Uw pelgrimstocht gaat verder richting Folden. Veel wandelaars vinden dit stuk best zwaar, zeker als het slecht weer is/is geweest.
De weg kan glad zijn en er kunnen waterstroompjes ontstaan. Neem droge sokken mee en neem veel pauzes. U logeert in een eenvoudig huisje aan de rand van het bos - u herkent de boerderij aan het St. Olav-symbool.

Folden Gård
Bernt Kvam
T. +47 991 03 931
E. foldkvam@online.no
Deze nacht alweer vroeg wakker, rond 1 uur hoorde ik het geluid van een machine, ik dacht aan een grote staafmixer... gelukkig geslapen tot rond 6 uur en dan liggen soezen tot iets voor 7.
We hadden een ontbijt met veel keuze, wel ook veel dingen die niemand echt wilde proeven, het brood was zelfgemaakt en toen werd het geluid mysterie opgelost, het zal het kneden van de broodmachine zijn dat ik gehoord had.

Na mijn dagelijks gevecht met mijn sokken zijn we om 8.15 vertrokken onder een schitterende zon.

Het eerste deel was vlak en liep door de vallei met een brede beek (waar de vissers kwamen vissen, zaterdag hadden ze een zalm van meer dan 1 m gevist)
Het was weer de vallei waar de vliegtuigen in landen. Eerst zagen we nog eens de kerk van Vaernes en wat verder de kerk van Lanke.

Daarna begonnen we aan deel 2 , een serieuze berg omhoog waar residentiële huizen stonden. We volgden een fiets/wandelpad (ik denk in de winter ideaal om te (leren) skiën), er stonden enkele hele mooie kasten van huizen, maar het mooiste was wel eentje met een groen dak.

Dan begonnen we aan 10 km lange moeilijke weg doorheen het bos, vrij stijl omhoog en dan weer omlaag en dit weer langs moeilijk begaanbaar smalle paden vanwege wortels, stenen, modder en water. Hier ga je echt traag vooruit 2.5 km/uur max. Ondertussen ook de taal van vrouwen wat beter leren kennen en dan nog in het Duits : met een drinkpauze bedoelen ze eigenlijk een plaspauze. Anja ging haar even afzonderen en toen passeerde er net natuurlijk een wandelaar met zijn hond.

Op een bepaald moment stond ik net naar voor en achter te wiegen : voor mij was het een serieuse stap omhoog en na mij lag een dikke steen en water. Ik ben wel enkele malen heen en weer gebalanceerd om uiteindelijk toch gelukkig vooruit omhoog te geraken.
Op een bepaald moment was het een open veenmoeras met aan de zijkant een rotsig pad langs hoogspanningsleidingen.
We gingen niet snel vooruit, zochten een rustplaats die ik gezien had op dekaart, maar oeps ik stond te kijken op de kaart voor morgen en het mooie meertje kwamen we dus niet tegen.
Het was al na 13 uur toen we van dit pad geraakten en toch maar onze bokes opaten.

Dan begon het laatste deel, nog steeds door bos, op en neer maar nu langs een mooie zand/grindbaan...die bleef maar weer omhoog en omlaag gaan...we waren alle drie moe, de armte zal hier ookin mee hebben gespeeld.
We zijn dan nog een grote waterval gepasseerd, ´Storfossen´, maar we konden hem niet goed zien vanwaar we stonden.

Plots waren we er, het ziet er oud en niet echt verzorgd uit (het gras staat tot kniehoogte , de verf van de gebouwen is in slechte staat en veel van de gebouwen staan in verval).
Gebeld naar Bernt de eigenaar, hij was op weg om Jacques te halen (de volgende slaapplaats is immers gereserveerd voor vluchtelingen uit Oekraïne.), we konden el al langs de achterdeur binnen, de living en keuken en ook de kamers van Anja, Kirsten en Jacques waren mooi die van mij wat minder omdat ze vrij donker en klein is.

Bernt, een reus van een vent en Jacques zijn hier nu ook, iedereen douchen en de wasmachine aangelegd.

Jacques heeft denkt ik bijna alle Camino´s gedaan en ook een hele mooie pelgrimstocht in Japan(Skikoku, moet een echte belevenis zijn).
We hadden nog een leuke en lange babbel aan tafel, wel multi language: Duits, Engels, Frans en een beetje Nederlands.
(Soms spreek ik niet de taal die ik wil spreken en das best ambetant. (Vb. Ik wil tegen Bernt engels praten maar er komt alleen duits uit mijn mond :-()

Morgen komt hij ons normaal ook afhalen, morgenavond zie ik hier dan de 3 Limburgse koppels en ook Mienke (die niet eet wist Bernt me te zeggen).

De duitse dames liggen nu wat op bed te rusten (Anja zit erdoor), Jacques en ik te bloggen.

Bernt stapt heel moeilijk, maar hij heeft heel lekker gekookt (een soort kabeljauw met ajuin en een saus in de oven met gekookte aardappelen en geraspte wortels met appelazijn). Het heeft alvast gesmaakt maar we zullen ook uitgehongerd geweest zijn.

Het was qua parcours een van de mooiste, wel vermoeiende dag, gelukkig mooi zonnig.
31920 stappen of 24.4 km
Enkel kleine linkerteen (de compeed is eraf en ik weet niet goed wat nu te doen, want is een heel stuk vel en dat mag nog niet loskomen).

Vandaag me ook even serieus pijn gedaan: mijn linkerbeen was in een veel diepere put terechtgekomen dan ik verwacht had (ik kon nl niet zien waar mijn voeten terechtkamen door de bessenstruiken (myrtilles) die aan weerszijden van de weg groeien.

Geschreven door Herman.on.tour