Na twee overnachtingen in Taraz rijden we op zaterdag door naar Almaty. Een rit van ruim 500 km welke zeker de moeite waard is.
Bergen worden afgewisseld door stukken woestijn en steppe, prima asfalt en nog steeds "lekker" warm weer.
De rit verloopt voorspoedig en rond half 4 rijden we Almaty binnen, volgens de navigatie app op de telefoon zouden we met een half uurtje op de plaats van bestemming moeten zijn. Zoals we al vaker hebben gemerkt kloppen deze gegevens niet altijd. Een dikke anderhalf uur later staan we bij het appartement.
Het is een redelijke accommodatie, maar de ligging is perfect. Midden in het oude centrum van Almaty, tegenover een park, met winkels, eettentjes en openbaar vervoer op loopafstand.
Zondag eerst maar een beetje de buurt verkennen en uitzoeken waar de komende dagen allemaal naar toe moeten. Er moeten nog een aantal visums worden geregeld, dat is, naast het onderhoud van de motor, de belangrijkste reden van ons verblijf in Almaty.
Tijdens onze gezellige avond met Sebastian en Julia zijn we er achter gekomen dat het niet mogelijk is om met eigen vervoer door Myanmar te reizen zonder een gids.
Betekend dat je een tour moet boeken en in groepsverband, onder begeleiding van een gids, een vastgestelde route door het land rijdt.
Deze regel is ook van toepassing in China, Vietnam en Thailand, dit was bij ons bekend en daarom hebben we deze landen van onze lijst geschrapt.
Myanmar is echter een ander verhaal, om in Zuidoost-Azië te komen moeten we hier doorheen, er is geen ander manier. Reizen met een gids is een hele dure grap en wij zitten er helemaal niet op te wachten om in groepsverband te gaan reizen. Heel erg jammer, maar voor ons een reden om onze route aan te passen en vanuit India of Nepal naar Zuid Amerika te vliegen.

Maandag rijden we eerst naar een motorzaak om een afspraak te maken voor olie verversen en een nieuw filter, de rest van de dag wordt besteed aan het kopen van een nieuwe telefoon voor Max. Met zijn, nog bijna nieuwe Samsung, is het niet meer mogelijk wifi verbinding te maken, zelfs een totale reset haalt niets uit. Internet en wifi zijn toch wel onmisbaar, dus helaas moet er een vervanger worden aangeschaft. Weer een leuke uitdaging in een Russischtalig land. Gelukkig vinden we een verkoper die redelijk Engels spreekt en kan helpen met e.e.a. in te stellen.
's Middags krijgen we bericht dat we onze paspoorten, met het visum voor Pakistan, kunnen afhalen bij DHL. Deze aanvraag heeft, tegen alle verwachtingen in, super gelopen. Perfecte timing, nu kunnen we door met de andere aanvragen. We hebben inmiddels bericht dat de referentiecode voor Iran is afgegeven en de aanvraag bij het consulaat ligt, waar we ons vanaf donderdag kunnen melden. Helaas wordt dit visum niet direct afgegeven. Wanneer we bij het consulaat aankomen worden we doorgestuurd naar een bank in een andere wijk van Almaty, daar mogen we gaan betalen. Daarna weer terug naar het consulaat met het betalingsbewijs en vervolgens mogen we maandag weer terugkomen en dan zal het visum in het paspoort worden gezet. Betekend dat we ons verblijf in Almaty met drie dagen moeten verlengen.

Ondertussen hebben we de aanvraag voor Tadzjikistan ook ingediend, met een beetje geluk hebben we deze vrijdag binnen. Helaas hebben we hier niet goed op zitten letten. We waren in de veronderstelling dat we een e-visa hadden aangevraagd, welke je met 2 dagen binnen hebt. Dit is echter niet het geval, we hebben wel een elektronische aanvraag ingediend, maar het visum moet bij de ambassade worden afgehaald, doorlooptijd 5 werkdagen. Dat wordt nóg wat langer in Almaty blijven.
Nu moeten alleen de transitvisa voor Oezbekistan en Turkmenistan nog worden geregeld. Deze zijn datumspecifiek en geldig voor 3 en 5 dagen. Dit komt dus nogal precies en omdat je vooraf niet weet hoe de reis verloopt kun je deze niet eerder aanvragen.
Beide landen staan bekend als lastige landen om een visum voor te krijgen. Ze willen er in elk geval zeker van zijn dat je het land weer verlaat, dus je moet een visum kunnen laten zien van het volgende land. Iran hebben we binnen, dus Turkmenistan kan worden aangevraagd. Dit doen we in Almaty, met de bedoeling deze af te halen in Dusjanbe in Tadzjikistan. Daar gaan we dan ook Oezbekistan regelen.
Dat plan gaat niet door, de ambassade wil niet meewerken. Het visum kan alleen in Almaty worden afgehaald, doorlooptijd is 10 werkdagen.
Dit is voor ons geen optie, dan komen we in de knel met de andere visa. Alles regelen in Dusjanbe lukt ook niet, dan zouden we te lang in Tadzjikistan zijn en krijgen we daar problemen mee.
Onze enige mogelijkheid is nog om onze paspoorten op te sturen naar Nederland en beide visums te laten regelen via VisumPro, het bureau dat we ook voor Pakistan en Rusland hebben gebruikt. Lukt dat ook niet dat gaan we de Pamir highway in Kirgizië en Tadzjikistan rijden en daarna weer terug naar Almaty. Daar stopt dan ons Azië avontuur en vliegen we naar Zuid Amerika. Dat zou erg jammer zijn, een hele boel landen niet kunnen zien en meer dan 1000 euro verspilt aan ongebruikte visa.

