Yes! Aangekomen in Pursat bij een hotel met zwembad! Bikini aan handdoekje mee.. Blijkt er inderdaad een gloednieuw zwembad te zijn gebouwd voor het hotel. De eigenaar is er blijkbaar erg trots op en komt tot een paar keer toe het maandverband vormige water bewonderen. En toch heeft het iets waardoor ik mij niet aangesproken voel om er in te springen. In de eerste plaats ligt, zoals veel, dit hotel aan national highway 5, dus idyllisch is het niet te noemen met het gedender van vrachtwagens op de achtergrond maar dat zou mij normaal ook niet weerhouden. Ook de 4 jongetjes die het zwembad continu aan het schoonmaken zijn, ook dit is een mij bekend Aziatisch fenomeen. Maar.. Naast het hotel zijn ze nog een gebouw aan het bouwen. Wat betekent dat er ongeveer 20 Cambodjaanse mannen in de steigers hangen. Dat betekent dat die paar plantjes die ze hebben neergezet niet echt meer als een schutting fungeert...Kleren blijven aan dus. Maar de stoeltjes zijn fijn, er is geen zon (bewolkt) dus ik heb het prima.
Gisteren een dagje in Battambang gebleven. Lekker vakantietijd op en rustig koffie drinken aan de overkant. De avond daarvoor had ik me al aangemeld voor de cooking class in dat restaurantje. Op het terras zat nog een, wat later bleek zwitsers, meisje. Dat leek haar ook wel leuk dus we meldde ons aan bij de vrouw. Een heel relaas kregen we over ons heen, dat het goed was dat we alleen met vrouwen waren, dat mannen slecht voor haar waren, met name haar man. De man die tijdens dit gesprek toch echt voor op het terras zat. Beetje vreemd, maar we waren benieuwd.
Ik besloot een rondje op de fiets te gaan. Naar Ek Phnom, een oude tempel. Eigenlijk weer wat ik al gezien had in Siem Reap, maar dan ergens anders. Ervoor was een grote nieuwe tempel gebouwd. Ik vind de Cambodjaanse tempels wel mooi eigenlijk. Ze schuren zeer tegen het kitscherige aan (zijn het vaak ook gewoon) maar wel vrolijk, kleurrijk, beschilderd en voor een Aziatische tempel relatief weinig goud. De grote Boeddha die ervoor stond was eigenlijk het indrukwekkendst.Misschien wel vooral omdat ik dacht de weg kwijt te zijn, en ineens deze immense boeddha tussen de bosjes opdook.
Bij de tempel ontmoette ik de man op de scooter waarvan ik dacht dat hij een mooie scam had waarbij hij mij 2 dollar ontfutseld had. Hij zei al dat hij de dag daarna met een Australische toerist wat sightseeing zou doen. En daar zat hij dus ook. Samen een kokosnoot gedronken. Het Australische meisje werkte voor een human rights organisatie in Pnom Penh. De man sprak erg goed engels en kon veel uitleggen over het huidige politieke systeem in Cambodja. Ze hebben een roerige geschiedenis, met een recente oorlog. Het is bijzonder om te horen van een Cambodjaan hoe hij ziet dat het land zich weer van nul heeft op weten te werken. De scam bleek waarschijnlijk niet een scam te zijn (of een hele goede). Ik merk dat ik mijn reis door India, nu 10 jaar geleden, nog erg in me heb zitten waarbij iedereen die met je wilde praten ook iets van je moest. In Cambodja kom ik steeds vaker mensen tegen die gewoon oprecht aardig zijn. Een beetje argwaan kan nooit kwaad natuurlijk als je in je eentje als vrouw reist maar ik merk dat ik er hier minder voor op mijn hoede hoef te zijn. Iets dat heel veel rust geeft. Na 3 weken India was ik het namelijk helemaal zat, en ik kan me niet voorstellen dat ik dat hier volgende week heb.
De route terug waren een beetje landweeggetjes, onderweg wat drinken kopen, zwaaien naar kinnderen. Op de terugweg had ik voor de eerste keer problemen met de AWOL beschrijving. Wat ik ook deed, het lukte mij niet om te vinden wat er stond. Gelukkig had de man op de scooter mij vertelt hoe ik in Khmer "waar is de weg naar" moest vragen, dus ik kwam veilig weer terug bij het hotel waar ik om 4 uur weer werd opgewacht voor de cooking class.
