Rust, peace, happiness, doen waar je zin in hebt en niets te moeten. Dat klinkt fijn is het niet?
Zo'n dag was het vandaag. Geen planning. Uit slapen, ontbijtje, zwemmen, even wandelen enz. En uitgebreid mensen bestuderen op straat.

Hoe zijn ze nu die Nicaraguanen? Wel, zeker niet groot, beter te omschrijven als redelijk klein. Allen zwart haar en verschillende kleuren bruin/zwart. Een groot deel stamt af van de Spanjaarden en een mengeling van de inheemse bevolking (indianen). Pure indianen zijn er nog in kleine gemeenschappen in de regenwouden.

Wat opvalt is dat vooral vrouwen na hun pakweg 25e gaan 'uitdijen'. Veel zwembanden en overgewicht. Het schijnt dat diabetes en hart- en vaatziekten hier een groot probleem vormen. Het eten is gemiddeld behoorlijk zout en zeer suikerrijk. Lichaamsbeweging krijgen ze niet in voldoende mate. Met de hoge temperaturen, trage tred van leven en geen geld deels wel te begrijpen.

Het onderwijs ligt op een heel andere niveau dan bij ons. Maar er wordt aan gewerkt. Steeds meer kinderen leren Engels (zo belangrijk voor de toeristenindustrie). Gelukkig zie je ook kinderen in schooluniform rondlopen.

Hoe dan ook zoals al eerder omschreven ze zijn erg aardig en behulpzaam. Wij hebben ons geen moment onveilig gevoeld. En veel mensen hier vinden het leuk om te worden gefotografeerd.

We hebben geluncht in een soort Franse bakkerij. Heel erg lekker. Baquette, croissant, koffie, camembert... even iets anders! In de avond hadden we een cafeetje opgezocht uit de LP. Dat was niet zo'n succes. Het duurde lang, door miscommunicatie verkeerde dingen op tafel, mensen die weg liepen enz. Maar ach wachten geeft trek en uiteindelijke was het eten van prima kwaliteit. Maar vooral de bediening snapt nog niet hoe gastronomie werkt althans geredeneerd vanachter de westersebril.🖖😎.

De wifi in ons hotel is👌. Belangrijk voor tieners maar eigenlijk ook voor ons. Een pindatje, videobellen met de oma's en voor Isa contact met haar Daan.

Geschreven door Broersma