Na 8 uur op de boot aangekomen in het heerlijk relaxte Battambang. De tweede stad van Cambodja, maar dat zou je niet meteen zeggen. Het is rustig op straat, weinig toeristen en vriendelijke mensen. Ondanks dat heb ik een hotel uit de lonely planet uitgekozen, dus ik zit lekker tussen allemaal toeristen op het terras tegenover het hotel. Ook wel eens lekker. Koud biertje, lekker om je heen kijken.. Ik vermaak me wel!
Na een half uur varen kwamen we langs de drijvende dorpen in het Tonle Sap meer. Indrukwekkend hoe mensen zich kunnen redden op het water. Er wordt veel gevist, maar ook verbouwd. Eigenlijk is het meer een groot veld dat onder water staat. Dat betekent dan ook dat we om de zoveel tijd vast komen te zitten.. De motor begint flink te loeien en de geur van flink wat bezine komt je tegemoet. Verder is het een serene omgeving. Het weer zit mee vandaag, lekker zonnetje en soms een wolkje. De boot is niet zo druk en vertrok netjes om 07.00. Ik was al gewaarschuwd in Siem Reap dat ze je soms wel uren konden laten wachten tot de boot vol genoeg was voor vertrek. Ik was blij dat het niet zo was, want een kleine 8 uur later kwamen we pas aan. De boot was gevuld met half toeristen, half Cambodjanen, die ook onderweg werden opgepikt. Iedere keer als we een klein stadje op het water naderde ging er een flinke toeter af en stonden er weer Cambodjanen klaar bepakt en bezakt die de boot betreedde. Hoe zij precies hun boot reserveerde was mij een raadsel. Ik geloof niet dat ze aan adressen doen daar aangezien de ligplaats afhangt van de hoogte van het water. Het tweede rijstveld van links, achter het derde bosje bij de blauwe boot, zoiets?
Bij het ophalen van mensen konden we goed zien hoe zij hier leefden. Veel huishoudens houden er krokodillen op na. In grote kooien voor hun huis liggen de beestjes te relaxen. Daaroverheen gespannen wat gaas en daar loopt klein en groot lekker overheen te dartelen. Bijzonder.
Op de boot een bijzondere combinatie aan mensen. Twee Australische vrouwen van in de vijftig die ook met mij in de pick up bus zaten, een Italiaans stel, twee jonge Nederlandse jongens, twee zwiters, twee Franse meisjes. Toen het mooi weer werd was het dek in de wind the place to be. Een gezellige samenkomst van verschillende mensen en het beste uitzicht.
Overal zie je installaties die waarschijnlijk zijn bedoelt om te vissen. Maar hoe dat precies werkte kwamen we niet helemaal uit. Ondanks dat de Franse meisjes plane engineers waren konden we niet uitvogelen wat ze er nou precies mee deden. Aan de kant van het water zie je hoge huizen op palen die boven de andere huizen uit reikten. De bootchauffeur vertelde dat dat het normale waterniveau was tijdens de moesson. Blijkbaar is het nog niet echt begonnen dus.
Acht uur op een boot met 25 mensen bovenop elkaar geeft een leuke dynamiek. Tegen de tijd dat we in Battambang aankwamen werd er rock paper scissors gespeeld met de Cambodjaanse kinderen aan boord, werd er vrolijk gezwaaid naar de kinderen aan de kant, waren mensen heftig in discussie of boekjes aan het lezen en lag iedereen her en der verspreid over de boot een beetje te slapen. Acht uur is lang, maar ik heb me geen seconde verveelt. Mede omdat ik begonnen ben in het boek "first they killed my father"; het verhaal van een meisje die opgroeit tijdens de periode van de rode khmer. Een ingrijpend boek waar ik bijna niet van kon stoppen met lezen. Het liggen op het dek met een boekje in de wind had ook zo z'n nadelen. Compleet verbrand, ondanks de factor 50 die ik van mijn zeer blanke mede-hollanders geleend had.
Bij aankomst in Battambang volgde er chaos. De stijle trap naar boven was gevuld met tuktuk drivers die je ergens naar toe wouden brengen. Eerst erdoorheen mijn bagage naar boven en voordat ik het doorhad was een van de Nederlandse jongens al met mijn fiets aan het sjouwen. Zoals ik al eerder zei, soms is het heerlijk om gebruik te maken van je vrouw-zijn. De tuktuk drivers probeerde mij er van te overtuigen dat het toch slimmer was om voor 1 dollar hun tuk tuk te gebruiken, want het was toch wel heel gevaarlijk om door Battambang te fietsen. Toen ik ze vertelde dat ik uit Bangkok kwam fietsen konden ze niet anders dan toegeven dat het dan toch wel kon. De fiets was heel professorisch op het dak gemonteerd en mijn voorwiel liep bij aankomst aan. Hop, fiets op zn kop, terwijl de Cambodjaanse mannen mij met grote ogen aankeken. Op zn minst wouden ze dan mijn wiel opnieuw uitlijnen. Dat deed hij best goed want daarna was het weer ok. Er lijkt geen slag in mijn wiel te zitten dus het komt vast wel goed. Ik hoorde eerder al dat het aziatische verkeer buiten het fietsen om ook niet erg goed is voor de toestand van je fiets. Dit was het bewijs.
Het bleek maar twee straten naar het centrum te zijn, prima te doen dus. En de AWOL beschrijving leidde mij meteen naar het Royal hotel. De jongen wou duidelijk zijn kamers kwijt. Na me ongeveer op iedere etage (het hotel telt er 6, inclusief 4 dollar hutjes op het dak) een kamer te hebben laten zien, varierend van 8 tot 15 dollar (iedere etage lopen werd het een dollar goedkoper) mocht ik door mijn gefakede getwijfel voor 7 dollar op de eerste etage. Omdat Nederland zo goed gevoetbald had. Prima. Ik ben niet zo goed in afdingen maar ik heb al gemerkt dat weglopen zijn werk al prima doet.
Nadat ik ingecheckt had een wandelingetje door de stad. Lekker sfeertje, maar ook hier weer veel armoede. Jongetjes die lijmsnuiven en op hun knieen voor je gaan en een kerel op een scooter die met een mooi verhaal over zijn school 2 dollar van me los wist te krijgen... Neergestreken op het terras van een barretje ontmoette ik een Duitse jongen. Ooit gestudeerd, toen gaan reizen en nooit meer teruggegaan. Slaapt hier en daar, beetje zwervend bestaan. Mooie verhalen. En weer leuke tips gekregen over de plekken die ik hierna zal gaan aandoen. Toch weer teruggewandeld naar mijn hotel. Het voordeel van de eerste week samen reizen met twee mannen is dat ik nu prima in het donker (want het is hier om 18.30 donker!) door een Aziatische stad durf te zwerven.
En zo belandde ik, lekker saai, aan de overkant van mijn hotel in een restaurant/cafe tussen allemaal verschillende nationaliteiten. Ik had me nooit beseft dat je door reizen niet alleen leert over de cultuur waar je op dat moment tussen leeft maar ook over andere landen; je komt hier zoveel verschillende mensen tegen!
Ik ga maar eens uitzoeken wat voor tochtje ik morgen ga maken, waarschijnlijk de wats (tempels) hier in de omgeving bezoeken. Als ik het goed zie is er genoeg te doen en zien in de buurt!
Liefs!

Geschreven door Lotjejolijt