Het werd een dag met veel leuke situaties. Het begon reeds bij het ontbijt in het Grand Hotel van Natchez. Zoals gebruikelijk bij bijna alle hotels kun je het ontbijt zelf pakken, Echter niet in het Grand Hotel. Hier moest je je bestelling doorgeven aan de mensen achter de vitrine, Van drinken tot warme hap. Erg onhandig. De broodjes, die inmiddels al op waren (8.30 uur) en zoetwaren kon je wel zelf pakken. Met name drinken werd aan de tafel gebracht. Hete werden dus maar warme broodjes die bij de scrambled eggs werden geserveerd. Helaas was hier geen bacon bij. Het werd een amusant ontbijt zeker toen men de borden bijna onder je neus vandaan trok als je klaar was met eten. We hebben er hartelijk gelachen.

Om ca. 9.30 vertrokken we naar de eerste stop. De TomTom hadden we ingesteld op milieuvriendelijke rijden en dat was een goede keus. Want dit leidde door een kilometers lange weg door het Natchez Memorial Park. Er reden praktisch geen auto's en de wegen waren goed. Het was zeker een afstand van 25 mijl (40 km). De afstand tot onze bestemming "Grand Gulf Military Park" bedroeg ca,.80 km. In mei 1962 werd het Grand Gulf Military Monument Park officieel geopend, gewijd aan het bewaren van de herinnering aan zowel de stad als de slag die daar plaatsvond. Dit monument van 180 hectare ligt acht mijl ten noordwesten van Port Gibson, Mississippi, aan Highway 61, en staat op de lijst van historische monumenten. Het omvat Fort Cobun en Fort Wade, de Grand Gulf Cemetery, een museum, campings, picknickplaatsen, wandelpaden, een uitkijktoren en diverse gerestaureerde gebouwen die dateren uit de glorietijd van Grand Gulf. Het was niet druk en we werden hartelijk ontvangen door een dienstdoende man, die ons een korte historisch achtergrond verhaal vertelde. Na betaling van $ 10 dollar mochten we het park bezichtigen en er ook met de auto doorheen rijden. We hadden het rijk voor ons alleen.

Na de bezichtiging zetten we de TomTom op de eindbestemming, aangezien het zeker nog ruim 3 uur rijden was. We vergaten echter de milieuvriendelijke instelling van TomTom te wijzigen, hetgeen betekende dat we door het bos werden gestuurd over allerlei smalle en hobbelige paden. We hadden de indruk dat wij hier niet uitkwamen. Toen ik de instelling wijzigde in de snelste route werden we direct naar de 2-baans wegen geleid. Het scheelde ook ruim een uur in tijd. De route was echter wat eentonig met veel landbouw grond tot zover het oog kon reiken. Onderweg zagen we in een open veld langs de weg nog een zwarte beer lopen met 2 jonge beertjes. Helaas was er geen ruimte om de auto te stoppen en te parkeren, zodat er helaas geen foto's van konden worden gemaakt.

Om ca. 16.00 uur waren we op de plaats van bestemming in Clarksdale. Het bleek te gaan om een groot privé huis in authentieke stijl van Mississippi. Er was echter niemand te bekennen en de deur was gesloten. Jeannet ontdekte dat er op het raam een brief was geplakt met daarop de naam Johan (mijn oorspronkelijk naam in mijn paspoort). In de brief stonden instructies hoe we het huis konden binnenkomen. In de brief excuseerde een vrouw (Hannah) zich dat zij niet aanwezig kon zijn voor de ontvangst. We konden de auto op het terrein parkeren. Vervolgens moesten we naar de zijkant van het huis gaan waar ook een ingang was. Naast de deur hing een kastje waarin verdere instructies zaten. Echter de opgegeven code van 4 cijfers werkte niet en het deurtje ging niet open. We konden echter wel naar binnen want er waren 2 mensen die ook een kamer hadden gehuurd. De man trachtte ook het kastje te openen met de code maar helaas dat ging ook niet. Op de brief stond een telefoonnummer dat we konden bellen. Op het moment echter dat ik ging bellen was het Jeannet toch geluk het kastje op te krijgen. Ik brak de telefoon direct af omdat er nog geen verbinding was. Enige tijd later kreeg ik nog een uitgebreide bericht via WhatsApp.
We hadden een kamer op de 1e verdieping wat echter inhield dat we de zware tassen 2 trappen moesten opdragen. Samen aan een kant dan maar. We hadden de kamer gevonden met de naam "Big Daddy". Toen we de deur hadden geopend waanden we ons in een huis 200 jaar geleden, die echter zeer ruim was. Jeannet gierde van het lachen. In de badkamer was het bad versierd met gordijnen. Kijk maar naar de foto's.

In de instructie brief stond ook nog dat verdere info zoals restaurants e.d. op het mededelingen bord in de gemeenschappelijke keuken was geschreven. Ook andere bewoners kunnen daarvan dus gebruik maken. Het ontbijt kunnen we zelf klaarmaken met spullen die in de koelkast aanwezig zijn. Een van de restaurants pikte we van het bord genaamd Levons omdat het dichtbij in de buurt was. Het bleek een goede keuze wat het eten was voortreffelijk. Toen we aan het eten waren kwamen er ook nog muzikanten binnen die daar zouden gaan optreden. Omdat Clarksdale de geboorteplaats van de Blues is, speelde het bandje dus Blues muziek. We hebben gewacht tot ze een nummer gingen spelen en zijn daarna naar onze kamer gegaan. We hadden daar nog het een en ander te doen. (reisversla en voorbereidingen voor de volgende dag), Het was het einde van een zeer geslaagde dag.

Geschreven door Jan.en.jeannet.op.reis