Met een dubbel gevoel stonden we op. We willen nog niet weg en zeker niet op deze plek. Glenda en Peter geven ons het gevoel dat we weer even thuis wonen. Omdat ze wat ouder zijn en ons zo verwennen en verzorgen hebben we het gevoel dat het familie is zoals een opa of oma waar je logeert. We zijn dan wel 26 maar soms is dat gewoon weer even heel fijn. Na de laatste yogasessie met Glenda heeft ook deze ochtend Peter ons weer verrast. Vandaag een rode bieten curry, scrambled eggs en guacamole op toast.
Hij praat Zuid Afrikaans met ons wat net Nederlands is met een dialect. Ze gebruiken soms alleen andere woorde
zoals zoals "stortbad" = douche. Met een beetje puzzelen kom je er wel.
Ik natuurlijk weer onrustig. Laatste dag! Paniek! Ik wil nog van alles zien! Alles eruit halen wat erin zit. Juul vond alles best en zegt dan ik doe het voor jou Dennie. Hij had het ook prima gevonden om aan het zwembad te liggen. De vaste huischauffeur Danusha kwam ons ophalen met zijn tuktuk voor een bezoekje aan een waterval in de bergen. Hij heeft bakkebaarden als Elvis en heeft hele lange haren op zijn neus en oorschelpen. Hier keken de de hele dag naar. Een hele vriendelijke man. Het was ongeveer 2 uur rijden en de omgeving was prachtig. We reden langs veel rijst en theevelden en rivieren. Onderweg stopte we voor een snack en we hebben hier driehoekjes ontdekt gevuld met een soort kerrie aardappel. Heel pittig maar heel lekker. Eigenlijk is het rotirol maar dan vierkant. We kwamen weer veel kinderen in de schattige witte schooluniformpjes tegen.
De klim naar de waterval duurde 1,5 uur. Er liep een gids met ons mee door het regenwoud maar helaas sprak ze slecht Engels. Ze liet ons een kangeroo hagedis zien en we kwamen wat aapjes tegen. Onderweg moesten we ineens een afdaling maken over grote keien naar een donkere hele lage grot. Voor Juul was het helemaal een opgave want hij had de rugzak op waardoor hij nog meer gehurkt moest klimmen. Het stonk een beetje en al snel werd duidelijk waarom. In de grot zaten vleermuizen. Gelukkig was het maar een klein stukje. Onderweg liepen we nog langs een punt waar drinkwater uit de berg naar buiten stroomde. Hier konden we ons even opfrissen. Het was vandaag weer heel warm en het lijkt erop dat het ieder moment kan gaan regenen. De waterval was momenteel best rustig omdat het al lang niet geregent heeft. Ik heb nog even een pedicure met visjes gehad. Met onze blote voeten in het water en de visjes deden het werk. Ik kan hier heel slecht tegen want als er maar iets of iemand aan mijn voeten komt wil ik al schoppen maar het was wel grappig. Ook hadden we het geluk dat we nog een gifgroene slang tegenkwamen tijdens de klim terug. Nauwelijks te zien want het leek net een tak.
Op de terugweg reden we door dorpjes waar ze duidelijk nog niet gewend zijn aan toeristen. Iedereen keek naar ons en we werden glimlachend onthaald. Ook hebben we aan de lopende band gezwaaid. Juul heeft ook een keer deze dagen meegemaakt dat een klein jongetje hem aanstaarde en hem een tikkie gaf terwijl we in de tuktuk zaten. Heel grappig.
We hadden afgesproken om op onze laatste dag een schilderij te kopen in de galerie met 5 verdiepingen. Het ultieme aandenken aan deze mooie reis waar we thuis iedere dag naar kunnen kijken. We gingen alle doeken af en stopte samen bij dezelfde. We waren het dit keer een keer meteen met elkaar eens haha. Ik hoefde niet eens mijn overhaal tacktieken uit de kast te halen. Het is een man op een fiets met kokosnoten. Zo vervoeren ze de kokosnoten hier. De jongen haalde het doek van de lijst en rolde het vakkundig op en heeft het in een pvc buis gestopt. We nemen het mee als handbagage. Na een kiptandoori zijn we onze backpacks gaan inpakken. Na een kort nachtje slapen ging om 04.30 de wekker. Beneden stond Peter alweer speciaal voor ons in de keuken en om 05.00 uur kwam Glenda naar beneden om ons een knuffel te geven. Wat een lieve mensen.
We voelde de tranen prikken bij het afscheid maar beseffen ook dat het positief is. Als je nog niet weg wilt is het een bewijs van dat het geweldig was. We weten alleen wel dat het waarschijnlijk een eenmalige ervaring was omdat we nog zoveel meer van de wereld willen zien. Deze reis voelt een beetje als te mooi om waar te zijn. Dit hadden we van tevoren niet verwacht. De natuur, de mensen, de ongereptheid. Ik heb nog nooit zoveel mooie natuur gezien en wat is het bijzonder om zoveel dieren te zien in het wild. We moesten openstaan voor het onbekende en het avontuur en het is gelukt zonder heimwee. Ook de dagen met Lydia en Maarten maakte het extra speciaal. We kijken er nu al naar uit om er eindeloos over na te praten met een biertje erbij. Zo blijven we toch nog een beetje in de sferen. Maandag begint het echte leven weer.

Geschreven door Denises.reisverhalen