Na een rustdag in Atyrau rijden we vrijdag verder Kazachstan in.
Ons eerste plan was om via het zuiden naar Almaty te rijden, na onze ontmoeting met Nurlan hebben we het plan echter gewijzigd.
Volgens Nurlan is er in het zuiden helemaal niets, geen wegen, geen dorpen of steden en geen beschaving. Zijn advies was om via het noorden te gaan, daar zijn goede wegen en plaatsen om te overnachten. Hij gaf ook aan vooral niet te rijden op een navigatiesysteem, maar uit te gaan van Googlemaps. Nu kent Tomtom Kazachstan niet en kaarten zijn niet verkrijgbaar, dus blijft ook niet veel anders over dan Googlemaps.
Een andere tip van Nurlan was om vooral goed uit te kijken, want men is in Kazachstan absoluut niet gewend aan motoren. De komende dagen ondervinden we inderdaad dat motoren hier echt zeldzaam zijn. Het is dan ook wel een toeval dat wij één van de weinige motorrijders die het land rijk is, hebben ontmoet.
Vanaf Atyrau nemen we de P103 richting het noorden. De weg is inderdaad goed, het landschap helaas erg saai.
Net als in Rusland rijden we door een uitgestrekt steppe landschap, alleen is hier alle kleur verdwenen. Overal is zand en verdord gras, met daar doorheen een lange rechte weg met om om de 30 kilometer een "selfservice" garage. Het enige dat de rit leuk maakt zijn de kamelen. Het is een geweldig gezicht hoe die, met altijd malende kaken, staan te kijken naar het voorbij razende verkeer.
Volgens Google zit er in het dorp Inderbor een winkelcentrum, waar we stoppen om wat boodschappen te doen. Winkelcentrum is een groot woord, maar er zitten een aantal winkels bij elkaar en het is er gezellig druk.
Wanneer we het dorp aan de andere kant uitrijden en we de P103 verder willen vervolgen, is het wegdek ineens net zo slecht als toen we het land in kwamen.
Opnieuw wordt de route bijgesteld en gaan we richting Oral, nog wat noordelijker dan we wilden. Er komt zo'n 200 kilometer bij, maar voor de benzineprijs hoef je het niet te laten, die is ongeveer 36 per liter!
In Oral vinden we een plek om te overnachten en 's avonds bekijken we hoe we de rit de komende dagen gaan indelen. Kazachstan is 80 keer groter dan Nederland en heeft ongeveer hetzelfde aantal inwoners. Betekend dat er niet zoveel dorpen en steden zijn. Tussen twee plaatsen kan maar zo een paar honderd kilometer "niets" zitten. om de kilometers goed te verdelen plannen we een aantal dagen vooruit.
Na Oral wordt het landschap gelukkig een heel stuk mooier, het is wat meer glooiend, kleurrijker en af en toe rijden we langs prachtig gekleurde bergen.
Het landschap van Kazachstan is voor 90% vlak, er zijn bergen, maar die liggen in de grensstreken in het zuiden en het oosten van het land.
Onze route, van Oral naar Taraz, is 2200 kilometer en gaat voornamelijk door steppe en woestijn gebied. Niet overal mooi, maar over het algemeen een indrukwekkend en bijzonder landschap. De temperatuur is de hele week, lekker constant, tussen de 35 en 40 graden en er waait bijna elke dag een stevige wind, die als een warme föhn over je heen blaast.
De mensen die we ontmoeten zijn erg vriendelijk en we hebben weer verschillende leuke ontmoetingen. Onze motor vindt men hier ontzettend interessant, automobilisten rijden toeterend met opgestoken duim voorbij en af en toe hangt er iemand uit het raam om een foto te maken.
Bij tankstations en winkels worden naast de motor selfies gemaakt en komen zelfs hele gezinnen bij de motor staan om samen met ons op de foto te gaan.
Op een parkeerplaats biedt een vrachtwagenchauffeur ons spontaan een grote zak druiven aan en wanneer we wat boodschappen doen worden ons een paar extra peren toegestopt.
Veel mensen proberen een praatje te maken, maar helaas spreekt bijna niemand Engels, maar zelfs met gebaren ontstaan er leuke gesprekken.
Dinsdag overnachten we in een hotel in Kyzylorda. Wanneer we de parkeerplaats op rijden staat er al een motor met volle bepakking. We zijn nog bezig onze spullen van de motor te halen, of de eigenaar komt al kennis maken. Het is een Duister, Sebastian, die samen met zijn Russische vriendin Julia op weg is van Singapore naar Duitsland. We spreken af 's avonds samen een biertje te gaan drinken. Dat wordt uiteindelijk een hele bijzondere avond.
We zitten al een hele tijd te kletsen wanneer ter sprake komt dat wij uit het dorp Ulft komen. Tot onze grote verbazing zegt Julia dat zij de plaatsnaam kent, ze kent een aantal mensen uit Ulft...
Julia heeft negen jaar in China gewoond en ze verteld dat ze daar bruidsmeisje is geweest op de bruiloft van haar vriendin die trouwde met Joost ten Holder uit Ulft.
Joost kennen wij niet, maar wel een aantal coryfeeën uit Ulft die naar de bruiloft (en het vrijgezellenfeest) zijn geweest. Al snel komen de namen Joost Gervers, Sander Wijkamp en Marcel 'Staaltje' Roes ter sprake. Dit geloof je toch niet, zit je 10.000 kilometer van huis een biertje te drinken met een meid uit Rusland, blijkt dat je een aantal dezelfde mensen kent. Hoe groot is die kans!
Het was een heel gezellige avond en na een aantal biertjes gaan we na twaalven naar onze kamers.
Wij gaan de volgende dag verder, Sebastian en Julia hebben besloten nog een dag langer te blijven. Onze rit wordt wel korter dan we van plan waren, al vroeg in de middag zoeken we een hotel in Turkestan. In deze plaats staat het Mausoleum van Hodja Ahmed Yasavi. Een prachtig bouwwerk, goed voor een plek op de werelderfgoedlijst van Unesco, zeker een bezoekje waard.
Donderdag komen we aan in Taraz. Na ruim 2000 kilometer door uitgestrekt vlakland te hebben gereden, rijden we vanaf Shimkent door een heel mooi heuvellandschap met in de verte imposante bergen. Dit is de bergketen tussen Kazachstan en Kirgizië, waarvan de hoogste top maar liefst 7 kilometer hoog is.
Waarschijnlijk gaan we deze nog wel wat dichterbij zien wanneer we naar Kirgizië gaan.
De afgelopen week hebben we allerlei verschillende hotels gehad waarvan de kwaliteit varieerde van matig tot erg slecht. In Taraz hebben we een puik hotel gevonden, met een bed zonder grote dikke spiralen. Mooie plek om twee nachten te blijven.
Zaterdag rijden we verder naar Almaty, waar we voor een week een appartement hebben gehuurd. Tijd om het visum voor Iran te regelen en de motor is toe aan nieuwe olie.
Nog even een update over de enkel van Max: het gaat gelukkig al weer veel beter. Bedankt voor alle reacties!

Geschreven door Max.en.Sabine.trappen.um.an