Gisteravond rond de klok van 20.00 krijg ik melding dat er kan is op noorderlicht.
Met het laatste rondje Saar uitlaten zijn we nog naar het meer gewandeld maar helaas geen noorderlicht. Nou wil het zo zijn dat ik met zo’n groot huishouden, en verhuur van bedlinnen wel veel was heb en dat we nog moesten wachten totdat die klaar was. En rond de klok van 23.00 toen het karwei was toch even op het balkon checken of het er is…..En ja wel hoor. Klop klop, bonk op de camper of Sandy wakker wil worden om het Noorderlicht te zien. Nou, had effe wat in maar uiteindelijk komt ze de camper uit rollen. Ik mag hopen dat ik het zie, want ik mag al te slapen. En ja, ze heeft het wel gezien. Marianne was nog wakker en is ook nog naar buiten gekomen en de rest hebben we laten slapen. Vanmorgen tijdens het ontbijt was dit even het gesprek van de dag en dus zei Ome Joop: “wel non de pie, en ik ben niet wakker gemaakt”? Nu hebben we afgesproken dat als het er is, dan mogen we hem wakker maken, maar hij moet beloven dat ie wel stil moet zijn en niet over de camping mag kwéken.
We besluiten rond 10.00 met picknick en hout in de rugzak te vertrekken naar een waterval. Een tussenstop bij een ica voor vissticks, en worstjes. En daar verkochten ze ook een grillpan, en hoes. En een hoes voor onze draagbare thermacell. En deze hebben we cadeau gekregen van Ome Joop, Sandy, en papa. Dit bleek later een geweldig goed cadeau te zijn, praktisch en veelzijdig inzetbaar.
En wat hebben we weer genoten en gelachen.
Martijn en Ome Joop hadden dan wel geen ochtendduik genomen maar dat liet Ome Joop niet verstek gaan. In z’n onderbroek waagt hij zich op de stenen van de waterval en gaat hij uiteindelijk liggen in het water. Sandy helpt hem later met zijn sokken en schoenen aan doen en hij kleed zich verder aan in de grill-hut. Wij hebben hier de grillplaats voorzien van een “nieuwe” rand met stenen zodat de grillpan hier goed op kon staan. En met de vuurstick hebben we het vuur aangemaakt. Heerlijk zo back to the nature. En wat hebben we weer gesmuld. Vissticks, en worstjes bakken, broodjes, ciabatta roosteren. En na het eten natuurlijk alles in de rugtas mee terug en het vuur gedoofd met water. Respect voor de natuur, en voor de dieren. Wat Martijn en mij opviel is dat de waterval niet zo ruig was dan 19 dagen terug toen we hier met Ans en Paul waren. En zo toeren we via een omweg weer terug naar Åsarna.
Martijn neemt zijn voornemen ook serieus en gaat ook nog in het meer zwemmen. En dan als we willen gaan eten zijn die ome Joop kwijt…..Gelukkig is ie te traceren met zoek mijn iPhone, en hij is over het spoor naar het skicentre gewandeld. En wat blijkt heeft hij toch een mooie Zweedse trui gescoord en een warme muts! Toen hij gearriveerd was konden we eten. We hebben net allerlei kliekjes opgewarmd en heerlijk gesmuld.. En met ons buikje vol besluiten we om nu nog op “safari” te gaan. Wordt vervolgd.

Geschreven door Moniek.reizen