Zit ik weer, in het zwembad in mijn hotel in Sihanoukville. De afgelopen week is voorbijgevlogen.
Het slechte weer maakte dat er weinig te beleven was in dit troosteloze strandoord. Daarom besloot ik na 2 nachtjes de boot te pakken naar Koh Rong. Een klein eilandje, 2 uur met de boot. Om 08.30 werden we opgehaald bij het travel agency en begaf ik mij weer eens tussen een grote groep backpackers. We werden een veel te kleine bus in geduwd, tassen erbij gepropt en op weg naar de haven. De (volgens mij grotendeels Amerikaanse) staf moet nog veel leren over vriendelijkheid en gastvrijheid. Die ochtend werd ons vertelt dat de speed ferry die er 40 minuten over zou doen kapot was en dat we daarom met de slow boat moesten. Prima, ik heb toch vakantie, komt wel goed. Maar het relaas over het kapot gaan van de ferrys maakte bijna alsof wij degene waren die dat ding in de hens hadden gestoken. Ik was blij toen we op de boot zaten en van dit onvriendelijke volk verlost waren.
Op de boot een 20 tal toeristen, iedereen lag een beetje verspreid over het dek. Een beetje een boekje lezen, kletsen met de mensen om je heen, 2 uur vliegt zo voorbij. Onderweg kwamen we nog een goede storm tegen. Met zijn allen onderin het dek kruipen tussen de bagage. Ik vroeg me af hoe veilig dat was, want mocht er water instromen of als we zouden kapsijzen zouden er heel wat zieltjes verloren gaan. Terwijl ik om me heen kijk of ik die meiden zou kunnen hebben als we in de stress door dat kleine gat weer naar boven zouden moeten klimmen besefte ik me dat ik nu op een heel andere manier aan het reizen was. Tussen alleen maar toeristen, geen Cambodjaan te bekennen en iedereen zeuren over dat het te lang duurde, dat het koud was, dat er geen zitplekken waren... Nou moet ik zeggen dat ik ook blij was toen we eenmaal op Koh Rong aankwamen maar meer omdat het weer meteen bijtrok, en ik blijkbaar was aanbeland in het paradijs.
Voor de eerste nacht had ik al een bungalow geboekt via het travel agency. Toen ik na de boeking op tripadvisor keek werd het hotel afgebrand. Er zouden ratten en apen rondlopen door de kamers, het zou slecht geregeld zijn, etc. Nou ja, toch maar een avondje aankijken dacht ik zo. Het stadje bij de haven was viezig, en veel vervallen huisjes. Voor mijn hotel moest ik een stuk verder doorlopen en onderweg kwam ik een groepje Noorse jongens tegen die ook op weg waren naar de Treehouse bungalows. Bij het zien van mijn bungalow schrok ik even. De ramen konden niet dicht, de deur zat een slot op maar er was eigenlijk weinig sprake van een deur, en iedereen kon naar binnen omdat de muren maar tot ooghoogte waren en er een rietje dakje bovenop zat dat niet gesloten was. Fijn, daar slapen in je eentje. De jongens nodigde me uit om mee te gaan eten. Op weg terug naar het stadje over parelwitte stranden met mooie heuvels op de achtergrond. Wat een heerlijk oord. Tijdens het eten begon de zon te schijnen. Gewapend met wat koude biertjes zijn we gaan zwemmen en luieren in de zon. Die avond aten we de heerlijkste pizaa die ik in tijden op heb. Toen de avond viel ging de electriciteit weer uit. Iedere dag van 5 tot 10 electriciteit,dat is nog even wennen voor een Westerling maar eigenlijk heel prima te doen. Voordat het licht uitging besloten we dat niemand meer zin had om naar het dorpje te lopen en dat we beter daar biertjes konden halen om aan het strand op te drinken. Toen alle lichten uitwaren sprongen we in de zee. De hemel was volledig helder, ik had nog nooit zoveel sterren gezien. In het water had je de lichtgevende plankton waardoor in het donker alles om je heen omgeven leek door kleine lichtgevende sterretjes, een heel bijzondere ervaring. De zwembril zorgde ervoor dat je onder water in een prachtige lichtgevende wereld terecht kwam. Het was gezellig, maar de Noren wouden de dag daarna weer terug naar Sihanoukville. Ze waren duidelijk meer uit op feesten, en nee, dat kan je hier minder goed dan op het vasteland al is de boulevard ook hier bezaaid met cafeetjes.
Die nacht sliep ik heerlijk, er zijn (zover ik weet) geen vreemde beesten langsgeweest en met op de achtergrond het geluid van de zee en de dieren in de jungle heb ik in tijden niet zo heerlijk geslapen.
In het restaurant had ik die avond een Nederlands meisje ontmoet die op dat moment nog een bungalow deelde met een francaise. De dag daarna wou de de francaise even een avondje alleen dus zo kwam het dat wij de dag daarna afspraken om een bungalow te delen. Die ochtend vroeg opgestaan, bij het teruglopen naar het dorp, op zoek naar goedkopere accomodatie besefte wij ons in wat voor paradijs wij eigenlijk vertoefde. Dus we maakte rechtsomkeerd om voor 1 avond nog een bungalow en 1 avond in de treehouses te boeken.
