Hoe kan dat nou?! We waren zo enthousiast en zouden minimaal twee keer per jaar gaan Pieterpatten… en nu zijn we al bijna een jaar verder en beginnen we pas aan etappe 3! Nu hebben we wél extra veel zin om de draad weer op te pakken en nemen we ons ernstig voor er meer regelmaat in aan te brengen. We rijden vandaag naar Zuidlaren, waar we de auto parkeren op de Brink en nog even een kop koffie en thee drinken in een naastgelegen restaurant. Als de bus is gearriveerd, brengt die ons naar het Centraal Station in Groningen. Daarvandaan lopen we vrij vlot de stad uit. In het kanaal oefenen Groningse studenten hun roeikunsten in snelle skiffs en krijgen daarbij via megafoons aanwijzingen toegeschreeuwd door meefietsende coaches op de wal. Leuk om te zien! Verderop wijkt het pad verder af van het kanaal en kronkelen we langs het Hoornse Diep / de Drentsche Aa en hebben we ook uitzicht op de Hoornse Plas en het Paterswoldse Meer. Het aantal woonboten is niet op twee handen te tellen! We schampen Haren en Glimmen en genieten van de fraaie huizen. Een oude, ijzeren vakwerkbrug leidt ons over het spoor en daarna wisselen weilanden en stukjes bos elkaar weer af. Onderweg glijdt Karel nog een keer heerlijk onderuit, middenin een vieze modderplas! Gelukkig kunnen we vlak daarna opwarmen in een eettentje, waar we genieten van mosterdsoep (Karel) en spekpannenkoek (Rianne). Met een volle maag steken we de provinciegrens over en bewonderen we de eerste hunebedden op onze route. Het laatste stuk is wat saaier, maar dan komt de kerktoren van Zuidlaren al steeds dichterbij. We zijn best moe deze keer, mede vanwege de harde wind, en zijn blij als we na een korte autorit neerploffen in onze hotelkamer.

Geschreven door Karel-en-RiannevG.op.reis