Kilometers op de teller.
Nederland, Rotterdam
Een kinderstem in de ochtend maakt dat ik de dag weer vrolijk begin.
Ik klets wat bij Dilayla’s bed en krijg lekker veel knuffeltjes van d’r.
Na het ontbijt stropen we de mauwen op en gaan we aan de slag.
Dilayla heeft pepernoten mix in haar schoen gekregen.
Ook wil ze haar naam (letters) in pepernoten.
Nu ze naar school gaat zie je bij haar de wil om te leren, herkennen van cijfers, letters, het tellen enz, dit gaat nu echt in een stroomversnelling.
Na het bakken van de pepernoten speelt ze nog wat en na het fruit eten gaan we haar spullen bij elkaar verzamelen.
We rijden nog even naar de IKEA voor een nieuw matras voor haar hoogslaper.
Deze brengen we weer naar de flat en dan vervolgen we onze weg naar Brabant. Daar zien we Erik en Ingrid, Joy en Noa nog even. En Dilayla heeft praatjes voor 10. Ik kan weer naar huis met wat verf voor mijn haar. Blijft toch vertrouwd zullen we maar zeggen….
Daarna vervolgen we onze weg naar Woensel en daar treffen we onze Bart. Onder het genot van een kop koffie met wat lekkers kletsen we over van alles en nog wat. En hier vliegt de tijd ook zo snel weer voorbij.
Tja, valt dan toch niet mee om dit zonder tranen te doen……
Dan rijden we uiteindelijk naar Budel, het laatste stuk valt mij erg zwaar.
Ik hou me groot maar mijn hart huilt.
Ik leg Dilayla uit dat ik/we elkaar voorlopig niet in het echt gaan zien maar alleen met videobellen.
Je ziet haar ook wel meteen teleurgesteld kijken, ik maak het luchtig en dat ze ons snel weer zal zien met videobellen. Ze houdt me stevig vast en we knuffelen en genieten nog de laatste 10 minuten in de auto. Had haar ook duidelijk gemaakt dat alleen mama haar weg brengt dat ik in de auto zal blijven.
De laatste tijd heeft ze na een weekend bij mama zijn geweest moeite met afscheid dus ik wil dit voor haar niet moeilijker maken.
Samen met haar pleegouder zwaaien ze ons uit.
Omdat zij geen weet heeft van tijd weet ze ook niet dat ze met kerst naar Zweden mag.
Dit wordt op het laatst tegen haar verteld.
Het is lastig en blijft moeilijk, en dan vervolgen we onze weg naar Bladel.
Onze Sandy heeft gevraagd of ik nog tijd had om de kerstboom bij papa op te zetten.
Toevallig ben ik hier afgelopen week erg verdrietig om geweest en heb ik nog tegen Martijn gezegd: Bizar Sandy en ik zetten al jaren de boom, en kerstversiering bij papa (mama) op en nu zal ze dit zonder mij moeten doen….
Dus deze vraag was voor mij niet moeilijk te beantwoorden. Ja, ik kom wel helpen.
De boom is nog nooit zo vroeg in de Willem van Oranjelaan opgezet, maar hij staat. Dus papa kan er een poos van genieten.
En ik vond het heel fijn dat ik dit nog heb mogen doen. We weten niet wat de toekomst ons brengt dus voor nu voelt dit gewoon superfijn en bijzonder.
En daarna volgt een dikke knuffel en zwaaien we gedag, uiteraard met een traantje. Rond de klok van 20.30 zijn we weer in Rotterdam.
Ik klets wat bij Dilayla’s bed en krijg lekker veel knuffeltjes van d’r.
Na het ontbijt stropen we de mauwen op en gaan we aan de slag.
Dilayla heeft pepernoten mix in haar schoen gekregen.
Ook wil ze haar naam (letters) in pepernoten.
Nu ze naar school gaat zie je bij haar de wil om te leren, herkennen van cijfers, letters, het tellen enz, dit gaat nu echt in een stroomversnelling.
