Pieterpad

Eindelijk! Na bijna een jaar stappen we vandaag om precies 10.21 uur het Pieterpad weer op. We zijn een weekend vrij, logeerden vannacht in Venlo en namen van daaruit de bus naar Swolgen. Nu lopen we langs camping de Okkernoot, waar we vorig jaar met de camper stonden. In een wei staat een paard te grazen dat een zebra-masker draagt. Grappig, want later vandaag zien we een paard dat een zebra-deken draagt, alsof ze hun carnavals-outfit moesten delen… Vanachter een schutting balkt ineens een ezel, in een poel gaan kikkers flink tekeer en de vogels fluiten er lustig op los. De dieren genieten ook van deze mooie lentedag! Het is heerlijk wandelweer, met een lekker zonnetje en fijn briesje. Door een stuk bos met grote varens lopen we het Schuitwater in. In dit natuurgebied lopen we over vlonders, passeren we veel vennen en zien we vaak hele stukken bos in het water staan. Ook spotten we een specht die de jongen in zijn nest van lekkere hapjes voorziet. Als we een verharde weg tegenkomen, staat er op de rood-witte Pieterpadstickers die we nauwlettend volgen (we hebben het boekje per ongeluk op de hotelkamer laten liggen) ineens de toevoeging “omleiding “. Wat de reden daarvoor ook is, ook deze route biedt genoeg mooie natuur en grappige verrassingen. Zo stuiten we ineens op een weiland waarin niet alleen pony’s, maar ook struisvogels en dromedarissen rondlopen! Even later passeren we een rozenkwekerij. Blijkbaar komen we in de buurt van Lottum. Dit Limburgse dorp presenteert zich als rozendorp en die tieren er inderdaad welig, zagen we vorig jaar op de fiets en vanmorgen in de bus. Even later lopen we over een smal pad met aan weerszijden brandnetels; sommige manshoog. Ik loop er voor de zekerheid met m’n armen omhoog doorheen om er maar geen aan te tikken. In het buurtschap Houthuizen werpen we even een blik in een kapel, die is opgericht door de buurtbewoners uit dankbaarheid dat ze de oorlog zo goed waren doorgekomen. We houden een korte pauze op een horizontale houten paal naast een grasveld om even een appeltje te eten en twee telefoontjes te plegen. Bij kasteelhoeve Kaldenbroek strijken we even later neer in de prachtige tuin voor een kom soep (Karel) en een stuk appeltaart (Rianne). Ondanks het boeddhistische tintje van deze gelegenheid toch een fijne plek om even uit te rusten. Na nog meer struisvogels, modderige graspaden en een door kraaien aangevallen roofvogel bij huize De Steegh lopen we Grubbenvorst in. Het enorme voormalige Ursulinenklooster rijst al direct dominant voor ons op en als we langs de zijmuur lopen zien we hoe mooi het leifruit tunneltjes vormt over de wandelpaden. In een openbaar plantsoen aan de voorkant staat een hommage aan “het witte goud” dat we eerder vandaag al op de velden zagen staan: drie enorme gestileerde asperges. Even verderop pronken nog het carillon en het torenuurwerk van het klooster in een bescheiden toren van staal en gras. Langs een gezellig plein en de, na de oorlog nieuwgebouwde, rooms-katholieke kerk aan de rand van het Maasterras stappen we het dorp weer uit en zien we het pontje liggen. Precies op dat moment gaat de klep omhoog voor de afvaart. Als de schipper ons in het oog krijgt, laat hij de klep echter ook snel weer zakken. Op onze beurt trekken wij dan natuurlijk even een sprintje en zo steken we binnen een mum van tijd de Maas over. Op het veer raken we aan de praat met een stel uit Ridderkerk, dat ook het Pieterpad loopt, ook christen is en ook pleegkinderen heeft. De rest van de route, die voornamelijk door de uiterwaarden van de Maas en door Venlo leidt, lopen we samen met hen op en voeren we geanimeerde gesprekken. Deze fijne, onverwachte ontmoeting sluiten we met z’n vieren af op een terrasje. Daarna nemen we hartelijk afscheid en lopen we zelf nog een stukje door Venlo. We pikken nóg een terrasje in de zon, eten een eenvoudig hapje en sluiten af met een ijscoupe in het oudste bewaarde tankstation van Nederland, dat mooi gerenoveerd is en tegenwoordig dienst doet als lunchroom en ijssalon. Het was een heerlijke dag!

Geschreven door Karel-en-RiannevG.op.reis