Deze nacht niet zo goed geslapen, nochtans was het heel rustig met zijn 2.
Om iets na 7 vertrokken, vandaag de laatste etappe met veel hoogtemeters. ( van 630 m naar O Cebreiro op 1130 m over 8.3 km (gem 7.6% stijging, maar stukken boven de 15%).
De eerste 2 km waren langs de rustige weg, vanaf Las Herreiras werd de bergrivier onrustiger en ging het van een asfaltwegje over naar wat ze hier een corredoiros of veeweggetje noemen. Het eerste uur was het met het lampje te doen. Is wel speciaal in het bos, heel donker en alleen het geluid van een bergriviertje met veel verval en af en toe een roofvogel of uil. Ik had deze maal mijn fleece aan en amaai dat was zweten en hartje bonken. Ondertussen kon ik merken dat het eerste daglicht zich aanmeldde en iets later de zon achter mij zijn stralen op mijn rug liet schijnen. Ik passeerde een eerste boerenbergdorpje (landbouw is hier beperkt tot wat koeien op de grasvelden op de bergwanden) La Faba en iets verder La Laguna. Hier gingen we van Castilië over naar Galicië, provincie Lugo. Moment om fleece uit te doen en volop van het schitterende berglandschap te genieten. Ik ben tientallen maal blijven staan om goed te kunnen rondkijken en foto's te nemen. Vanaf Galicië staan duidelijke stenen merkpalen die ook de afstand tot Santiago aangeven (het aftellen is zo begonnen).
In O Cebreiro was een opvangcentrum voor pilgrims en een heel mooie vroegromaanse kerk. Hier was ik helemaal van aangegrepen.
Er staat ook een hele mooie tekst mbt de Camino (zie foto), het moment om nog eens een kaars aan te steken, een gebedje te doen en de kelk van de 12° eeuw waar een verhaal aan vasthangt te fotograferen. Een pelgrim (rond 1300) was speciaal naar de top gekomen voor een mis, maar de priester had niet veel zin om de mis te doen, de hosties veranderden in vlees en de wijn in bloed. De kelk werd van toen af aan een speciaal plaatsje toegekend. Isabelle van Castilië wou in 1488 op haar Camino die kelk meedoen naar een veiliger plek, maar haar paard weigerde om verder te gaan.
De volgende 7 kilometer bleven we op de hoogvlakte weliswaar op en af om dan nog eens 150 m naar boven te gaan tot Alto do Poio (1337 m). Nu had ik mijn ontbijt/middagmaal verdient het was 11.30. Nogmaals een Zumo met een lekkere tortilla (en noch stak dit me niet tegen). Hier kon je kiezen en ik heb het langer stuk gekozen dat eerst nog eens steil omhoog ging (voor mij dus hoogste punt) om dan geleidelijk langs de heuvelrug af te dalen (ik was kilometers alleen want iedereen koos voor de kortere weg langs een baan). Op de afdaling nog 2 bergdorpjes gepasseerd, 2 maal opzij mogen gaan voor koeien die van de stal naar een weide gingen. Uiteindelijk in een kleine mooie Albergue in Filloval geland waar enkele Koreanen zijn (versta niet van waar die blijven komen, want de massa Koreanen van in het begin was precies verdwenen) en Marcello, hombre, spreken we elkaar aan, de Braziliaanse Chirurg. Naast de Albergue is een bar/restaurant en we hebben zonet een grote pint met een lasagna gegeten.

Marcello vind dat het belangrijkste wat hij hier geleerd heeft is dat TIJD het belangrijkste is wat we hebben en zaak is de juiste keuzes te maken bij hoe we die tijd, die schaars is, het beste benutten.
Een tweede is dat mensen minder oordelen tegenover de aanvang van de Camino.

De foto's zullen deze prachtige dag illustreren.

Statistiek. Van 7 tot 13.45 of 6.45 voor 26.9 Camino km in werkelijkheid enkele meer, 39891 stapjes.

Morgen passeer ik Sarria, je kan nu al zien dat er nieuwe mensen toekomen die alleen dit laatste stuk doen.

Deze avond gaan we op het terras met een glas wijn de zonsondergang bewonderen. Deze dag en de dag ervoor vond ik de mooiste tot nu toe en Marcio (Marcello) mijn tofste pelgrim compaan.

Geschreven door Herman.on.tour