Na het bakken van de pepernoten speelt ze nog wat en na het fruit eten gaan we haar spullen bij elkaar verzamelen.
We rijden nog even naar de IKEA voor een nieuw matras voor haar hoogslaper.
Deze brengen we weer naar de flat en dan vervolgen we onze weg naar Brabant. Daar zien we Erik en Ingrid, Joy en Noa nog even. En Dilayla heeft praatjes voor 10. Ik kan weer naar huis met wat verf voor mijn haar. Blijft toch vertrouwd zullen we maar zeggen….
Daarna vervolgen we onze weg naar Woensel en daar treffen we onze Bart. Onder het genot van een kop koffie met wat lekkers kletsen we over van alles en nog wat. En hier vliegt de tijd ook zo snel weer voorbij.
Tja, valt dan toch niet mee om dit zonder tranen te doen……
Dan rijden we uiteindelijk naar Budel, het laatste stuk valt mij erg zwaar.
Ik hou me groot maar mijn hart huilt.
Ik leg Dilayla uit dat ik/we elkaar voorlopig niet in het echt gaan zien maar alleen met videobellen.
Je ziet haar ook wel meteen teleurgesteld kijken, ik maak het luchtig en dat ze ons snel weer zal zien met videobellen. Ze houdt me stevig vast en we knuffelen en genieten nog de laatste 10 minuten in de auto. Had haar ook duidelijk gemaakt dat alleen mama haar weg brengt dat ik in de auto zal blijven.
De laatste tijd heeft ze na een weekend bij mama zijn geweest moeite met afscheid dus ik wil dit voor haar niet moeilijker maken.
Samen met haar pleegouder zwaaien ze ons uit.
Omdat zij geen weet heeft van tijd weet ze ook niet dat ze met kerst naar Zweden mag.
Dit wordt op het laatst tegen haar verteld.
Het is lastig en blijft moeilijk, en dan vervolgen we onze weg naar Bladel.
Onze Sandy heeft gevraagd of ik nog tijd had om de kerstboom bij papa op te zetten.
Toevallig ben ik hier afgelopen week erg verdrietig om geweest en heb ik nog tegen Martijn gezegd: Bizar Sandy en ik zetten al jaren de boom, en kerstversiering bij papa (mama) op en nu zal ze dit zonder mij moeten doen….
Dus deze vraag was voor mij niet moeilijk te beantwoorden. Ja, ik kom wel helpen.
De boom is nog nooit zo vroeg in de Willem van Oranjelaan opgezet, maar hij staat. Dus papa kan er een poos van genieten.
En ik vond het heel fijn dat ik dit nog heb mogen doen. We weten niet wat de toekomst ons brengt dus voor nu voelt dit gewoon superfijn en bijzonder.
En daarna volgt een dikke knuffel en zwaaien we gedag, uiteraard met een traantje. Rond de klok van 20.30 zijn we weer in Rotterdam.
Geschreven door Moniek.reizen
Al 5 reacties bij dit reisverslag
🥰😘
Martijn 2024-11-24 22:21:44
Fijn dat jullie weer iedereen hebben gezien en herinneringen opgehaald en zo een 🌲 opzetten blijft toch magisch 😍
Sander.Mira 2024-11-24 22:24:05
Heerlijk die foto's van jou met Dilayla. Genieten zie ik. Fijn dat je iedereen weer even hebt gezien. En inderdaad heel fijn en kostbaar om samen met Sandy de kerstboom bij jullie pap op te zetten. Tradities moet je koesteren! En morgen weer op naar het mooie witte Zweden! Goede reis alvast! ❤️🎄❄️
Anja 2024-11-24 22:31:22
💖🦋💖🦋💖🦋💖🦋💖🦋😘🌠✨💖🦋💖🦋. Zonder woorden.zooo lief alles.
Tiny. 2024-11-25 08:11:22
🥰🥰🥰😘😘
Angela 2024-11-25 22:20:49
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
