Dinsdagochtend om tien uur meren we aan in de haven van Sharjah. Buiten de camper van Lütz en onze motor zijn er geen voertuigen aan boord, dus we staan lekker snel op de kade.
Alsof het nog niks heeft gekost moet, voor het (zelf) van boord rijden van de motor 110 dollar worden betaald. De dag begint weer goed.
Wanneer alles en iedereen van boord is moeten alle passagiers naar de paspoortcontrole, waar de mannen worden gescheiden van de vrouwen. We moeten plaats nemen in een ruimte met twee rijen banken, rechts voor de mannen, links voor de vrouwen. Wanneer de paspoorten van alle vrouwen zijn gestempeld zijn de mannen aan de beurt, Max en Lütz als eerste. Dit ging redelijk vlot, maar nu moeten de papieren voor de motor nog in orde worden gemaakt. De beambten spreken hier allemaal Engels en zijn formulieren leesbaar, dus dit kan zonder fikser. Wel moet je overal met de knip klaar staan, voor elke, verplichte, handeling moet worden betaald.
Niet gunstig voor de bloeddruk van Max. Je moet sowieso veel geduld hebben, er wordt overal ruim de tijd voor genomen, of we vallen net in een pauze of ploegwissel.
Het is uiteindelijk half vier wanneer bij de X-ray staan, de laatste halte en dan kunnen we eindelijk de slagboom door het land in. Bij de röntgen nemen we onverwacht snel afscheid van Lütz en Andrea. Zij hebben een aardige voorraad schnaps in de camper verstopt die niet ongezien blijft.
In de Verenigde Emiraten is voor toeristen alcohol toegestaan, maar niet in het Emiraat Sharjah, daar is een algeheel alcoholverbod. Alle flessen worden in beslag genomen. Hoe het verder met ze is gegaan is ons niet bekend, wij mogen vertrekken maar Lütz mag mee naar de politie.
Van Sharjah rijden we in de richting van Dubai, waar we willen overnachten. Je ziet in de media regelmatig beelden van Dubai en zijn wolkenkrabbers voorbij komen, maar als je daar met je eigen motor langs op rijdt ben je toch wel onder de indruk. Onvoorstelbaar zoveel imposante gebouwen daar staan.
In Dubai een hotel vinden met een veilige parkeerplaats en een aangename prijs valt nog niet mee. Na een zoektocht van een uur of twee hebben we er eindelijk een gevonden in het stadsdeel Deira.
Het is de bedoeling dat we in Dubai wat onderhoud aan de motor laten doen en nieuwe banden laten leggen, maar de eerste dag gaan we eerst de stad in.
We pakken de metro naar Dubai Mall, het grootste winkelcentrum van de wereld, met zo’n 1200 winkels. Het winkelcentrum maakt deel uit van de Burj Khalifa, met 828 het hoogste gebouw ter wereld. Was leuk geweest om even naar boven te gaan, maar om 35 euro p.p. voor een uitzicht te betalen gaat ons wat ver.
Het winkelcentrum is imposant, grote brede gangen met luxe winkels, een beetje merk is hier vertegenwoordigd. Er is een 3 verdiepingen hoge waterval en een indoor schaatsbaan. Voor het complex liggen grote vijvers waar iedere avond om zes een fonteinenshow plaats vindt.
Deze wordt door veel mensen beken, wil je een goede plek moet je er zeker een uur van te voren gaan staan. Dat hebben we gedaan en het was het wachten waard. De hele show duurt nog geen vijf minuten, maar is echt heel mooi.
Donderdag gaan we op zoek naar een motorgarage, niet eenvoudig, je struikelt eerder over een Ferrari. Na her en der wat navraag te hebben gedaan komen we terecht bij de Yamaha dealer, waar we Andreii ontmoeten, een super behulpzame vent afkomstig uit Oekraïne.
Hij neemt ruim de tijd om achter banden aan te gaan en ons daarnaast te voorzien van allerlei toeristische informatie over de Emiraten.
Na twee uur bij Andreii te hebben gezeten hebben we helaas geen banden, maar wel een adres van zijn vriend Roman, een monteur die het onderhoud aan de motor en waarschijnlijk ook banden kan regelen.
