Weer heerlijk geslapen in de camper want tja, alle spullen zijn weg….
Staand in de keuken effe een ontbijtje nuttigen en verstand op nul en door.
Van boven naar beneden nog alles gepoetst en nog even wat kleinigheidjes gehaald voor onze Sandy, mijn pa, en Hugo. En gelukkig waren Sandy en Hugo bij papa. Ik had een kaartje geschreven met persoonlijke boodschap, Toch is het in woorden moeilijk te benoemen hoe ik me voel, wat ik nog zou willen zeggen. Wetend wat je hier hebt en achterlaat. Maar wat ik nu ook wel heb geleerd is dat loslaten ook houden van is. We hebben nog friet gegeten met een frikandel speciaal ( nu kan het nog) daarna hebben we de buurman nog gedag gezegd en toen kwamen er al weer familie. En zoals je op de foto ziet heb ik mijn Kiboekoe afscheidsmuts op…..die gaat mee in tour.Mijn papa had zelf een hele lieve persoonlijke kaart voor ons geschreven. Van Sandy hebben we een kaart en kaarsje gekregen met daarin een armband. Dus ben heel benieuwd. Wat zijn we weer blij verrast dat Erik en Ingrid, mijn neefje Rick, Paul, Ans, Bianca, Stefan, Michael, en Bart en Marieke met onze kleine Niene, en Dimph, ons hebben uitgezwaaid. En ja, dat ging weer met tranen. Snap niet dat een mens zoveel vocht heeft!!! Al toeterend zijn we weg gereden vanuit de Hoef op naar Duitsland. Om 20.45 zijn we de Duitse grens gepasseerd. En om 22.00 hebben we een verplichte pauze genomen om de auto te laden, en dus maak ik van deze tijd gebruik om de dag door te nemen. We rijden tot voorbij Hamburg en dan gaan we pitten. Dus ik zeg voor nu……welterusten en tot morgen.
Geschreven door Moniek.reizen