk. Tijd voor een cultureeldagje waar we alletwee erg naar uit hadden gekeken. We hadden het getroffen met de tuktuk chauffeur. De eindbestemming was de theeplantage maar onderweg pakte hij alles mee wat ook maar interessant voor ons kon zijn. Zo stopte we na enkele kilometers al bij een brug omdat de vissers daar hun restafval dumpen. In de ochtend komen hier grote varanen van meer dan 2 meter op af. Je kan je wel weer voorstellen hoe dit rook. We hadden geluk want er kroop een grote jongen langs de oever met
zo'n sissende slangentong opzoek naar een lekker hapje.
De volgende pitstop was een traditionele weverij. Met ouderwetse werktuigen werd draad voor draad een doek opgebouwd. Per dag wordt er 10 meter gemaakt.
De Herbal Spicegarden was de tweede stop. Door een drukke gids werden we geinformeerd over allerlei soorten planten en kruiden en hun heilzame krachten. Eigenlijk is het een soort apotheker. Ik geloof wel in homeopathie maar het bewijs werd ook ter plaatse geleverd. Juul was proefkonijn voor een ontharingscreme die monniken o.a. gebruiken om hun hoofd kaal te houden. Zo snel als de wind smeerde de gids een kloddertje creme op zijn enkel en na 5 minuten had hij een kale plek zo groot als een pingpong balletje. We konden niet meer stoppen met lachen. Juul heeft natuurlijk een lekker stel harige mannen benen en we bleven erin. "20 potten voor mij" riep Juul! Daarna werden we overgeleverd aan twee studenten en we kregen een nek / rug massage. Na afloop gaven wij ze wat. Juul had veel rugpijn en houdt er niet van maar dit keer kon hij het wel gebruiken. Ik moest en zou nog wat potjes ontharingscreme hebben en heb ook nog een sandalwood creme gekocht omdat ik het het proberen waard vind voor mijn exceem. Dit is overigens hier helemaal verdwenen. De tour hier was erg leuk. We hebben ook kaneelbomen, vanille struiken en passievruchtplanten in het echt gezien. Werkelijk alles wat in onze levensmiddelen verwerkt is, zien we hier voor het eerst in het wild.
Eindelijk had ik de kans om de "paalzitvissers" te fotograferen. Dit was nog een van de dingen die ik perse wilde doen naast de theeplantage. Ik heb extra mijn best gedaan want ook Lydia had dit nog willen meepakken en ik had beloofd dat ik het nog zou gaan doen. Bij deze Lydia: de foto's zijn binnen! 😃
Toen we de plantage naderde werd de omgeving groener. We reden langs uitgestrekte gifgroene rijstvelden en kwamen onderweg een stoet koeien tegen die hier los over straar liep. Op de plantage verbouwen ze white virgin tea. Wereldberoemd vanwege de antioxidanten. Deze thee wordt het gehele productieproces niet door mensenhanden aangeraakt. De plukkers dragen handschoenen en de blaadjes worden geknipt met een gouden schaartje. Helemaal superdeluxe dus en een mooi marketingverhaal maar het schijnt vooral heel gezond te zijn en dit is de enige plek waar ze deze theesoort verbouwen. Deze thee schijnt kanker en hart- en vaat ziekten te voorkomen. We mochten proeven en kregen er een gebakje bij en ik heb na afloop een doosje voor opa en oma gekocht.
De volgende bestemming: de Moonstone Mine. We werden naar een betrouwbare mijn gebracht en niet naar van die grappemakers die toeristen oplichten. In het straatje waren er wel een stuk of 5. We kregen een rondleiding en we kwamen aan bij een soort van put waar hele gespierde oude mannetjes een emmertje omhoog tilden via een katrolletje. Beneden in het gat vulde de mijnwerker de emmer met steen en klei. Ze zagen er heel erg oud en afgeleefd uit. Ze keken heel zielig alsof ze werden uitgebuit. Wellicht een act maar wij konden het niet laten om geld te geven. De gids vertelden dat het zware alcoholisten zijn maar door het harde werk het er weer uitzweten. Het voelde niet oke om foto's van de mannen te maken. Ze zagen eruit als slaven. Heb alleen 1 foto van toen een van de mannen de steentjes moest omspoelen in het water om te checken of hij beet had.
Na afloop besloot ik geen ring te kopen.
We sloten de dag origineel af. Op het strand met een mojito en een biertje tijdens zonsondergang. Nog even gebeld met gaby papa en mama en weer bij ons fijne zaakje Aroma gegeten. Wel met de voeten omhoog want een grote kakkerlak nam hier de boel waar. Alle vrouwen zaten met opgetrokken knieen met hun vriend aan tafel. De ober schopte hem met zijn blote voet heel nonchelant de zaak uit.
