Vandaag besloten we heel vroeg op te staan. Op deze laatste dag zouden we 's ochtends vroeg voor de ergste hitte naar het Nederlandse fort Galle gaan. Onze maat was ook in de vroege uurtjes heerlijk enthousiast. Vanavond Jatzee night! Iedere dag witte boterhammen en een ei variant gaan nu wel een beetje tegenstaan. We gaan komende dagen alternatieven zoeken nu de horeca zaakjes ook wat hipper zijn. Maar ach waar hebben we het over maat we moesten toch iets bedenken om over te klagen. Anders worden die verslagen ook zo hetzelfde. 😉 We zaten in een tuktuk met een soort hindoe muziek. We reden langs een vismarkt die werd opgebouwd en je zag de locals op de bus stappen naar hun werk of winkels openen. Door de muziek leek ik weer even in een film te zitten. Op dit soort momenten geniet ik zo erg. Om me heen kijken is alles wat ik nodig heb op me gelukkig te voelen. Ik hou ervan om de dagen zo lang mogelijk te maken hier. Dan verspil je tenminste geen tijd en maak je alle dagdelen mee. Galle was indrukwekkend. Dat hier de Nederlanders vroeger aankwamen is heel onwerkelijk. De gebouwen zijn prachtig en de bouwstijl herkenbaar van thuis. Ik heb even bovenop de muur gestaan en toen ik naar de horizon keek naar een schip in de mist ver op zee probeerde ik me in te beelden hoe zo'n VOC schip hier vroeger aan is gekomen. Even hadden we gezelschap van een zwerfhondje. Hij bleef ons volgen en ik wilde hem wel water geven maar was te bang dat hij zou bijten. Hij was er verschrikkelijk aan toe en gromde ook soms van zijn eigen jeuk en ongemakken. We probeerde in versnelde pas van hem af te komen maar dat ging moeilijk. Met z'n 4en in de ban van zo'n klein beestje. Onderweg wilde ik nog even een foto maken van een famlie. Toen ik de foto had gemaakt werden de rollen omgedraaid. Zij wilden met mij en Lydia op de foto. De mevrouw rechts van mij hielt me steeds tegen met haar hand als ik dacht dat het afgelopen was en op wilde staan haha. Nog even een koffietje gedronken en toen zijn we naar jungle beach gebracht. Na een kleine afdaling door de jungle kwamen we op een smal stukje strand. Hier besloten we maar even wat te eten. Toen we aan een tafeltje zaten onder een soort partytent hebben we de eerste aap gezien. Dit was mijn moment om een scherpe foto te maken. Ik heb nieuwe opties op Juul zijn telefoon ondekt waardoor ik nog betere foto's kan maken. Had ik dit nou maar eerder geweten. Ik vind foto's maken geweldig. Nadenken over de compositie en de juiste hoek, lichtval en timing. Toch een beetje met werk bezig alleen dit keer is het geen bier maar kan ik de mooie mensen hier vastleggen en alle bijzonderheden. De aap begon ineens zijn tanden te laten zien en voelde zich duidelijk bedreigd door onze camera's en we vlogen naar achter. Dit was echt eng. Verderop zaten er nog meer in een boom. Poging nummer 2. Ze werden gevoerd door toeristen en waren erg brutaal maar hierdoor kon ik ze wel fotograferen. Ze kregen mini banaantjes en die aten ze dan hoog op een tak lekker op.
Na een vieze veel te dure sandwich met harde kip klommen we over de rotsen naar een ander baaitje om te kijken of we daar konden liggen en zwemmen. Het was zaterdag dus ook de locals waren op het strand en het was te vol. We besloten terug te klimmen en dit leverde een mooie foto op van een visser met een net gevangen inktvis. Na het strand namen we afscheid van Maarten en Lydia en gingen onze tuktuks een andere kant op. Misschien gaan we morgen nog wel hun kant op.
Ik besloot na het douchen even alleen de winkelstraat op te zoeken. Na een kort voorgerechtje met Juul op het strand net voor zonsondergang stapte ik in een tuktuk. Spannend! Helemaal alleen voor de eerste keer. Als ze me maar niet gaan oplichten zonder man aan mijn zij dacht ik alleen maar. Ze kunnen soms ook best staren maar over het algemeen voel ik me heel veilig bij de Sri Lankanen. Ik heb me heerlijk 3 uurtjes vermaakt. Praatjes gemaakt met de juweliers en cadeautjes gekocht. Ook voor mezelf natuurlijk 😉 Ze hebben hier hele mooie sieraden. Vooral de maansteen (wit of blauw) en blue saphire is een veelvoorkomende steen hier. Deze kan je dan ook in bijna alle winkeltjes vinden. Terug met de tuktuk. Dit was de eerste chauffeur die bereid was me voor maar 200 roepies terug te brengen. Dat is omgerekend 1 euro. Alle chauffeurs hier rekenen veel te veel voor mini ritjes en zijn gehaaid. We reden een stukje verkeerd maar hij deed niet moeilijk. Hij vertelde me dat de winkeltjes veel zwarte handel hebben en de sieraden vaak niet echt zijn. Baalde ik even. Had ik net van alles ingeslagen. Net buiten het dorp zit de bekende sieraden fabriek. Hij zei dat hij me er de dag erna heen kon brengen. Hier betaal je de normale prijs en weet je zeker dat je gecertificeerde sieraden koopt. Deze man had zelf twee dochters en ik voelde me heel erg op mijn gemak door zijn oprechtheid. Hem vertrouwde ik. Ik vroeg hem of hij ons de dag erna naar Hikkaduwa kon brengen met backpacks in de tuktuk. Op die rit kon hij ook langs de fabriek rijden.
Jatzee night was heel gezellig. We hebben gegeten bij onze maat en daarna zijn we de strijd aangegaan. Twee andere gasten uit Estonia schoven ook aan. De vrouw leek op Carice van Houten en onze maat legde even enthousiast als altijd de spelregels uit. "Mister sausage" de kat kwam bij me liggen. Ik heb nooit echt iets met katten maar deze was wel schattig en mocht best tegen me aanliggen. Morgen dan toch maar weer achter m'n neef en Lydia aan 😉

Geschreven door Denises.reisverhalen