De afstand naar Natchez was ongeveer 360 m (200 mijl). Het eerste stuk reden we over de snelweg Interstate 10 maar dat ging snel vervelen. Na een stop bij een benzine station veranderden we de instellingen in snelwegen vermijden. We werden direct naar 2-baans wegen geleid. Dit was een stuk relaxter rijden. Jeannet nam voor het eerst het stuur over,. We reden richting Baton Rouge waar we op zoek gingen naar een oude suiker plantage genaamd Nottoway Plantation in White Castle.

Nottoway is het grootste overgebleven landhuis uit de periode vóór de burgeroorlog in het Zuiden van de VS. Met zijn enorme witte zuilen, 3,3 meter hoge deuren en adembenemende handgesneden open haarden van Italiaans marmer, valt het statige landhuis van 4900 vierkante meter op Nottoway Plantation & Resort zeker op. Omringd door gigantische eiken en land dat vroeger een suikerrietplantage was, wordt Nottoway evenzeer gekenmerkt door zijn extravagantie als door zijn rust.

In eerste instantie reden we er voorbij. Gelukkige konden we snel keren. Via een lange lange oprijlaan bereikten we het informatiecentrum.
Om binnen te komen maakten we gebruik van de mogelijkheid van een georganiseerd rondleiding door het gebouw.
De gids was een jong donker meisje die heel enthousiast de rondleiding deed en een heel aanstekelijke lach had. We deden de tour met 2 Amerikaanse dames waarmee we buiten al kennis hadden gemaakt. De wat oudere vrouw woonde in de buurt en was er al diverse keren geweest. Maar nu was ze met haar schoondochter uit Tennessee, die er ook nog nooit was geweest. Het was een leuke en informatieve rondleiding.

Omdat het inmiddels al 13.00 was besloten we diect door te rijden naar het hotel een rit van ca. 3uur. We kwamen iets na 16.00 uur aan in Natchez. Het is een groot hotel met 119 kamers uitkijkende over de Mississippi. We hebben een ruime kamer en een flinke badkamer. Na het installeren gingen we weer googelen voor een restaurant. We vonden er een aan het water en ca. 10 min. lopen. Echter het laatste stuk ging behoorlijk stijl naar beneden (zeker 200 meter) dus dat moesten we met een volle maag op de terugweg ook weer naar boven klimmen. Het restaurant was genaamd de Magnolia Grill. We bestelden allebei een Hamburger en dat was geen verkeerde keuze. De terugweg was inderdaad afzien maar wel de moeite waard.

Geschreven door Jan.en.jeannet.op.reis