Dit laatste klonk een stuk veelbelovender dan het was. We gingen de markt op met de vrouw, haar engels was niet erg goed dus veel vragen begreep ze niet. Een van de dingen die ik er wel van geleerd heb is dat een Cambodjaanse vrouw met een dollar de markt op kan en met twee tasjes vol terug kan komen. Dat moet ik met mijn blanke huidje niet proberen. Alsnog is het goedkoop dus ik kan het me best voorstellen dat ze dat doen. Wat volgde was dat wij de groente voor haar sneden en precies deden wat zij uitbeeldde. We mochten het daarna wel opeten dus dat maakte alles weer goed! Een heerlijk feestmaal waar we ons helemaal vol mee hebben gegeten. Na de avond af te hebben gesloten met een lekker koud biertje ben ik vroeg naar bed gegaan.
De wekker ging vroeg, een dikke 100km op het programma zorgde ervoor dat ik wel op tijd wou vertrekken. Om 07.30 werd ik uitgezwaaid door het wederom zeer vriendelijke personeel van het Royal Hotel. Wat volgde was uren fietsen langs de national highway 5. Dat klinkt heftiger dan het is, je moet je er geen A2 bij voorstellen. Het is een 2 baans weg waar zo af en toe een hele tijd niet eens verkeer langs komt. De auto's die langsrijden zijn grotendeels nieuw. Glimmende nieuwe auto's die zich moeiteloos mengen met de paard en wagens die er ook rondrijden. Opvallend veel dikke grote station lexus-sen. Waar ook nog grote stickers op ze zijkant staan met "Lexus". Iets dat ik normaal gesproken verdacht vind (hoe groter het nike teken op het t-shirt, hoe nepper het is) maar misschien is het hier gewoon in. Relatief goedkoop, doen alsof je een hele luxe auto hebt (ik hoop dat Emile dit niet leest, en zo wel: grapje natuurlijk).
Onderweg wordt er continu naar je gezwaaid en hoor je van alle kanten "hello!". Als je langs komt fietsen is het soms best lastig om uit te vogelen waar dit geluid vandaan komt. Een jongetje in een boom, een meisje die haar kleren aan het wassen is in het beekje, achter een groot hek van een school waar kinderen aan het voetballen zijn. Het is best opletten om erachter te komen waar het vrolijke schelle geluid vandaan komt. De motorbikes die langs komen sjezen houden soms wat in, gewoon om even te kunnen zwaaien en lachen. "Whats your name", en dan weer door te scheuren. Ik heb me de hele dag vermaakt met kinderen zoeken die me toe lachte en schreeuwde.
Rond enen kwam ik al aan in Pursat. Flink doorgefietst dus.. Een hele schone nette kamer. De stad in gewandeld om te gaan lunchen, op zoek naar het magic fish restaurant. Beschreven in de lonely planet als een goed khmer restaurant met mooi uitzicht over de rivier. Na een goed half uur wandelen vond ik dan het gebouw. Bij binnenkomst niemand te bekennen en de tafeltjes en stoeltjes stonden her en der verspreid. In twee hangmatten lagen mensen te slapen. Diep blijkbaar, want ze hoorden mij niet binnenkomen. Het oogde als het toppunt van vergane glorie en ik had al een stuk drukkere restaurants voorbij zien komen onderweg dus dat leek me een beter idee. En zo belandde ik op een ieniemienie plastic krukje tussen Cambodjanen in met een bord fried rice.
Lekker de middag rond geslenterd en even een powernap gedaan om vervolgens weer op jacht te gaan naar eten. Ondanks dat ik een stuk meer durf alleen, vind ik deze stad toch niet prettig in het donker dus iets gezocht in de buurt. Een nieuwe tent waar hippe jongens en meisjes drankjes aan het drinken waren. De beef stew met verukkuluk frans brood was heel smakelijk en voldaan en wel kon ik terugkeren naar het hotel.
Morgen wederom een flinke dag voor de boeg , 95 km naar kompong chhnang! Zin in!

Geschreven door Lotjejolijt