Tijdens ons verblijf in Almaty zijn we niet alleen maar met visums bezig geweest, we hebben zeker ook leuke dingen gedaan.
Eerst op het internet gezocht naar de populairste bezienswaardigheden van Almaty en bijna bovenaan staat de Green bazaar, deze zit bij ons om de hoek.
Het is een grotendeels overdekte markt, waar van alles wordt verkocht, van kleding tot huishoudelijk materiaal en etenswaren. Het mooiste deel is de hal met groente en fruit, dit wordt prachtig uitgestald. In deze hal wordt ook vers vlees verkocht, maar er is geen koeling te bekennen. De weeïge geur van het vlees ruik je bijna door de hele hal en is misselijkmakend. Een paar foto's maken en wij staan weer buiten. Leuk om te zien, maar hoeft zeker niet bovenaan in de top 10 te staan.
Een andere bezienswaardigheid is Kok Tobe, het hoogste punt in Almaty. Met een kabelbaan ga je een stukje over de stad naar een heuvel met een hoogte van 1100 meter, van daaruit heb je een panoramisch uitzicht over de stad. Er is vaak veel smog in de stad, je ziet regelmatig mensen met mondkapjes lopen, maar wij hebben geluk, het is een redelijk heldere dag en het uitzicht is zeker de moeite waard.
Verder staan er op de heuvel wat attracties, een beeld van de Beatles en een 372 meter hoge televisietoren. Deze toren is van veraf zichtbaar en een kenmerk voor de stad, maar is helaas gesloten voor bezoekers.
Op zondag zijn we naar Lake Issyk gereden, een meer gelegen in het Ili Alatau gebergte, op een hoogte van 1760 meter. Het ligt zo'n 50 km van de Almaty, voor veel mensen uit de stad een plek om naar toe te gaan om te recreëren of picknicken. De ligging van het meer is geweldig mooi en het water heeft een bijzondere turquoise kleur.
Een attractie die ook in Nederland wel bekend is, is de Medeo ijsbaan, dit is het hoogste berg sportcomplex en ligt op een hoogte van 1691 meter.
Het was een populaire schaatsbaan in de jaren 80 en was toen de snelste wedstrijdbaan ter wereld, er werden veel wereldrecords gereden.
Vlak bij de schaatsbaan ligt een kabelbaan, hiermee ga je met een gondel de bergen in, over het Shymbulak skigebied. Het is een tocht van ruim een half uur met twee tussenstops. De laatste stop ligt op een hoogte van ruim 3000 meter en van daaruit heb je een geweldig uitzicht over de bergen. De kleuren zijn prachtig en op veel toppen ligt nog sneeuw.
In Almaty rijden, net als in Arnhem, trolleybussen, maar sinds 2011 hebben ze ook een metrolijn. Op het internet hebben we foto's gezien van prachtige stations, waarvan er één bij ons in de buurt is, leuk om eens te gaan kijken.
Op de overzichtskaart van het staan 3 lijnen, waarvan tot nu toe alleen de rode in werking is, de rest is gepland. Het is een traject van 8 km met 7 stations, een ritje kost 80 Tenge, dit is ongeveer 20 cent. We leggen het complete traject af en zien in totaal 4 station. Deze zijn inderdaad erg mooi, ze zijn allemaal verschillend, heel schoon en netjes, nergens rotzooi of graffiti. De roltrappen zijn bijna een attractie op zich, zo diep en stijl als deze naar beneden gaan.
Verder zijn we natuurlijk heerlijk wezen eten, onder andere Shashlick, dé specialiteit van Kazachstan, hebben gewandeld in het park en zelfs de eerste 3 delen van Penoza gekeken via Uitzending gemist.
Inmiddels is het woensdagmiddag, zitten we al anderhalve week in Almaty en we zijn er eigenlijk wel klaar mee. Er zit nog geen schot in de visumaanvraag voor Tadzjikistan, en het bericht dat we vandaag van VisumPro kregen was ook niet positief. Zij kunnen ons wel helpen, maar doordat de aanvragen na elkaar moeten worden ingediend gaat dat zoveel tijd kosten dat dit geen optie is voor ons.
Vrijdag gaan we hoe dan ook verder, tot die tijd proberen we uit te zoeken of het mogelijk is om vanuit Dushanbe naar Iran te vliegen. Lukt dit niet, rijden we de Pamir highway en gaan daarna de zelfde weg weer terug naar Almaty. Van daaruit zien we dan wel weer verder, of vliegen naar Iran of naar Zuid Amerika.
Wordt vervolgd.....

Geschreven door Max.en.Sabine.trappen.um.an