Toen we gisteren dwars door de eerste herfststorm van dit jaar naar Limburg reden, kon ik me bijna niet voorstellen dat het vandaag zulk lekker wandelweer zou zijn. Maar dat was het wel! Vanmorgen scheen de zon al door het raam van onze B&B-kamer en als we van Ohé en Laak naar het station van Echt fietsen, is het fris, maar niet koud. De korte treinrit naar Swalmen bevat een overstap in Roermond en rond 10.10 uur starten we onze wandeling, hoewel de echte start van de etappe pas tien minuten verderop In het centrum van Swalmen ligt. Als we het dorp achter ons laten liggen, lopen we al snel over een onverhard pad dat ons naar het fraaie kasteel Hillenraedt leidt. Langs een groot crucifix voert de weg ons door een bos waar elke stap er eentje op een tapijt van beukennootjes is. Ook aan de diepe plassen kun je zien dat het hier gisteren nog hard geregend heeft. Gelukkig kunnen we er steeds goed omheen. Met een omtrekkende beweging om het dorpje Boukoul lopen we langs Zuidewijk Spick, een adelijke kasteelboerderij verbonden aan Hillenraedt. Niet lang daarna doemen de flats van Roermond op en horen we steeds duidelijker de A73, hoewel een heleboel vogeltjes in het struikgewas hard hun best doen dat te overstemmen. Via het industrieterrein schampen we de stad. Als we weer in het groen komen, krijst er boven ons een rondcirkelende buizerd en zien we in de verte het dorp Melick aan de horizon verschijnen. Voordat we daar zijn, krijgen we nog een klein buitje over ons heen, waar we gelukkig niet te nat van worden. Het is inmiddels al half één en we zijn wel toe aan zitten en eten. De plaatselijke snackbar ligt bijna op de route en Karel geniet er van een broodje kipburger, terwijl ik het bij een kroket houdt (ik zit nog aardig vol van het overvloedige ontbijt). Als we de etappe voortzetten, schijnt het zonnetje er alweer vrolijk op los. In de verte zien we twee torentjes tussen de bomen en we ontdekken al gauw dat die behoren bij de basiliek van Sint Odiliënberg. Daar zijn we echter nog niet; we lopen eerst nog een eind tussen de maïsvelden door, met daarachter aan onze rechterhand een schietterrein waar het regelmatig knalt. Even verderop is de route verlegd en daarmee ook verlengd. Die leidt nu langs een vindplaats van een Romeins villapark en langs de Roer, die hier prachtig kronkelt en flink stroomt. Ook in Sint Odiliënberg is de route aangepast, maar de verlenging is de moeite waard. De al eerder gespotte basiliek blijkt op een heuvel te liggen en is imposant. De route voert er nu omheen en vervolgens belanden we via een mooi beukenlaantje in het bos. Hier liggen veel tamme kastanjes en we moeten er echt slalommen om de modderplassen heen. Als we het bos weer uit komen, is de zon ineens verdwenen en staat er een flinke wind. Het duurt niet lang voordat het opnieuw even regent. Gelukkig duurt dat ook dit keer niet lang en komt ons eindpunt al in zicht. Bovendien gaat het gemaaide gras er extra lekker van geuren! We lopen langs de Vlootbeek, waar zo’n 15 jaar geleden een Romeinse muntenschat gevonden werd, richting het dorp. Langs deze groene inham staat veel riet, maar we komen ook langs een weitje met geiten en zelfs een akker met vrolijk geel koolzaad. Koeienvlaaien verraden dat we hier ook heel wat gezelschap hadden kunnen hebben, maar we hebben het pad voor ons alleen. In de verte grazen nog wel wat alpaca’s, maar het pad buigt al af over een bruggetje en niet veel later bereiken we midden in Montfort het eind van onze etappe. Helaas blijken we de bus net gemist te hebben en moeten we bijna een uur wachten. Daar hebben we allebei niet zoveel zin in, al helemaal niet omdat het later nog gaat regenen en we ook nog een stukje moeten fietsen. We besluiten een klein stukje terug te lopen naar de uitvalsweg richting Echt om daar te liften. En dat lukt! Nadat er al heel wat auto’s langs gereden zijn, mogen we instappen bij een heel aardige moeder en dochter. Ze zijn ons al eerder gepasseerd, maar moesten eerst nog pizza’s thuis brengen en gaan nu naar de winkel in Echt. Ze leveren ons af op het station, waar wij onze fietsen uit de stalling halen en terug peddelen naar de B&B. Moe, maar voldaan én nog droog zakken we daar even later tevreden in onze luie stoelen.

Geschreven door Karel-en-RiannevG.op.reis