In Emiraten valt het weekend op vrijdag en zaterdag, waarbij de vrijdag de rustdag is, betekend dat er niet eerder dan zaterdag banden beschikbaar zullen zijn.
Dubai is leuk, maar budgettair niet echt verantwoordt, daarom zoeken voor de komende twee nachten een slaapplek in Rash al Khaimah, een stad in het noorden.
De rit gaat door de grote zandbak richting het Hadjer-gebergte, waar we vrijdag een tocht maken door de bergen naar Jabal Bil Ays, één van de tips van Andreii.
Een stuk supergoed asfalt dat is aangelegd voor de prachtige uitzichten, het is geen doorgaande weg, je moet dezelfde weg terug. De parkeerplaatsen die we onderweg passeren staan vol met auto’s van families die daar picknicken en barbecueën.
Het is opvallend hoe schoon alles eruit ziet, nergens plastic zakken of flesjes. Hoe dit komt wordt ons duidelijk wanneer we de borden zien met een waarschuwing dat op het achterlaten van afval een boete staat van 5000 Dirham (€ 1.160,-). Aan het begin van de bergweg staat een slagboom waar, aan iedere automobilist, een vuilniszak wordt uitgedeeld, deze wordt dus netjes gebruikt en weer meegenomen.
Zaterdagochtend rijden we terug naar Dubai, waar we om elf uur hebben afgesproken met Roman. Wij zijn aan de late kant, maar dat is niet zo’n probleem, de man is niet aanwezig. Nadat we tot één uur voor zijn deur hebben gewacht en er niemand is op komen dagen en er ook niet wordt gereageerd op sms’jes, gaan we maar weer opzoek naar een andere monteur.
Om half twee krijgen we alsnog een berichtje dat Roman wacht op de banden, hij laat het ons weten zodra deze binnen zijn. Mooie afspraak…wij zijn inmiddels naar Motocity gereden en daar bij toeval bij Touratech Middle East terecht gekomen.
Bij het zoeken naar een motorzaak werden we aangesproken door Abdula, een klant van Touratech, hij vraagt of hij ons ergens mee kan helpen, wat het geval is. En zo belanden we bij Touratech, waar ze aangeven dat ze altijd tijd voor reizigers te hebben. Dat blijkt ook zo te zijn.
Het team, bestaande uit Jorge, Katherine en Ismail doen er alles aan om ons te helpen. Jorge springt op de motor om 35 kilometer verderop een oliefilter te gaan halen. Helaas hebben ze daar net middagpauze van tweeënhalf uur, dus gaat hij om vier uur gewoon nog een keer. Banden, van één of ander onbekend Koreaans merk, hebben ze op voorraad, deze worden er tussen de bedrijven door, door Ismail opgelegd. Tijdens het wachten trakteert Ahmad, een gezellige klant, iedereen op een zeer uitgebreide lunch. Uiteindelijk is ’s avonds om half acht alles klaar, de mannen hebben zelfs tijd gemaakt om de motor te wassen.
Dat er zo goed wordt gezorgd voor reizigers komt waarschijnlijk doordat Jorge en Katherine zelf een wereldreis aan het maken zijn. Ze zijn afkomstig uit Colombia en hebben 17 maanden op de motor rond gereisd. Het afgelopen half jaar hebben ze in Dubai gewerkt om wat geld te verdienen. De planning is nog een half jaar te blijven en dan de draad weer op te pakken.
Wij hebben een hele gezellige middag gehad bij Touratech, zijn prima geholpen en ook nog eens super gematst bij het afrekenen. Mochten we in de Emiraten of Oman hulp nodig hebben of vragen hebben mogen we altijd contact met ze opnemen, echt geweldig lui. Als we terug komen uit Oman gaan we zeker nog even bij ze langs met wat lekkers voor bij de koffie.
Het is prettig dat we ’s middags al zo’n uitgebreide lunch hebben gehad. Wanneer we om half tien aankomen bij een hotel in Fujairah hebben we geen zin om nog een restaurant te zoeken. We halen bij de buurtsuper een zak chips en wat te drinken, daar moeten we het vandaag maar mee doen.
We blijven twee nachten in Fujairah zodat we de was bij kunnen werken en nog wat dingen regelen. Maandag gaan we op weg naar onze volgende bestemming: Oman.

Geschreven door Max.en.Sabine.trappen.um.an