Zo blij en opgelucht we gisteren middag waren zo snel kunnen we ook weer relativeren.
Misschien is het in Nederland ook wel in het nieuws geweest maar hier heeft gisteren in Zweden een drama plaatsgevonden.
Zo werden we vanmorgen op school met alle medestudenten in één lokaal bijeen gebracht.
Daar kwamen alle leerkrachten ook bijeen en men begint de dag met het afschuwelijke nieuws over wat zich had afgespeeld in Örebro.
Men stelt ons op de hoogte van de slachtoffers en gewonden die bij de schietpartij op de volwassen educatie heeft plaatsgevonden.
Ze stellen ons (alle medestudenten)in de gelegenheid als er behoefte is om er over te praten er ook die ruimte zal zijn.
Men benadrukt ook het feit dat sommige onder ons zijn gevlucht uit hun thuisland vanwege de veiligheid en dat dit nu hier in Zweden gebeurt betreuren ze zeer.
En daar wordt je dan weer even stil van…….
Na deze bijeenkomst gaat ieder weer naar z’n lokaal en gaan we tot de orde van de dag.
Na de pauze worden we 1 voor 1 uit de klas gehaald voor een mentor gesprek.
Dit gesprek gaat over de voortgang van de Zweedse les, hoe vindt je dat het gaat, zijn er verbeterpunten, wat vind je moeilijk, het lezen, schrijven, spreken enz enz.
Na mijn gesprek half Zweeds/Engels krijg ik te horen dat ik de lat voor mij zelf erg hoog leg.
Ik wil te goed, te veel……en dat het inderdaad moeilijk is om al vloeiend Zweeds te spreken in zo’n korte tijd. En dat mijn ”handicap” het nog eens extra bemoeilijkt. Maar ze zijn erg tevreden en ze zien mijn wilskracht.
Dus al met al zeer positief en het compliment ontvangen. (Maar ja ik ven ik hé!)
Martijn heeft dit gesprek na mij en ook hij krijgt positieve feedback.
En dan 4 minuten voor 12.00 moeten we van de leerkracht alles opruimen. Ze steekt haar kandelaar (bescherm engeltje met kaars) op en om 12.00 houden we allen 1 minuut stilte.
Nou, dit was kan ik je zeggen heel sereen, en tevens weer een intens besef moment.
Droom je dromen……..
Stilletjes onder de indruk rijden we naar huis. En na het eten gaan we naar de Dollarstore.
We willen in de appartementen nog nieuwe vloerkleden.
Als we dan thuis komen schijnt het zonnetje en besluiten we te gaan ijs vissen op het meer.
Hengel, boor, schepje, vis gerei heel het geneuzel leggen we in de slee.
Hoge laarzen aan want vannacht en de gehele dag is het 2 boven nul geweest dus is er dooi.
Nou, en of dooi……op sommige plekken zak je door de eerste laag sneeuw en soms door een laagje ijs.
Als we gaan boren lijkt zowat onze boor nog te klein….
Maar met vereende krachten lukt het ons toch een gat te boren.
Ik schep de slush puppy met een ”schuimspaan” eruit zodat het gat zowat ijsvrij is. En in de tussentijd heeft Martijn de hengel in orde gebracht.
Dan het moment van het te water laten van het ”aas” (blinkertje.)
Het is zo genieten in de frisse buitenlucht en al kijkend naar de hengel die we op en neer moeten bewegen.
Terwijl ik dit aan het doen ben, maakt Martijn verderop ook opnieuw een gat.
En zo zijn we anderhalf uur op het ijs en begint de schemering.
En dan houden we het met 1 aanbeet wel voor gezien.
Dit ”smaakt” ondanks we niets hebben gevangen wel naar meer.
In de middag worden we nog gebeld door ons Hanneke want die is met Paul samen op pad geweest voor een andere auto.
Gelukkig had Paul tijd vrij gemaakt om dit voor Hanneke en ons te doen en heeft ze geen kat in de zak gekocht. En even later belt ze ons dat ze iets anders hebben gevonden en dank zij Paul is er qua prijs ook goed onderhandeld en heeft ze een andere veilige auto kunnen kopen.
Dus Paul bedankt voor je goede zorgen.
En ik krijg een appje vanuit Nederland.
Mijn baas en bazin hebben het plan om met het gezin in de herfstvakantie te komen. Hoe leuk zou dat zijn.
En wij hopen dat veel mensen kunnen komen genieten van onze plek, en ervaren hoe prachtig mooi Zweden is.
Alle seizoenen heeft wel iets magisch, en ik vindt me dan ook een echte geluksvogel.

Geschreven door Moniek.reizen