Die dag trokken we met zijn drieen op, beetje zwemmen, beetje cocktails drinken, beetje lezen.. Wat een heerlijke plek om uit te rusten. "s Middags huurden we een kano om naar de andere kant te varen. Op een wit strand legde we onze handdoekjes neer. Er was letterlijk niemand. Geen enkele toerist te vinden op dit paradijselijke strand! Het weer was stralend en ondanks 6 keer smeren waren we goed aan het verbranden. Na cocktails bij het strand vaarden we nog de andere kant op.
Die avond nog een hele tijd met een ouder frans koppel zitten praten over de huidige politieke situatie in Frankrijk. Wederom, je leert zoveel over de wereld tijdens je ontmoetingen, en dan niet alleen over Azie zelf.
Het dorpje was "s avonds bezaait met dronken toeristen, maar er hangt een heerlijk mellow sfeertje. Rond middernacht vielen onze ogen al half dicht en heb ik wederom een heerlijke nacht geslapen. Die ochtend mochten we inchecken in ons Treehouse.Een houten hutje boven in een boom, vier stappen van het strand. Vanuit het hutje keek je uit over de zee. Want nee, ook hier geen ramen. De mensen bij de receptie/restaurant waren heel erg vriendelijk en je kon altijd je belangrijke spullen in de safety deposit kwijt dus met een fijn gevoel kon je vrij over het eiland waren.
Ik denk dat dit de vetste plek is waar ik ooit heb geslapen, en misschien wel ga slapen. Ondanks dat alles natuurlijk heel primitief is (koud water douche, overal insecten en gekkos, een simpel bed) is het genieten om op je balkonnetje over de zee uit te kijken.
Die middag zijn we gaan varen, we hadden een jong frans stel meegevraagd en zo gingen we met zn vijven de zee op. We konden ons geluk weer niet op met het weer. De stralende zon op de boot maakte het helemaal af. Onderweg zijn we gaan vissen. Met een visdraadje aan een lege plastic fles en wat squid aan een haakje zeevissen. Op een gegeven moment had ik het door en haakte ik mooi twee grote vissen uit de zee. Ik had niet meer gevist sinds dat ik een klein meisje was, en wist niet meer dat dat zo leuk kon zijn! Daarna nog gesnorkeld, tussen de riffen door mooie vissen gespot. Een bezoekje aan een vissersdorpje op Koh Rong Samloem om te wachten op de zonsondergang. Op Koh Rong Samloem is alles nog primitiever en rustiger, een heerlijke omgeving om rond te wandelen. De zonsondergang was werkelijk adembenemend en in het donker kwamen we weer aan bij onze treehouses. Klaar voor een douche in het WC hok dat reikte tot je oksels. Mooi naar de buren zwaaien in je blote kont.
Opnieuw was iedereen gevloerd dus na het eten en een paar drankjes ben ik weer heerlijk in slaap gevallen. Wat een geweldige paar dagen om zo uit te rusten. Ik voel me weer helemaal klaar voor mijn volgende avontuur. Het nederlandse meisje ging met mij mee, en we delen nu een hotelkamer in Sihanoukville. Lekker geen wekker gezet en veel te lang uitgeslapen. Bij het uitgebreide ontbijt zitten praten met de (Nederlandse) eigenaar over onder andere zijn ervaringen met ondermen in Cambodja. Het is een aardige man, met mooie verhalen.
Vanmiddag ben ik door de plens regen nog het centrum ingegaan, opnieuw pinnen want het geld vloog uit mijn zak op het tropische eiland en op zoek gegaan naar een mooie oranje outfit voor de wedstrijd van vannacht. Hier wordt het om 04.00 uitgezonden, dat wordt dus even volhouden!
Morgen vertrek ik naar Kampot. Ik zou al de taxi naar Viel Renh nemen en dan de laatste 50 km fietsen. Maar ik ga spijbelen. Het Nederlandse meisje wil mee naar Kampot dus ik heb nu een taxi geregeld voor het hele stuk, nog een dagje mijn billen en benen wat rust. Daarbij zal het waarschijnlijk niet veel slapen worden vannacht, dus ik voel me daar wel lekker bij!
In de paar dagen rust merkte ik dat je veel minder mee maakt dan op de fiets. Dat is goed voor nu, maar ik mis het fietsen wel al. Veel mensen die ik spreek vinden Cambodja geen fijn land om te reizen. Ze ervaren het alsof de mensen hier altijd achter je geld aan zitten en dat er weinig interactie is met de toeristen. Een heel ander beeld dan dat ik de afgelopen weken gekregen heb. Het is zon groot voordeel om te reizen op de fiets. Al bij het kleine toertje door de stad vanmiddag werd ik heel anders aangekeken dan toen ik mijn fiets veilig opgeborgen had. Ik kan het iedereen aanraden, wil je een land en zijn mensen echt leren kennen, spring op een fiets en geniet van alles dat je tegenkomt. Backpacken is leuk, maar je komt alleen in de grote steden waar mensen je beschouwen als wandelende portemonnees. Zonde als de ervaring daardoor minder is.
Nog 3 dagen Cambodja en dan ga ik de grens over naar Vietnam, waar ik ook heel benieuwd naar ben!

Geschreven door Lotjejolijt