De weg tussen Stiklestad en Munkeby (= plek van de monikken) is niet heel zwaar. U passeert Verdal, het eerste echte teken van beschaving sinds dagen.
In Munkeby logeert u in een herberg vlakbij twee kloosters: een ruı̈ne uit de middeleeuwen en een nieuw klooster, waar de monniken kaas maken .
U slaapt in een hut of een kamer.

Munkeby Inn
Munkebyveien 245
7608 Levanger
T. +47 99692315
E. Hakon.fiskvik@ntebb.no
De eerste maal dat ik niet midden de nacht wakker werd. Om 7.30 gaan ontbijten, het was uitgebreid en lekker en dan met nieuwe moed vertrokken.
Het regende lichtjes, de eerste 4 km waren langs het fietspad tussen een berkenlaan. Ik kwam zo in Verdal, een groter stadje. We bleven langs de stadsrand (ziekenhuis, verzorgingsinstelling, school (vakantie start hier op 20 juni) en ook een soort winkelcentrum. Iets verder langs het brede water richting het platteland. De bewegwijzering hier was niet zo goed, we moesten door een vrij dicht bos en daar moet ik fout gelopen zijn. Het regende intussen nog licht, maar heb toen toch de mouwen van mijn regenjas opgerold tot mijn ellebogen want ik was daar van binnen meer nat dan aan de buitenkant (ook omwille van de wandelstokken). Gelukkig kwam ik een huis tegen waar een man zijn moto aan het kuisen was...hij kon me idd aantonen dat ik 1.5 km te ver gelopen was en gaf me aan hoe ik weer op de juiste weg kon geraken. Ik ging nu via een kleinere asfaltbaan omhoog, de markering was opeens beter, een project van de locale rotary club. Een moeder die met haar kinderen in de tuin speelde toonde me waar er een vroegere staafkerk gestaan had. Vandaar door de velden en ook door een vrij dicht naaldbos. Het pad was nat, maar minder erg dan gisteren (de moderne postduif (Facebook Jacques) had foto's van hun tocht van gisteren getoond en zij waren behoorlijk nat, ook aan de voeten.
Het landschap werd mooier, het was gestopt met regenen en het werd precies ook warmer. Bij het omkijken kon ik een eerste maal de Trondheimfjord zien. De zon deed pogingen om door het wolkendek te geraken aan de westzijde hingen nog hele donkere wolken net boven de heuveltoppen.
Je kan zien dat het hier meer bewoond is, de boerderijen zijn veel groter en nu zie je veel meer tarwevelden. Er was een mooie pauzeruimte, 4 banken met een tafel en een stempelkast. Nu deed ik ook mijn regenjas uit, ik vermoed dat het intussen toch 15° moest zijn.
Het was wel heuvel op en af, enkele malen door dichte dennenbossen langs vrij natte paadjes (de wandelstokken hielpen me goed om niet uit te glijden).
Vervolgens ging het pad langs weilanden richting een kloosterruine. Net ervoor moest ik een water over via een mooie houten voetgangersbrug. Hier waren 2 hollandse koppels (hun camper stond wat verder). Vervolgens kwam ik aan de ruine van een Cistercienzer klooster (veel meer dan enkele dikke oude muren was er niet overgebleven). Hier was ook een Belgisch koppel uit Den Haan (met camper). Nog 500 m en ik was ter bestemming.
Een oude boerenhoeve, vrij slordig, ze hadden ook een ´cafe'´.
Ik denk dat ik de baas (hij geleek op een 'slechterik' uit een bond film) wakker gebeld had..mijn kamer ziet er proper en net uit. Genoten van een warme douche, handwas gedaan en een plek gezocht waar ik de was buiten kan drogen (de zon scheen af en toe). Rechts zie ik mooie lichtblauwe wolken, maar links hangen weer drijgende donkere wolken.
Er is zonet een Deen toegekomen die van Vuku kwam en Stiklestad snel gepasseerd was (denk een tempostapper met als doel 30 km per dag).
Ik heb met hem gegeten, we kregen 2 vishamburgers met gestoofde uien en 2 aardappelen met nog een soort van kruidenmayonaise.

Deze plek had alles om gezellig te zijn maar de uitbaters ontbraken zin voor netheid en ook organisatie.

(hier net voor is er een alternatief pad, de Yttre route, die in feite de kustroute naar Trondheim is; ik blijf de binnenlandroute volgen).

Stiklestad was het meest noordelijke punt van de route nu ga ik meer westwaarts en zak in ook naar het zuiden
32161 stappen of 24.8 km
Status quo. De kleine linkerteen is een en al blaar. Ik heb al enkele dagen 2 koortsblaren en af en toe wat steken aan mijn rechteronderscheenbeen...maar dat is niet zo erg .

Geschreven door Herman.on.tour