Na een nacht in het Anchor motel in Crescent City stond vandaag weer een wat langere rit van 233 mijl (395 km) voor de boeg. Bij het opstaan was het een beetje mistig maar de verwachtingen waren weer zonnig. De eerste stop was weer bij een Bakery om wat lekkers te kopen voor onderweg. Dit keer was dat Rachel's Coffee House in Gold Beach. Ongeveer 55 mijl rijden. De Bakery was dit keer ondergebracht bij een boeken shop. De lekkernij werden muffins. Omdat we langs de kust reden maakten we ook korte stops om van de mooie uitzichten over de oceaan te genieten. Inmiddels was ook de zon gaan schijnen bij een temperatuur van ca. 12 gr. C.

Na deze koffie break gingen we verder naar de "Prehistoric Garden" bij Port Orford. Het lag echter aan de snelweg. In 1953 ging wijlen Ernie Nelson - kunstenaar, beeldhouwer, ondernemer en liefhebber van dinosauriërs in Oregon op zoek naar een ​​locatie om zijn Dinosaur Park te bouwen. Hij vestigde zich in een prehistorisch regenwoud aan de zuidkust van Oregon en begon het bouwproces. Na drie jaar bouwen, een reis naar het Smithsonian in NYC en eindeloos onderzoek om ervoor te zorgen dat de replica's op ware grootte wetenschappelijk correct waren, opende Nelson zijn Prehistoric Gardens op 1 januari 1955. Hij zou in totaal 23 dinosaurussen bouwen over de volgende 30 jaar. Het park is schitterend aangelegd in een natuurlijke omgeving waarin je je inderdaad waant in een prehistorisch bos. De beelden zijn prachtig verwerkt in het bos. Via mooi aangelegde wandelpaden en bruggetjes over kabbelende beekjes maak je een toer door het bos. Het duurde ongeveer 3 kwartier.

Voor de resterende 160 km hadden we geen specifieke plekken meer om te stoppen. We zouden stoppen indien bijzondere dingen zich zouden aanbieden. Allereerst namen we ergens willekeurig een afslag om onze muffins te nuttigen. Deze afslag kwam uit op een picnic locatie dicht bij een rivier. We bleven echter op het parkeerterrein waar een aantal banken stonden. We gingen niet verder omdat we niet wisten wat de weg door de bossen ons zou brengen en namen geen risico.

Toen we door de plaats Coos Bay kwamen zagen we een aantal oude schepen waar een hoop mensen stonden te wachten. We parkeerden de auto en gingen een kijkje nemen. Waarschijnlijk stonden de mensen te wachten om een boottocht met een van de schepen te maken. Na een kwartier gingen we weer verder.
Voorbij de plaats North Bend stopten we nog bij een door Amerikaanse Veteranen uit diverse oorlogen aangelegd Memorial (David Dewett Memordial). Deze bezienswaardigheid stond nog wel op onze lijst. Na het maken van wat foto's gingen we verder. We maakten nog eenmaal een sanitaire stop om naar ons einddoel van deze dag in Newport te gaan. Het Best Western Plus Hotel. Dit hotel is met 6 verdiepingen wel het grootste motel dat we tot nu toe zijn tegengekomen. De kamer is zeer ruim.

In de haven hebben we tenslotte in een visrestaurant gegeten. We moesten wachten tot er een tafel vrijkwam. Dit is in ieder geval een goed teken. De tafelheer die ons bediende bleek een Nederlander te zijn. Deze jongen had de wereld rondgezworven en had zich uiteindelijk in Oregon gesetteld omdat hij zijn vriendin daar had ontmoet. We kregen van hem mayonaise bij de frites. Een leuke bijkomstigheid.






Een leuke bijkomstigheid.

Geschreven door Jan.en.jeannet.op.reis