Het is alweer een aantal dagen geleden dat ik aankwam in... Vietnam!
Van het Noorden van Thailand naar het Noorden van Vietnam (jammer genoeg wel over Bangkok..), Hanoi. Laura kwam uit Nederland 1,5 uur eerder dan ik aan. Nog 2 keer gemaild voor een aparte pick-up maar zonder reactie dus was benieuwd hoe dat af zou lopen. Bij aankomst achter de eerste paar mensen aangerend, hoe eerder bij de visa hoe sneller ik er weer uit kom. Het is eerst even zoeken maar in een rij aan de zijkant zie ik een op het eerste gezicht, bereisde dame staan. Een bozige Vietnamees vraagt je daar om je papieren. Netjes lever ik die in, zonder de verplichte pasfoto's. Dan is het wachten begonnen. Om de beurt worden er pasfoto's vertoond op een groot beeldscherm terwijl er met een prachtig accent mijn mede-reizigers worden omgeroepen. Everyone is getting their 15 seconds of fame. Ondanks het gemis aan foto's krijg ik netjes een roze briefje die wordt omgezet in een stempel aan de volgende balie. Tot dan toe kan er bij niemand een lachje af.
In de aankomsthal is het niet lang zoeken voor de chauffeur. De achternaam "Tje" die ik op facebook gebruik in verband met privacy redenen is hier Vietnam prima, dus de man staat netjes op "Lotje Tje" te wachten. Dan nog uitleggen aan de beste man die geen woord Engels spreekt dat ik eerst Laura nog moet zoeken. De wifi werkt weer dus we hebben elkaar redelijk snel gevonden.
De weg naar de stad is aardig lang, twee Franse meisjes die door het ontbreken van terugvliegtickets moeilijkheden kregen bij het inchecken rijden met ons mee. Opvallend hoe twee begint twintigers zo weinig Engels spreken. Maar wij tetterden vrolijk verder. Laura had niet de makkelijkste vlucht gehad door het ontbreken van uitgeprinte documenten en het missen van dollars bij het visum maar had ook een upgrade gehad en was daarmee ook met champagne haar reis gestart. Eenmaal aangekomen in het hotel zaten er een 5 tal jongens uit allemaal verschillende contrijen, biertjes te drinken. We sloten aan en werden even weer goed in de vakantieverhalen getrokken, het ene verhaal nog stoerder dan het andere.
De eerste nacht sliepen we allebei als een blok. Nét voor het einde van het ontbijt nog een Pho soep (nee niet lekker in het hotel, dat gaan we elders over doen!). Daarna de stad in! Naar Ho Chi Minh's mausoleum, een streng bewaakt gebouw met een groot plein ervoor en het museum dat dicht bleek.
In Hanoi heb je een meer waar volgens de verhalen een zwaard op de bodem ligt. Een schildpad zou aan de toenmalige koning zijn magic sword hebben gevraagd en nadat hij de Chinezen verslagen had dit hebben gegeven omdat hij dacht dat het eigenlijk degene was die hem dat zwaard ooit gegeven heeft. Er zouden nog vaker reuzenschidpadden rond hebben gezwommen maar wij hebben er geen gespot.
Hanoi is een fijne stad om doorheen te wandelen, vooral de old quarter zijn veel kleine straatjes en mooie bomen met vooral heel erg veel motors. De stad is niet ingesteld op wandelaars. Er zijn geen trottoirs en weinig zebrapaden. Ook met groen licht wordt je van je sokken gereden. Tactiek is rustig in hetzelfde tempo blijven lopen. Dat klinkt juist heel makkelijk, maar niets is minder waar. Want als ik een koplamp met een noodgang mijn kant op zie komen is het laatste dat ik denk; rustig doorlopen. Maar eerder: Rennen! En is dat nu net waar je aangereden door wordt. Ach oefening baart kunst dus gewoon blijven lopen. Taxi's worden sowieso niet aangeraden omdat ze in Hanoi bekend staan om hun scams. Mensen worden naar afgelegen gebieden gereden en om geld geeist en er wordt met meters geknoeid. Daar heb ik niet zo veel zin! De andere optie is de fiets tuktuk. Ik weet het, die hebben we ook in Amstrdam.. Maar het voelt toch anders als een magere tanige Vietnamees een wagentje vol goed doorvoede Europeanen voortduwt. Ook niet echt een optie dus. Gelukkig hadden we nog energie om de hele dag rond te hobbelen.
