Oeps een flink stuk gefietst. Was dat de bedoeling?
Nou……
Niet helemaal eigenlijk. Ik dacht een campingachtig iets te hebben gevonden. Daarvoor moest ik 93 km rijden. Dat ging door een afwisselend landschap. Van akkerbouw, veeteelt, bos, kleine dorpen en nationaal park.

In dat park mocht ik over een weg van 35 km fietsen. Ik zag op een gegeven moment een bankje en tafel. Ik was nog niet van de fiets af en er vloog van alles op mij af. Neeee niet fijn. Al die kut beesten en geprik en irritant gezoem. Ik heb snel wat koekjes en ‘snikkel’ in de stuurtas gestopt. Dan maar fietsend wat calorieën naar binnen werken.

Op een ander deel van de rit ben ik eens bij een kruis met beeld gaan rusten. Nou dat was inderdaad rusten. Even geen vliegende insecten. Heerlijk relaxt.
Ik ben heel wat kruizen, Maria’s en Christusbeelden tegengekomen. Vele rijk versierd met kunstbloemen, vaantjes en vlaggen. Ik waande mij tussen kitsch en het Goddelijke.

Het tempo zat er goed in. Na 93 km kreeg ik het toontje van Garmin dat ik de finish bereikt had. Met een gemiddelde van 20 km per uur. Die had ik nog niet voorbij zien komen. Maar geen kampeerplek. Helaas dan wat anders uitzoeken die was 47 km verderop. Oké shit happens.

Daar aangekomen geen camping. Bestond niet meer. Toen maar rustig op een bankje gaan zitten mijn optie overwegend. Ik bedacht het volgende. Ik heb booking.com ook op mijn telefoon. Beetje speuren en ja wat gevonden. Een logeerplek bij een particuliere host. Daarvoor moest ik nog wel 20 km fietsen. Ach wat maakt het uit. Ging toch al zo lekker immers?!
Was er dichterbij niets? Oh jawel maar ik wil natuurlijk niet te duur. Max 20 euro hield ik mezelf voor.

Toen ik daarheen fietste bedacht ik; na 37 nachten op mijn slaapmat mag ik eindelijk in een echt bed. Ik werd steeds enthousiaster. En reed met een flink tempo over ‘s-herenswegen.
Er reden nog wat mensen over de zandpaden.
Ik liet ze in een stofwolk achter mij. Waanzinnig wat een power en macht kwam er nog uit mij. Dat voelt zoooo lekker!

Vlak voor aankomst werd ik nog getrakteerd op een korte klim van 10% Max. Geen probleem voor die ouwe. En toen nog 500 meter kinderkopjes. Ook gewoon doortrappen.
Heb ik van Theo geleerd. Niets is onmogelijk. Verstand op nul en draaien met de benen. En waar Patrice nog weleens zei (als ik het wat lastig had in de bergen); pijn is voor even opgeven voor altijd.

De host sprak geen Engels maar wel een beetje Duits. Het communiceren hier in Polen is nog weleens lastig. Men spreekt bijna geen Engels en ik geen Pools. In een supermarktje leverde dat een leuk tafereel op. Mevrouw kletste honderduit in het Pools en ik lulde maar wat in het Engels. Ach we hadden een hoop lol. Ik mijn spullen, zij haar geld. Nou daar ging het nou net om. Blijft eigenlijk heel simpel.

Ben nu wel moe en ga slapen.

“When preparing to travel, lay out all your clothes and all your money. Then take half the clothes and twice the money.” -Susan Heller

Geschreven door Broersma