Tjee, vanmorgen leek hoorde ik drup drup, ik zei nog tegen Martijn het lijkt wel of het regent….
Nou het was geen geen regen maar ijzel.
Toch werd ons Martijn hier door verrast want hij was goed en wel buiten van de trap af toen hij onderuit ging.
En daar lag hij languit op z’n rug.
Gelukkig niet met z’n hoofd op de trap of stenen gevallen.
Ik heb snel mijn spike sneeuwlaarzen aan gedaan en ben Saar gaan uitlaten.
Hilarisch genoeg kon Saar ook bijna met geen mogelijkheid vooruit komen.
Ze zocht haar weg in de hopen sneeuw of ik kon haar met de riem een beetje vooruit helpen.
Ik heb maar meteen een bericht naar Marieke gedaan dat het spiegelglad is.
Twee uur later krijgen we telefoon dat ze Niene willen brengen omdat ze naar het ziekenhuis moeten.
Marieke voelde de baby sinds gisteravond beduidend minder of eigenlijk niet.
Tjee, wij waren niet gerust op dat nieuws maar ook niet dat ze nog zo’n rit voor de boeg hadden.
Lang verhaal kort: Ctg, echo, urine, bloeddruk, vruchtwater alles was in orde. Ze mochten na dit nieuws toch weer naar huis.
Het komt wel vaker voor dat vrouwen dit ervaren…..
Mocht er tussentijds iets veranderen dan mogen ze weer aan de bel trekken.
We waren dus behoorlijk opgelucht dat er niets verontrustends aan de hand was en dat ze weer veilig thuis zijn.
In de middag als we buiten zijn om Saar uit te laten horen we over het meer een kabaal.
En ja, wel hoor de eerste sneeuwscooter glijdt over het ijs/meer.
Niene blijft vandaag lekker zoals al was afgesproken bij ons spelen, eten, en logeren.
En van zo’n dagje noem het in spanning zitten kost toch ook wel energie.
Dus we wachten het voorlopig maar af.
Geschreven door Moniek.reizen