Terwijl de geel-oranje gloed van de opkomende zon vrolijk afsteekt tegen de zachtblauwe lucht rijden we via Enschede (A35/N18/A18) richting Doetinchem. Het heeft flink gevroren vannacht en de velden zien wit van de vorst. Onderweg spotten we al heel wat reigers, buizerds en ganzen. Eén buizerd zit zelfs vlak naast de vluchtstrook triomfantelijk op een zojuist gevangen konijn, terwijl twee kraaien van een afstandje inschatten of er voor hen ook een lekker hapje in zit. Na een uur parkeren we de auto aan de rand van Braamt en nemen we de bus van 9.09 uur richting Doetinchem. Daar stappen we over op een andere bus, die ons naar de markt van Zelhem brengt. Het is een prima verbinding van in totaal ruim een half uur. Als we aan de zuidkant Zelhem uit gelopen zijn, verruilen we al snel klinkers en asfalt voor zand en gras. Dat loopt heerlijk en bovendien genieten we van de typisch Achterhoekse sfeer hier. Het oude kampenlandschap ademt rust en gemoedelijkheid. Tussen de verspreid liggende boerderijen torent ook een oude graansilo, die is omgebouwd tot woonhuis met een fantastische glazen kamer op de bovenverdieping. Via de buurtschappen Heidenhoek en IJzevoorde bereiken we landgoed Slangenburg. Nadat we een kronkelig bospad achter ons hebben gelaten, zien we een fraai kasteel te pronken liggen in het water van de slotgracht. Onze route voert eromheen en we kunnen het van alle kanten bewonderen. Even verderop bevindt zich een Benedictijner abdij en deze monniken hebben het kasteel in gebruik als gastenverblijf voor mensen die rust en stilte zoeken. Dit klooster krijgen wij vandaag echter niet te zien. Een tunneltje brengt ons naar de zuidkant van de A18. Inmiddels krijgen we trek en we aarzelen even over een gezellig aandoend restaurantje, maar besluiten dan dat we liever eerst onze meegenomen boterhammen opeten. Even later zien we op een hoger gelegen wal naast het pad een omgehakte boom liggen. Dát is een mooi lunchplekje, want het zonnetje staat er precies op! We zijn al ruim twee uur aan de wandel en het is fijn om even te zitten en wat te eten. Als ik daarna voorzichtig de helling weer afdaal (naar beneden is altijd steiler dan naar boven…) roept een passerende wandelaar de toekijkende Karel toe dat hij zijn vrouw wel moet helpen: hij moet zuinig op mij zijn! Kijk. Nou hoort ‘ie het ook eens van een ander. Verzadigd en verkwikt lopen we na dik tien minuten alweer verder, want de temperatuur nodigt vandaag niet uit tot langere pauzes. Even later steken we de spoorlijn Arnhem - Winterswijk over, een tracé met een stoptrein die Karel vroeger heel wat keertjes heeft genomen! Vlak erna ligt een oud pompstation en een informatiebord vertelt het verhaal van twee Nederlandse en twee Russische onderduikers die in een schuilkelder en in een hol in het bos de Tweede Wereldoorlog hebben overleefd. Via een sluis steken we de Oude IJssel over en daarna lopen we een stukje langs een snelstromende vistrap, een leuke beek die door het veld meandert en even later ook langs een rietkraag, waar het modderige graspad even is vervangen door een vlonderpad. Het landschap wordt nu steeds weidser en minder knus, maar we lopen met de zon in ons gezicht en er valt genoeg te zien. We komen vandaag meerdere keren langs weides met schapen en met Shetlandpony’s. Maar we genieten ook van een roodborstje op het pad en een koolmeesje in een knotwilg. Op een gegeven moment horen we ook een specht in de verte, maar die is te ver om in het vizier te krijgen. Het laatste stuk van onze etappe voert ons over de rechteroever van een brede sloot. Het is er ontzettend modderig en we klimmen over het prikkeldraad om in het weiland te gaan lopen. Daar is het echter nauwelijks minder zompig en onze schoenen maken leuke geluiden bij elke stap! Het duurt niet lang voordat ze aan alle kanten lekker onder de smurrie zitten. Het loopt best moeizaam, maar gelukkig komt de bushalte bij Braamt dan in de verte al in zicht. Achter het dorp rijzen de heuvels van het Montferland op als belofte voor de volgende keer. In de auto hebben we allebei nog een extra paar schoenen staan, dus dat komt goed uit vandaag! Ik gebruik de terugweg om het verslagje te typen en voor ik het weet zijn we weer in Wierden terug. Het was een heerlijke dag om lekker buiten te zijn!

Geschreven door Karel-en-RiannevG.op.reis