Tja, en dan is het al weer 3 oktober. Een dag die mij wel wat doet. Dat is een feestdag in Leiden. Op die dag wordt feestelijk de gebeurtenis herdacht dat de stad bij het Spaanse Beleg van Leiden in 1574 ontzet werd door een geuzenvloot, nu dus 450 jaar geleden. En de traditie is dan hutspot met klapstuk te eten. Dit is iets wat wij als gezin ieder jaar nog even stil bij staan. Mijn familie in Leiden viert dit feest met de jaarlijkse kermis in de stad. Maar we hebben vandaag nog iets om bij stil te staan namelijk dat Saar vandaag 13 jaar oud is. Later in de ochtend wandelen we nog door de Sniederslaan want Dilayla wil graag een cadeautje kopen voor Saar.
Op de terugweg nemen we 2 grote porties kibbeling mee, Dit smaakt lekker maar kan niet zeggen dat ik dit nu gemist heb. Terwijl wij aan het smikkelen zijn komt Sandy.
Sandy heeft Dilayla een politie-set beloofd, en beloofd is beloofd. Terwijl wij naar de winkels lopen kan ik tante El nog een knuffel geven omdat die gezellig met Esmee aan het lunchen is. En Dilayla wordt verwend met een onesie (eenhoornpak.) en natuurlijk de beloofde politie-set. Tja, en van ons krijgt ze dan een walkietalkie. Ze is helemaal in d’r element, en we spelen verstoppertje, en boef. Het is een gezellige dolle boel. Ook nog wat dozen spliterwten gescoord, zodat ik zelf snert kan maken, en de daarbij horende rookworsten.
En voor Marieke verschillende soorten hagelslag ingeslagen. Later in de middag komt tante Johanna ook nog even binnenlopen om ons gedag te zeggen. Hanneke kookt voor ons een lekkere pasta met spinazie. Dus dat is ook een verwennerij. Na het eten besluit ik nog even ome Piet gedag te zeggen. Tja, weet niet waneer ik/wij weer in Bladel komen. En ik vindt het ook fijn dat we nog de gelegenheid hebben gekregen om tante Leen en naaste familieleden persoonlijk te condoleren. Het is een dag met leuke en mooie momenten maar ook met vele emoties. Naar mate ons verblijf hier in Nederland begint te korten des te meer ik “afscheid” nemen of de gedachte daaraan erg “rot” vindt. Maar ik kijk ook wel weer uit naar ons huis, de camping, naar de natuur, Marieke, Bart en Niene, en naar het avontuur wat we weer verder gaan oppakken, en ontdekken, en uitvoeren.
Maar…..eerst nog genieten van de quality-time die we hebben met Dilayla.
Geschreven door Moniek.reizen