Al lang gedroomd om dit eens te beleven, net voor mijn officieel pensioen, de deuren eens te sluiten en even uit de ratrace van het leven stappen

Op 3 september is de afreis gepland, de eigenlijke 'pelgrimage' start ik op 4 september

El Camino Francés van Saint Jean Pied de Port naar Santiago de Compostela is de meest populaire en oudste van alle Sint Jacobswegen.

Sinds de ontdekking van het graf van Sint Jacob in Compostela in de negende eeuw, werd de Sint Jacobsweg de belangrijkste pelgrimsroute in middeleeuws Europa. Duizenden pelgrims baanden zich een weg naar Compostela vanuit allerlei landen in Europa en dit was het begin van een compleet nieuwe ontwikkeling die, letterlijk, haar voetsporen heeft achtergelaten langs de hele Camino de Santiago.
Tegenwoordig lopen pelgrims om allerlei redenen de route. Of het nu de sportieve uitdaging, de geloofsovertuiging, de spirituele zoektocht of simpelweg het ontspannen willen genieten van de natuur en de sociale aspecten, een elk jaar groeiend aantal pelgrims vindt hun weg naar Santiago de Compostela.

Route & etappes zie
https://www.caminocomfort.com/nl/sint-jacobsweg-naar-santiago-de-compostela/camino-frances/ #1441286596537-1f97f4d6-c0a4

Alberques zie
* http://www.alberguescaminosantiago.com/albergues/

SITUERING - CAMINO
De Camino Francés in zijn huidige loop is in de eerste helft van de 11e eeuw ontstaan; er wordt echter aangenomen dat de route al veel ouder is. Al voor Christus was Finisterre het eindpunt van een heidense tocht. Het klif, 90 kilometer westelijk van Santiago, is door de Romeinen Finisterrae gedoopt, wat 'einde van de wereld' betekent. De traditie van de bedevaart naar St.Jacob in Compostella gaat terug naar de tijd van Karel de Grote, nadat volgens de legende in 814 zijn graf in Compostella gevonden was.

Santiago de Compostella kon in de elfde eeuw niet alleen zo'n belangrijke bedevaartsplaats worden vanwege de wonderbaarlijke verhalen over de apostel Jakobus, maar ook omdat de Abdij van Cluny in de elfde eeuw de godsvredebeweging ging stimuleren die erop gericht was in West-Europa een grotere veiligheid te bewerkstelligen. Deze eerste kerkelijke vredesbeweging stimuleerde niet alleen giften aan kerken en kloosters, maar ook de bedevaarten naar Santiago en daarmee de opkomst van de Romaanse kunst langs de pelgrimswegen. Tot in Spanje is daardoor de invloed van de architectuur van Cluny merkbaar. De betekenis van Cluny en de pelgrimages naar Santiago voor de reconquista tegen het islamitische Marokkaanse rijk in Zuid-Spanje is overigens beperkt. Verhalen over de heilige Jakobus en de strijd tegen de Moren dateren op zijn vroegst uit het einde van de elfde eeuw, toen de grote trek al op gang gekomen was. De enkele afbeeldingen van Matamoros (de Morendoder), zoals te zien zijn in de kathedraal van Burgos dateren zelfs pas uit de 16e en 17e eeuw.

De pelgrimshandleiding in het vijfde boek van de Codex Calixtinus uit de 12e eeuw noemt voor Frankrijk vier verschillende pelgrimsroutes. Deze beginnen respectievelijk in Tours, Vézelay, Le Puy en Saint-Gilles-du-Gard, bij Arles. De eerste drie komen samen in Saint-Jean-Pied-de-Port in de Franse Pyreneeën, de route vanuit Arles komt via de Somportpas Spanje binnen, loopt via Jaca en komt bij Puente la Reina bij de andere routes vanuit Frankrijk.

Sinds 1993 is het Spaanse deel van de pelgrimsroute in de werelderfgoedlijst van UNESCO opgenomen. De Franse routes maken sinds 1998 deel uit van deze lijst.
Van oudsher hebben bedevaarten, naar welk bedevaartsoord ook, een religieus karakter: pelgrims reisden daarnaartoe ten einde daar aanwezige relikwieën te vereren. Ook ondernam men een bedevaart ter uitvoering van een aan God gedane belofte, of bij wege van boetedoening. In de Middeleeuwen werden bedevaarten niet zelden als straf opgelegd door kerkelijke of zelfs wereldlijke rechtbanken.

Religieuze (of in elk geval levensbeschouwelijke) motieven spelen ook thans vaak een rol. Doch een aanmerkelijk deel van de pelgrims dat tegenwoordig naar Santiago reist doet dit vanwege het cultuurhistorische erfgoed op de route, vanwege de fysieke uitdaging of om, vaak in samenhang met ontwikkelingen in het eigen leven, geruime tijd in een geheel andere omgeving te verkeren.
Maar pelgrimeren evolueert. In de geseculariseerde wereld kan het pelgrimeren ook een niet-religieuze betekenis hebben
Er zijn nog altijd religieuze motieven, naast sportieve en sociale: vriendschapsbanden aanhalen, cultuurhistorische interesses, genieten van landschap en natuur. Maar heel veel pelgrims willen in deze soms hectische samenleving ook alles op een rijtje zetten, achteruit- en vooruitkijken (na de studies, bij pensionering …), willen opnieuw onderkennen wat belangrijk is in hun eigen leven, in het samen-leven met de andere mensen, in hun relatie met – of de zoektocht naar – dé Andere, het bovennatuurlijke, meestal God genoemd.

In de legende/etymologie komt Compostela van 'Campus Stellae' (latijn voor 'sterrenveld') , verwijzend naar de verwonderlijke nachtelijke lichtgloed of schitterende ster die in het begin van de 9° eeuw de kluizenaar Pelayo leidde naar een veld waar zich het verloren gewaande 1ste graf van Jacobus bevond.