Terug in het hostel aantal toertjes geboekt, dus de volgende dagen zouden wij helemaal onder de pannen zijn! Halong Bay, Sapa en toen nog Ninh Binh voor een dag. (Toen we terug kwamen van Halong bay hebben we die laatste toch weer gecancelled, iets te veel tochtjes in te korte tijd)
Die avond gingen we naar de water puppet show. Gelukkig wist Job de weg. Wij terug naar het meer. Verwachting was daar ergens buiten een showtje met poppen te krijgen. Maar bij navraag bij de kassa van wat later een tempel bleek te zijn kregen we in iedere geval bits de instructies hoe we er moesten komen. Een groot theater, de zaal zat stampvol. We hadden geen idee wat te verwachten. Het uurr dat volgde werden we vermaakt met een poppenshow in een bassin met bijpassende live muziek. Er zou iets over de achtergrond van de Vietnamezen in naar voren komen maar we kwamen niet verder dan dat ze van zwemmen en vissen houden, dat er veel gedanst wordt en dat er draken zijn. Vermakelijk was het zeker.
Op de terugweg alsnog de tempel in en over de night market, waar vooral heel veel nep merk spullen worden verkocht. Neppe Ray Ban's here we come. We hebben nog weinig zon gezien. Maar dan maar ons geluk beproeven. We moesten nog maar eens op zoek naar een restaurantje. Een aanbevolen restaurant was onvindbaar maarr op nagenoeg de plek waar we dachten het restaurant te kunnen vinden zat een ander etablissement. Op kleine blauwe krukjes ontzettend lekker gegeten! Ze eten hier erg veel knoflook (daar word ik blij van!) En het eten is niet al te pittig (anders dan in Thailand). Ze weten van instant noodles heerlijke dingen te brouwen. Dat was de eerste Bia Hoi. Dat is dagvers bier. Goedkoop, licht bier dat niet lang houdbaar is. Ze verkopen het overal in Hanoi op straat (voor zo'n 25-50ct per halve liter).
Het werd tijd voor bed want de volgende ochtend stond de bus op ons te wachten om ons mee te nemen naarr Halong Bay. Op de "apricot cruise", nee even geen geld besparen maarr een luxe cruise geboekt! In de bus (3 ,5 uur) ontmoette we onze mede matrozen en de reisleider; David. Veel Vietnamezen hebben namen die niet echt Vietnamees klinken maar die ze waarschijnlijk hebben aangenomen voor ons gemak. David was een beetje ongemakkelijke jongen van een jaar of 20 die redelijk Engels sprak. Hij vertelde over de achtergrond van Vietnam, over sommige gebruiken. Hij was niet altijd goed te verrstaan en dacht dan dat het probleem met harder praten opgelost zou zijn.
Een van de dingen die mij goed is bijgebleven is de 1-2 kinds politiek. Er is een dusdaniige groei van de bevolking dat ze van de overheid in principe maar hooguit 2 kinderen mogen. Het probleem is alleen dat zij afhankelijk zijn van het hebben van een zoon. De ouders gaan namelijk altijd bij de oudste zoon in huis als de kinderen allemaal groot zijn. Wil je dus een goede oude dag zal je een jongetje moeten krijgen. Je mág hier wel meer kinderen krijgen, maar dan zul je ervoorr moeten betalen.
Bij aankomst in de haven zag je pas wat voor bizarre toeristen trekpleister Halong Bay is. Het is absoluut prrachtig, maar het massale doet echt wel af aan de beleving jammerr genoeg. Gelukkig huisde onze boot maar 18 man. Eerst met een kleintje naar de grote toe. Voor 2 minuten varen allemaal in de oranje vesten gesnoerd. Later zouden we vaker op het kleine bootje terecht komen en de ene keer wel, en de andere keer geen vesten aanmoeten. Pas op het einde van de tweede dag zagen we het verband met de toekijkende politie.