Nu zijn we aangekomen bij de cliffhanger van de dag. Moe kwamen we terug in onze kamer aan. Ik had een missie: zo snel mogelijk naar de wc. Tot mijn verbazing zag ik een soort propje op de grond liggen. Wel een propje met opgekrulde lange poten. Ik: "zou dit een spin zijn Juul?" Juul blies naar het propje en het kwam in beweging. De strijd was officieel begonnen. Alletwee panisch voor spinnen en geen van beiden durfden we iets te doen. Juul heeft uiteindelijk de douchekop naast de wc gepakt en de spin naar het plantenperkje toe gespoten. Hup lege Pringlesbus erop en snel de deur van de badkamer dicht gedaan. Helemaal lekker voelde we ons alleen niet. Ik was wat aan het rommelen met spulletjes en liep naar buiten om iets te pakken van een bankje. Ik deed m'n slaapoutfitje aan en keek toevallig naar het plafond boven de deur waardoor ik zojuist naar binnen was gelopen. Daar zat een spin nog groter dan mijn hand. Zo groot heb ik er nog nooit een gezien. Ik begon spontaan te trillen, kreeg kippenvel en paniek. Juul, Juul, Juul, Juul. Daar! Juul zat veilig op zijn mobiel in ons klamboe huisje maar kon zijn ogen niet geloven. Ik moest eerst weer wat fatsoenlijks aandoen en durfde het shirtje nauwelijks over mijn hoofd te doen wat dat betekende dat ik voor 2 seconden de spin niet meer in mijn vizier zou hebben. Juul trapte op de grond om zijn schoen goed aan te krijgen en het beest begon door die klap heel hard te rennen. Hij was verschrikkelijk snel en kroop achter het gordijn. Wij op onderzoek uit aan de buitenkant. Waar zat ie? Als we hulp zouden halen moesten we natuurlijk wel precies kunnen aanwijzen waar hij zat. Juul wapperde dapper met de gordijnen. Nergens te bekennen. We snapten er niks van. Hij was zo groot en ineens spoorloos. We besloten de klamboe hermetisch af te sluiten en ik wilde perse een check rondom het bed (een matras op een verhoging op de vloer). Juul zei dat ie het al allemaal had gecheckt maar ik geloofde er niks van. Ik kon me herinneren dat ik die ochtend ook wat snels had zien wegschieten op de vloer aan de achterkant van het matras. Ik tilde mijn hoofdkussen op zodat deze loskwam van de wand en ineens schoot daar die gigantische spin omhoog over de muur. Ik dacht dat ik gek werd. Dit kan lekker overdreven klinken maar voor mij is dit echt een hele grote angst. De tranen schoten in mijn ogen en ik rende naar de receptie. Daar zat een Zweeds stel die bereid was een kijkje te komen nemen maar de man zei dat ook hij deze waarschijnlijk te groot vond. Uiteindelijk heeft de spin een heel rondje door de kamer gemaakt terwijl ik weg was en Juul hielt 'm in de smiezen. De vrouw heeft met een bezem het beest naar buiten verjaagd. Daar bleef hij op het looppad zitten.
Ik baalde ontzettend. Ik kwam niet meer van mijn angst af en wist dat er meerdere zijn hier. Bij binnenkomst had Mel gezegd: "als je spinnen ziet, ze zijn niet giftig". We hadden gelachen omdat we dachten die komen wij niet tegen. Mooi wel dus. Ik heb samen met de man het matras nog naar voren getrokken om alles na te lopen. Daarna de klamboe in de rondte om het matras ingestopt. Ik moet 's nachts plassen maar ook dat durfde ik nu niet meer. Het bed was gecheckt maar ze kunnen overal zitten. Onze backpacks, op de grond, onder de wc bril, onder onze kleding op het rek dat in de kamer stond. Ik voelde me naar. Ik heb zeker nog een uur ongemakkelijk in bed gelegen. Als ik mijn benen wilde uitstrekken onder het lakentje vandaan dan vond ik dat vreselijk eng. Maar het is zo warm dus onder een laken liggen is eigenlijk niet te doen.
'S nachts werden we wakker. Yes! Juul moest plassen en ik kon mee. Het licht aan en samen liepen we ongemakkelijk naar de wc. We checkte de muren, de grond, de planten en de wc. Juul kon natuurlijk staand zijn ding doen. Toen was ik. Ik ging zitten en plotseling schoot er een rat uit het plantenperkje naast mijn been zo in een plant naar boven. Het was een flinke dikkert. Tot mijn verbazing was de rat appeltje eitje. Liever dit dan die spin. Wat een afsluiter. Hebben we ook weer meegemaakt. De overall sfeer bij Dreamtime is geweldig maar we zijn heel blij dat dit de laatste dag was hier want nog een avond had ik niet aangedurfd.

Geschreven door Denises.reisverhalen