Vanmorgen toch wel met een beetje gespannen gevoel opgestaan.
Vandaag gaat het gebeuren…….
Tuurlijk hadden we het allemaal anders gezien en gewild voor die koekwaus.
Maar het is zijn keuze geweest om niets maar dan ook niets te accepteren van wat wij hem hadden voorgesteld.
In eerste instantie was het nog een plan geweest om hem in de grootste cabin te laten wonen.
Maar nee, dat zou volgens hem nog een kamer extra moeten hebben, daarbij een vaatwasser, en viezer, en de badkamer moest vernieuwd worden. Dus dat viel af.
Toen wij later in het dorp nog een huis hadden aangekocht hebben we hem voorgesteld om daar naar toe te verhuizen.
Maar nee, Kolbacken was zijn plek en niet anders.
En nu, met zijn houding heeft hij een slaapkamer ergens paar dorpen verderop weten te bemachtigen.
Tuurlijk beseffen we ons wel dat gezien de winter je niet graag iemand op straat zet.
Maar het is in deze kwestie echt wel aan hem zelf te danken en wij zijn blij dat we nu na bijna 11 maanden eindelijk door kunnen pakken.
Want ja lieve mensen, we hebben groot nieuws.
We hebben vandaag via de mail ons bedrijfsregistratie nummer ontvangen.
Nu voor het echt:
Kolbackens Camping & Stugby Åsarna.
Dus zoals jullie begrijpen is dit voor ons een feestdag.
Na het lezen van die mail heeft Martijn meteen wat belangrijke mailtjes verzonden.
Een afspraak maken voor het openen van een zakelijke bankaccount.
Afspraak met accountant, Opvragen van offerte kassasysteem gekoppeld met bedrijfsregistratie. En natuurlijk nog contact gezocht met Äventyrsguiderna voor het boeken van activiteiten voor onze gasten.
In de voormiddag komt nog de keukenboer de vensterbank plaatsen, en twee schotten van kastjes vervangen in de juiste kleur. Nu kunnen we dit ook stilletjes aan afwerken.
Zodra die weg zijn gaan we naar het appartement om te kijken hoe het heeft uitgepakt nu de verf droog is.
En daar staat Koekwaus buiten te wachten op zijn kameraad.
Hij geeft Martijn de sleutels en wij wensen hem het beste.
Tja, eigenlijk is het een triest persoon.
Dan gaan we weer terug naar het appartement.
Ik ben ik en ik vindt de keuken wel oké, maar het kan beter dus hupsakee nie nauwe maar douwe.
We zijn zo druk in de weer tot we weer een auto op de weg horen rijden.
Wij naar buiten en ja wel hoor…..
Het zijn twee dames van de uithuiszetting.
We staan ze te woord en ze vertellen dat ze nog 14 minuten moeten wachten voordat ze naar binnen mogen.
En precies klok slag 13.00 horen we de deuren van de auto dichtslaan.
We gaan ook met hun mee naar het huis en we overhandigen hun de sleutel. Wij blijven buiten en zei gaan al roepend Hej, Hej, naar binnen.
Heel vreemd dat je dit dus een beetje herkend van tv en nu zit je live in zo’n set.
Maar goed we mochten meteen het slot vervangen en hebben ook nog een berghok moeten openen.
Daarna was het officiële gedeelte klaar en men bedankten ons.
Wij zijn opgelucht dat dit nu zo is verlopen zonder al te veel toestanden.
Dan gaan we wat eten want we vallen zowat
om.
A het eten gaan we een rondje lopen door het huis….
Nou, er mag door de eigenaars flink gepoetst gaan worden.
Jakkie, wat een viezerik.
Maar goed Marieke en Bart willen toch het één en ander gaan verbouwen maar toch!!!!
Verders werken we nog het appartement af en zijn we tevreden.
We demonteren nog het welkomsbord van de camping en verwijderen we de sticker.
Nu kan deze opnieuw worden bestickerd.
En dan vinden wij dat het wel genoeg geweest is voor vandaag.
We trakteren ons zelf en gaan eten bij de pizzeria.
Het leven is een feestje maar je moet wel zelf de slingers ophangen.
En dat doen wij dan ook.

Geschreven door Moniek.reizen