De politie zou ook verbieden dat wij dingen van andere boten zouden kopen. Daar zou je geen belasting over betalen. Al onderweg trokken wij de conclusie da, aangezien de drankjes niet inclusief waren, dat natuurrlijk volkomen onzin was. Toch durfden we het niet maar kwamen we op het goede idee om een flesje rijstwodka te kopen onderweg. Dat heeft ons nogal wat gescheeld want inderdaad, de prjzen op de boot gingen 3 keer over de kop. Konden wij mooi 1 cola met 2 glazen bestellen... Mag je 30 zijn maar tienerstreken wat dat betreft nog niet verloren.
De dagen op de boot zaten propvol. De eerste dag bezochten we een grot (ja wederom.. ik heb alle dierenvormen gespot deze keer! En piemels, deze guide zag vooral veel piemels. 'Something from a man heheh' waarbij hij blozend wegkeek als we voor de zesde keer vroegen wat hij nu precies bedoelde omdat we het niet zouden snappen.
Het mooiste verhaal was het ontstaan van de Vietnamezen. Een fee en een draak maakten samen een ei waaruit 100 mannen kwamen. Vijftig gingen er mee met hun moeder de fee en 50 gingen mee met hun vader de draak. Die laatste 50, daar zijn de Vietnamezen uit ontstaan. Hoe zij zich dan in godsnaam hebben voortgepland was niet alleen mij een raadsel, maar ook onze gids David niet duidelijk. Het leek sowieso niet zo boeiend hoe de vrouwen er waren gekomen.
Na de grot zijn we nog wezen kayakken. Het was de hele dag bewolkt maar desalniettemin prachtig. In de avond probeerde David er al snel een feestje van te maken (spekken van die barrekening!) Maar het wiilde nog niet helemaal van de grond komen. Een pretttg gestoorde Amerikaanse deed nog een poging, maar het wilde niet lukken. Het werd wel steeds gezelliger op de boot. Niet alleen omdat we elkaar allemaal iets beter leerden kennen maar ook omdat wij niet de enige waren die een stiekem drank plan op touw hadden gezet.
Het eten was goed die avond. Maar vooral het gezelschap was erg leuk. Een drietal Australiers waar we de tranen over de wangen mee hebben gelachen over onder andere de Emu War (voor geinteresseerden, google it de wiki is goed). Een van de Amerikaanse jongens kreeg het voor mekaar om een squid te vangen. Wij deden ons best maar geen beet.
De volgende morgen stond om 06.30 de taI chi leraar al klaar. Met erg veel moeite kwam ik mijn bed uit. Niemand van onze boot bleek wakker. Stonden we dan op een leeg dek in het vroegst van de morgen. Tot er ineens allemaal mensen onze boot op kwamen zetten die we nog niet gezien hadden. Verbaasd vroegen we elkaar of er niet iets heel geks in die wodka moet hebben gezeten als we op een andere boot wakker waren geworden. Gelukkig bleken wij gewoon dé tai ch boot en was de rest van andere cruiseschepen overgekomen. Een kwartiertje iemand proberen te volgen die prachtiig sierlijk over het dek bewoog. Wij bleken iets minder soepel in de vroege morgen.
Na het ontbijt werd het tijd voor de pearl farm. Hier lieten ze ons zien hoe ze oesters kunstmatig geinsemineerd werden. Met de grootste precisie werden er kleine ronde bolletjes van schelp met een pincet in de oesters geplaatst. Beetje antibiotica, een extra membraantje en dan dicht om voor jaren onder water te verdwijnen. Vier tot acht jaar duurde het voor deze bolletjes om uit te groeien tot parels. Verderop stond een groep mannen in hoog tempo de oesters open te maken. Sommige hadden parels, sommige niet. Bij ongeveer 30% is het beet. En dan is het nog de vraag wat de kwaliteit is. Nog even de shop door waar alle pracht en parel uitgestald stond en weer terug naar de eigen boot. Na de lunch werden we terug gebracht naar de chaos die Hanoi heet. Even uitpuffen want diezelfde avond vertrok onze sleeperbus naar Sapa!

Geschreven door Lotjejolijt