Ze zeggen wel eens dit moet je eens in je leven meemaken en dat geldt zeker voor de Niagara-watervallen (Niagara Falls). Het is de benaming van drie watervallen langs de grens tussen de Canadese provincie Ontario en de Amerikaanse staat New York. 90% van het water stort via de hoefijzer vormige Horseshoe Falls in Canada naar beneden en 10% via de Amerikaanse Falls.

We hadden deze keer weer ingeschreven op een georganiseerde tour bij 'Over the Falls'. Telefonisch hadden we afgesproken dat ze ons om 9.30 uur bij het motel zouden ophalen. Het busje kwam op tijd. Omdat we ook in Canada zouden komen moest eerst een app volledig ingevoerd worden. Ik was er niet helemaal in geslaagd. De chauffeur hielp mij hier verder mee en uiteindelijk na wel 15 min. lukte het. Hierdoor kreeg je ook een code toegewezen. Hierna bracht hij (Robert) ons naar de bus waarin alle mensen, die hadden geboekt, moesten plaatsnemen. Onze reisleidster en tevens bestuurder van de bus was Nancy. Een amicale en vrolijke vrouw die dit werk al vele jaren deed.

Zoals gezegd gingen we de watervallen zowel een de Amerikaanse kant alsook aan de Canadese kant bekijken. We begonnen aan de Amerikaanse zijde met een boottocht genaamd Maud of the Mist. Met de boot kwamen we heel dicht bij de watervallen. Het was een belevenis om als het ware door de waterval te varen. Uiteraard hadden we allemaal een lange plastic regenjas aan. Desalniettemin werden we toch kletsnat. Vooral de broekspijpen en ons gezicht. Het was een geweldige ervaring.
Ook aan de Amerikaanse zijde gingen we daarna naar de 'Cave of the Winds'. Hier kwamen we via trappen op 6 meter afstand van de 'Bridal Veil Falls'. Het wordt daar het 'Hurricane Deck' genoemd. Dit was pure sensatie. Wat een geweld. We moesten ons goed aan de leuning vasthouden om boven te komen. We werden hier ook weer kletsnat. Maar je moet dit wel meemaken als je er bent.

Hierna moesten we naar de Canadese zijde. Inmiddels had de motregen plaatsgemaakt voor een heerlijk zonnetje. Voordat we langs de douane konden moest Nancy eerst controleren of iedereen de app goed had ingevuld maar of iedereen de code had ontvangen. Er was een Engelse vrouw waarbij het maar niet lukte. Diverse mensen hadden zich er al mee bemoeit maar niets lukte. Inmiddels waren we al bijna een uur verder en tenslotte gingen we toch maar naar de grenspost. Iedereen moest daar weer uitstappen om paspoorten te laten controleren en ook de code van de covit. Na ruim een half uur was dat dan eindelijk allemaal gelukt en konden we verder Canada in. Eerst gingen we lunchen in een Canadees restaurant. Na de lunch gingen we de watervallen bekijken. Deze waren aan de Canadese zijde inderdaad indrukwekkend en vanaf de kant had je een prachtig uitzicht daarop. In de waterval was zelfs een regenboog te zien. Na deze fotosessie gingen we naar de Skyline tower waar je een schitterend uitzicht had over het hele gebied.

Dit was het laatste punt van de tour en moesten we weer langs de douane aan de US zijde. Dit verliep een stuk soepeler dan eerder op de dag aan Canadese zijde die nog steeds heel spastisch omgaan met allerlei maatregelen tegen Covit.
Iedereen werd bij het hotel afgezet en omdat ons motel verder weg lag waren wij het laatst aan de beurt.
Een indrukwekkende dag was ten einde.

Geschreven door Jan.en.jeannet.op.reis