Italië, Ostuni

Daginfo Djoser

Vandaag bezoeken we het dorp, Ostuni zelf. Net als alle andere dorpen en steden ligt de ‘citta bianca’, zoals Ostuni liefkozend wordt genoemd, op een hoogvlakte. Bovenin de stad heb je een verbluffend uitzicht over de Adriatische Zee. Maar dan moet je wel je ogen afhouden van alle pracht en praal om je heen: Ostuni is een schitterende stad vol rijke architectuur en schilderachtige steegjes waarachter oude kerken zich schuilhouden.

Bezienswaardigheden

De witte huizen en steegjes van Ostuni. Ostuni ligt op een heuveltop op 8 km van de Adriatische Zee en op een steenworp van enkele van de meest exclusieve resorts en zandstranden van Puglia. Het stadje is bekend van de schilderachtige witte huizen en steegjes en daarom een van de populairste toeristische trekpleisters in de regio. De centrumstraten zijn druk en staan vol met souvenirwinkels, maar die kan je wat ontlopen door de vele steegjes, trappen en bogen in de zijstraten te verkennen. Op zaterdag is er ook een charmante markt met lokale producten. De witte huizen van de stad vallen nog extra op door hun groene en blauwe houten deuren, of bloempotten met rode geraniums en cactussen.
De witte huizen als bescherming tegen ziekten Er is ook een historische reden waarom de huizen hier massaal wit zijn geverfd. In de 17e eeuw maakte de pest miljoenen slachtoffers in de regio. De besmette huizen werden wit geverfd met een mengsel van kalksteen en water. De lokale bevolking merkte op dat er rond de witte huizen veel minder zieken vielen en dachten daarom aan een wonder. Meer waarschijnlijk lag het aan de antibacteriële werking van het calciumcarbonaat in het verfmiddel. Elke 2 jaar wordt er daarom eind augustus het Cavalcata di Sant'Oronzo gehouden, een processie waarbij een zilveren beeld van de heilige Oronzo door Ostuni wordt gedragen, en dit ter herdenking van het verdrijven van de pest uit de stad.
Gallipoli was eerst een nederzetting van de Oude Grieken voordat het een Romeinse kolonie werd. Tegen de 18de eeuw was Gallipoli de thuishaven van de grootste olijfoliemarkt van de middellandse zee. Je vindt er dan ook verschillende musea die deze olijfindustrie en andere oude ambachten in de verf zetten.

Gallipoli heeft ook een strand heeft met heerlijk goudgeel zand en kristalhelder water?
Je vindt hier ook Punta Palascia, het meest oostelijk gelegen puntje van Italië met prachtige vergezichten over de zee, de vuurtoren en het ongerepte landschap. Dat alles bij mekaar maakt het de perfecte plek voor een kustwandeling.
Net ten zuiden van Punta Palascia vind je Porto Badisco, een rotsachtige inham die leidt naar een dun strookje zand en enkele grote grotten.
Santa Cesarea Terme staat alom bekend bij buitenlandse toeristen en is uniek dankzij de architectuur in islamitische stijl. Hier vind je sierlijke kerken in Moorse traditie en kastelen, met elkaar verbonden door stille steegjes.
Een must-see in Gallipoli is Grotta Zinzulusa, een indrukwekkend grottencomplex met kleurrijke rotsen waar het krioelt van zeeleven en je bijzondere karstformaties vindt, meer bepaald de stalactieten, die van het plafond hangen.
Tot slot is er nog het Canale del Ciolo: een kleine fjord of inham die wordt overspannen door een brug met ongelooflijke uitzichten over de zee aan de ene kant en de rotsachtige hellingen van de inham aan de andere kant. Ga naar beneden via een steile trap en je komt uit bij een klein strandje. Er vertrekt vanaf hier ook een wandelpad langs een grot waar paleolithische en neolithische overblijfselen gevonden werden, naar het dorp Gagliano del Capo.

Ervaring van de dag

Deze morgen uitgebreid ontbijt buiten in de zon. Daarna een uurtje rijden (enkele heuvels en wat fietsproblemen (platte band, pedaal kogellagers defect, vijs uit een bagagedrager,...) maar toch een behoorlijk tempo (waardoor er bij de volgende stopplaats wat opmerkingen waren dat er te snel gereden wordt).
Eerst hebben we Ostuni bezocht. Een heel leuk maar toeristisch stadje met een zeer mooie kathedraal en ook andere impressionante gebouwen, veel smalle straatjes. Hier toch nog een terrasje kunnen doen met een lekkere cappuccino.
Dan weer verder gereden en na een uurtje een drankstop (José voorziet ons daar telkens van) en zo doorgereden naar Oria. Heel mooi en niet toeristisch. De basiliek heeft een heel mooi gekleurde mozaïek stenen koepel maar er was ook een prachtig kasteel gelegen in een park op het hoogste punt vd stad. Hier was de school net uit... om 13 uur !!!!. Op een groot mooi plein net buiten de stadspoort had José een lunch klaarstaan (Meloen, druiven, tomaten met mozzarella, diverse charcuterie en kazen brood en yoghurt). Vandaar zijn we weer kilometers langs olijfboomvelden vol met oude olijfbomen gereden. Jammer genoeg is meer dan de helft vd boerderijtjes (trulli) compleet verlaten en in slechte toestand en aanpalend vind je vind dan soms mooi gerenoveerde gebouwen...de weg was ook vol putten. Ik vond het mooi en stopte af en toe om een foto te nemen (sommigen riepen stuur je die door, andere wat is er te zien (grrrr) mijn antwoord was 'de natuur is het mooiste vd aarde'). Wat heel jammer is, en ik had dat vorig jaar in Elba ook al gemerkt, dat het naast de baan een grote vuilnisbelt is (plastiek, flessen, matrassen,...) echt degoutant en dat bijna overal.
Volgende stopplaats was Manduria (wat chocolade en koekjes). Manduria moet heel wat historie hebben (Hannibal maar ook oa oude kerken vd 8° eeuw) en is ook bekend voor de Primitivo wijn en de amandelen. Het oude stadje is afgeleefd.
Vandaar nog langs een rustige weg ( met nog steeds olijfbomen en meer en meer wijngaarden) naar de Ionische kust gereden (San Pietro) waar sommigen in zee gezwommen hebben (zandstrand en helder water) of een terrasje met een Sprits of Campari,). Daarna een verplaatsing met de bus van een 60 km richting Gallipoli. In ons hotel hadden we een complete en lekkere menu. Na het eten nog even tot aan de zee gewandeld

Weetje vd dag

José werkt voor een bedrijf uit Barcelona die in het voorjaar busjes met fietsen naar toeristische locaties brengt tot het najaar en daar dan een chauffeur (mecanicien) voor enkele weken naartoe stuurt)
de bekende Nederlanders schrijver Richard Reeve woonde en is begraven in Zulte(Machelen)