Tja, en dan zit je op de boot en dan praat je met elkaar over ons leven, onze droom en dan ineens. Weet je, we gaan de makelaar een app/mail sturen dat hij een bod mag uitbrengen. Bam de kogel is door de kerk.. We wachten het af. Na aankomst in Duitsland hebben we op een parkeerplaats de nacht doorgebracht. Het gezoef geluid van verkeer en gebrom van koelwagens wendden snel en al gauw was het weer ochtend. En kregen we via de telefoon bevestiging dat de makelaar het bod zou uitbrengen. Lekker ontbijten en dan weer op pad. Nou van relax rijden is geen sprake 5 minuten op de 1 en jawel…..dikke vette file. Wa een gekkenhuis op de weg dat is op zijn zachts gezegd een groot contrast met waar we vandaan komen. Nou hoor ik jullie denken, is er iets aan Zweden wat tegenvalt? Ja hoor, ook daar hebben we wel wat dingetjes. Daar zie je veel oude lege vervallen huizen en in de straal van 20 meter weer een nieuw huis.(ziet er niet uit maar het schijnt dat afbreken en afvoeren een godsvermogen kost.) En is vaak van dezelfde eigenaar. En we moeten nog wennen dat je je schoenen uitdoet als je bij iemand op bezoek gaat, of huis bezichtigd. Je ziet “tentjes” met restaurant en dan denk je huh!!! De uitstraling aan de buitenkant zegt niets over de kwaliteit en vriendelijkheid van het “tentje”. Dat zijn dingen daar verbazen we ons nog steeds over. Ook het niet op slot doen van eigendommen, huis, auto, boot etc, dat is ondenkbaar bij ons in Nederland. Tolgeld, campergeld, visgeld in enveloppe doen en achterlaten, en zo kunnen we nog wel meer opnoemen. Nou uiteindelijk hebben we er ruim drie uur gedaan over voordat we in Bergen-Belsen waren. En daar hebben we weer enig besef kunnen ervaren van de vrijheid die we nu hebben. Indrukwekkend om de grafheuvels te zien, en te lezen dat er zoveel mensen hier zijn omgekomen en begraven.(massagraven).Ook het monument van Anne Frank en haar zus Margot bezocht. Je kent ze niet maar toch gaat er een bepaalde emotie door je lijf die ik moeilijk kan beschrijven. We staan toch bewust stil bij de gruwelijkheden die hier in de oorlog hebben plaatsgevonden, en relativeren dat wij de vrijheid hebben. En omdat te beseffen durf ik te zeggen Carpe Diem. Daarna vervolgd onze reis in vele files naar Hoogeloon. En waarschijnlijk naar een friet met en fricandel speciaal. Ja, want dat kennen ze in Zweden ook niet.
Geschreven door Moniek.reizen