De lucht is blauw, en het zonnetje schijnt. De gasten maken laat aanstalten om te vertrekken en dus kunnen we ook wat later beginnen met onze poetsronde. Maar dat mag de pret niet drukken want we hebben nog wat administratieve zaken te regelen. Nu het geld van het woonhuis de notaris is gepasseerd en het op de rekening staat kunnen wij ons inschrijven. Nou, pff Google Translate heeft moeten werken. Ze vragen nog net niet je pincode….maar het is ons gelukt. En komende donderdag moeten we met al de documenten naar Östersund. Alle recente bankafschriften, documenten van het beëindigen bedrijf in Hapert, en Hoogeloon, woonhuis Hoogeloon, uittreksel van ons huwelijk en dat we nog getrouwd zijn. Data is onlangs nog bij gemeentehuis in Bladel bevestigd, en met stempel. (Anders is het met emigratie een gedoe met aantonen.)aankoop bewijzen van camper en auto. Dus we komen steeds weer een stapje dichterbij ons persoonsnummer.
Nadat we dit alles hebben gedaan gaan we beginnen met ons verlate poetsrondje.
Na de lunch (voor ons warm eten!) ga ik nog naar de dollarstore en Coop voor boodschappen. We moeten nog nieuwe agenda’s hebben voor in de receptie en voor in het woonhuis. We krijgen nu ook steeds meer reserveringen voor campingplaats of appartement. Dan is het fijn dat dat inzichtelijk is voor ons beide. Fijn om ook van gasten te horen dat ze bij ons komen omdat ze de reviews hebben gelezen. We hebben zelfs vandaag nog een echtpaar blij kunnen maken om hun een sleutel te geven voor privé sanitair. De vrouw is invalide en heeft met haar rolstoel behoorlijk wat ruimte nodig. Nu kunnen ze toch genieten van een campingplek en het sanitair. Hun blij en wij blij.
Martijn is nog naar de “buurman” geweest die een bedrijf heeft in wegwerkzaamheden etc. Wij willen graag in gesprek gaan over goed onderhoud, en heel toevallig was daar ook de persoon van het bos aanwezig. Ze komen deze week met ons en met onze buren eens kletsen. Leo en Gunnel zijn deze week nog hier en dan gaan ze weer naar het zuiden. Maar het kletst wel wat gemakkelijker wanneer er goed getolkt wordt. De boseigenaar praat moeizaam Engels en zeer dialect Zweeds. Dus we hopen dat we met zijn toestemming het bos mogen onderhouden/snoeien, of dat we het mogen kopen. We wachten het “geduldig” af hoe dit gaat verlopen. Het is echt waar wij moeten/zijn nog steeds bezig met onthaasten. En dit is wel een omschakeling waarin je geduld toch echt op de proef wordt gesteld. In Nederland is dit de flow, en ben je gewend om maar vooruit te plannen, afspraken nakomen, en het gejaag. Hier spreken ze iets af maar hoe of wat dat zie je dan wel weer. Maar ook dit hoort bij het proces zullen we maar denken. Vandaag nog even FaceTime met Dilayla en Hanneke. Weer goed om die kleine meid te zien en te horen, ze was op vakantie geweest en daardoor geen FaceTime gehad.
En dan komt de inlandsbanen trein met heel veel kabaal voorbij. Deze heeft nu een hele sliert aan wagons met hout achter zich aan. Heel bijzonder dat men dit toeristentreintje hier ook voor gebruiken. Ben benieuwd of dit morgenvroeg rond 8.30 ook zo is….

Geschreven door Moniek.reizen