Italië, Otranto

Daginfo Djoser

Doortrappen tot de hak van Italië: Salento

We fietsen over het schiereiland van Salento, dat de ‘hak’ van Italië vormt. Langs de kust lopen krijtstenen rotsformaties het zeewater in. Daartussenin liggen vele natuurlijke zwembaden en fotogenieke baaien. Daarna keren we landinwaarts en fietsen we door een typisch landschap waar olijfboomgaarden, slaperige dorpjes en oude ruïnes elkaar moeiteloos afwisselen. Het lijmsteen van vanochtend zien we duidelijk terug in onze eindbestemming van de dag, Lecce. Het centrum van deze stad, misschien wel de mooiste van Puglia, is bijna volledig uit dit natuursteen opgebouwd. Omdat dit bouwmateriaal wat zachter is, hebben ambachtslieden de gevels van vele kerken prachtig versierd met meesterlijk steenhouwwerk. Gevels versierd met kleine engelen, geometrische bloemenpatronen en statige pilaren: Lecce is een feest voor het oog. Onder het genot van een volzoete rode wijn blikken we die avond terug op een prachtige fietservaring in Puglia.

Bezienswaardigheden

Het Romeins amfitheater getuigt van het belang dat Lecce in de Romeinse tijd bereikte. Hoewel er geen zekerheid bestaat over de datering van dit werk, schrijven de meest geaccrediteerde stellingen het toe aan de wil van keizer Augustus (1e en 2e eeuw na Christus). Het zichtbare deel van vandaag is slechts een derde van de oorspronkelijke structuur, die plaats bood aan maximaal 25.000 mensen, de rest ligt nog steeds begraven onder de stoep van Piazza Sant'Oronzo.
Het kasteel van Acaya werd gebouwd om de versterkte citadel te beschermen door Gian Giacomo dell'Acaya, vertrouwde architect van Karel V, aan wie de versterking van de verdedigingsmuren van Lecce en zijn kasteel was toevertrouwd. Hij deed hier hetzelfde, tussen 1521 en 1535, en transformeerde het kleine boerendorp in een typisch renaissancefort.
De basiliek van Santa Croce is een barokke kerk in het historische centrum en gebouwd tussen de 16e en 17e eeuw door de beroemdste architecten uit Lecce. De basiliek heeft een rijkelijk versierde gevel met zuilen, beelden, engeltjes en telamons, die tijdelijke en spirituele kracht vertegenwoordigen.
Kathedraal van Santa Maria Assunta. De eerste kathedraal op deze plek werd gebouwd in 1144 en gerenoveerd en herbouwd in 1230. De verbouwing tot de huidige kathedraal vond plaats tussen 1659 en 1670.
Sasso-torenpad. Torre del Sasso, gelegen op de top van de Serra del Mito op 116 meter boven de zeespiegel, maakte deel uit van een systeem van torens gebouwd langs de hele kust van Salento, uitgerust met kanonnen, in het zicht van elkaar; zodat, in geval van invallen door de Turken of piraten, de bevolking binnen goed kon worden gewaarschuwd. De toren, waarvan het bestaan in 1584 is vastgesteld, is gedeeltelijk verwoest.

Ervaring van de dag

De hotels en de ontbijten gingen in crescendo. We zagen wel donkere wolken en buiten was het wat nat...we hadden nog tot 10 uur, zodat ik nog even het stadje in trok.
Bij het vertrek enkele druppeltjes. Vandaag was ik de vrijwilliger om achteraan te rijden en deze met problemen te helpen. Eerst fietsten we nog langs de mooie rotsige kust met veel cactussen, geleidelijk aan weer meer olijfgaarden maar veel grote velden waren dood, op andere kon je zien dat ze de bomen afgebrand hadden en daarna omgeploegd. Ik zag relatief weinig nieuwe aanplanting.
In San Focca hadden we een drank stop en lunch (deze maal een belegd broodje met tomaatjes en lekkere pikante olijven).
De zee was hier onrustiger en er waren meer golven.
Vervolgens zijn we door een nationaal park gereden waar we toch eventjes een regenvestje aantrokken, ik heb Mary, die nog steeds valiesloos was een poncho geleend.
Vervolgens hebben we de kust verlaten en zijn we richting Lecce gereden. Eerst nog een kleine stop in een heel klein dorpje, Acaja, met toch een groot kasteel en een bar. Er reed ook een camionette langs die kledij verkocht.
Dichtbij Lecce hebben we bij een auto wasserette onze fietsen gewassen voor de volgende groep en José bedankt voor zijn schitterende dienst (vooral de heerlijke lunches) met een limoncello en speechke en een enveloppe met fooi.
We hebben een mooi hotel aan de rand vd stad.
We hebben de historische stad bezocht met veel imposante gebouwen, voor mij was het te druk. Aan de rand nog een goed restaurant gevonden dat ons om 18 uur al wou ontvangen. Om 21 uur is er nog een gezamenlijke drank geweest in het hotel en bedanking voor de reisbegeleider.
Om 4.25 moeten we morgen al op de bus dus het wordt een korte nacht.

Afscheid quote van Michel :
De herinnering is het enige paradijs waaruit wij niet verdreven kunnen worden (Fridtjof Gorter)