We hadden ons laatste ochtendmaal met Daan en Mies waarbij aapjes kijken centraal stond. Daan heeft ala dierenverzorger van Diergaarde Blijdorp onze fruit left overs naar buiten geslingerd en de voorstelling kon beginnen. Twee kleine aapjes en een schichtige grote kwamen in onze tuin alles oppeuzelen. We genoten enorm en we bestudeerde hun handelingen, het maken van oogcontact met ons en het samenspel van de groep.
Canggu heeft ons hart veroverd en Gab en ik konden niet wachten om terug te keren naar deze plek. Uluwatu was leuk maar gaf mij een soort Ibiza gevoel. Grote hippe restaurants, alles ver van elkaar en alles veel duurder. Voor even leuk maar ik verlangde terug naar het echte Indo gevoel. We bleven Canggu en onze favoriete strandtent The Times ophypen bij Mies in Daan in de hoop dat ze later deze week ook zouden aansluiten en zongen "I have the times of my life" om het aan te dikken.
We kwamen aan bij ons nieuwe plekje in de wijk Perenang waar je tussen de rijstvelden kan slapen. Onze taxischauffeur moest een weggetje afrijden vol bouwmaterialen en zonder asfalt om ons af te kunnen zetten bij de receptie. Bij het uitstappen werden we vriendelijk onthaald door alle bouwlui die naar ons zwaaien en lachen. We hebben deze fijne accomodatie te danken aan Mosche die hier ook nog verbleef. Van hem hadden we al gehoord dat het oorspronkelijke uitzicht van een rijstveld was omgetoverd tot bouwkeet. Het uitzicht vanaf de infinitypool bij de receptie bestaat nu uit beton, steen en afval. Voor ons niet erg want de plek is zo fijn en de kamers prachtig maar we hebben er nog wel een korting uit weten te slepen omdat dit niet op booking werd aangegeven. We konden er niet over uit: zo verschrikkelijk blij dat we waren met de terugkomst in Canggu, de plek waar het ook allemaal begon. De kamer heeft een bad en een aparte douche, een heerlijk bed met aan weerszijde twee mooie mozaiek lampen en een eigen balkon met uitzicht op de harde werkers én een overgebleven stuk rijstveld. Eigenlijk voelt het door de bouwconstructie heel dorps aan en alsof we echt deel uitmaken van de locals hier. Je staat ermee in contact en begroet elkaar als je langsloopt.
We hebben meteen een scootertje gehuurd en zijn richting Mosche gereden die al als een bruin kroketje na 10 dagen Bali in een zitzak bij de Times lag. Ik werd getrakteerd door een rouwstoet die in de straat erachter voorbij trok. Een auto vol met klankschalen en mannen in witte traditionele kleding maakte prachtige muziek en daarachter reden de nabestaanden op tientallen scootertjes in de muziek met witte sarongs en tulbanden. Ik schoot mijn jurkje aan, pakte snel mijn mobiel en rende naar de mensenmassa die zich opstelde voor de deuren van de tempel. Omdat het vermoedelijk om een begrafenis ging heb ik geen portretten geschoten omdat ik het ongepast vind om als half blote toerist zoiets respectloos te vragen aan mensen in rouw. Wel is het gelukt om opopvallend wat beelden te vangen en vroeg ik toestemming aan de muziekauto of zij het oké vonden. Het waren jonge gasten die onderling tijdens hun optreden aan het geinen waren en opgepropt op een pick up truc zaten.
Vanaf het moment dat we hier weer aankwamen voelde ik me weer verbonden met de mix tussen natuur en cultuur die hier zo prachtig is. Overal om me heen zie ik dingen die ik vast wil leggen. Het zijn ontmoetingen met plekken en mensen die zo uniek zijn en als ik die momenten weet te vangen dan voel ik ultiem geluk. Canggu opent mijn ogen weer en laat al mijn zintuigen aanstaan en me leven in het nu.
De krampen namen helaas maar niet af en tijdens het avondeten bij een fantastische zaak Penny Lane waarvan de foto's voorzich spreken, voelde ik weer zulke extreme golven van misselijkheide dat ik nauwelijks iets heb gegeten. Mosche en Gaby gingen met me mee naar ons resort en daar heb ik tijdens de krampen zelfs hardop dingen geroepen omdat je langzaam aan gek wordt en het gevoel hebt dat je in zo'n golf flauwvalt. Dit verhaal krijgt nog een staartje maar dat bewaar ik tot het smeuïge verslag van morgen.

Geschreven door Denises.reisverhalen