Een afwisselende etappe met bos, een mooi meer, veenmoeras en prachtige uitzichten. De wandeling gaat verder over bos- en landweggetjes. Afhankelijk van het weer kan deze weg drassig en glibberig zijn. Neem droge sokken mee voor het geval dat u die nodig heeft. U verblijft in herberg Troset, een plaats gerund door Heidi

Heidi Troset
Trosetvegen 111
7622 Markabygda
T. +47 95151420
E. heidi.troset@gmail.com

Gisterenavond heel vroeg in bed gekropen, ik had het koud en voelde de vochtigheid en vond het niet gezellig (er hing ook een geurtje in het wasvertrek). Ik had mijn t shirt en slip gewassen en met het electrisch vuurtje gedroogd ook heb ik de eerste maal een schoendroger gezien. (Principe is dat zoals bij een haardroger warme lucht door 4 flexibele darmen geblazen wordt en de uiteinden hiervan steek je in je schoenen.)
De Deen zou rond 7 ontbijten en dan vertrekken, ik was aan het ontbijt om 7.15 en we hebben samen gegeten. Een lekkere kruidenomelet wat getoast brood, diverse soorten salami en kaas (waaronder de typisch bruine kaas).
Hij wist nog niet goed hoe te stappen, zijn doel was 30 a 35 km afh van hoe het ging en ook wat rekening houden met waar je kan slapen, eventueel in zijn tent maar de weersvoorspelling voor zaterdag is echt niet goed (vanaf vrijdagavond, vanavond dus, tot zondagmorgen bakken regen en weer kouder).

Vandaag beloofde het beter weer te zijn, bewolkt maar warmer tot begin 20°. dus in T shirt en mijn lichte stapbroek wel met de getten errond, geen zicht maar wel heel nuttig.
De baan ging direct serieus omhoog, we volgden de aangelegde tijdelijke baan van boomhakkers met hun zware machines. Rechttoe rechtaan omhoog en heel onregelmatig om te stappen...alle zweetkanalen konden hun werk doen (ik versta nooit waar al het zweet uit mijn achterhoofd blijft komen). Snel vooruit ging het niet. Af en toe kon ik, naarmate ik hoger ging weer bergen met sneeuw zien en aan de andere zijde een fjord of groot meer.
De weg ging dan over in een heel lange gravelbaan, zeker 6 km, hier kon je af en toe een vakantiewoning zien en waren er ook bergwanden die vooral in de sneeuw, gebruikt worden door langlaufers of biatlon athelen of skijets.
Vervolgens was er een splitsing. Een weg voor fietsers (blijkbaar heeft Jacques en de 2 duitse dames die gisteren genomen omdat het bij hen fel regende). Ik dus het voetpad en dat begon al slecht. De boer langs wiens velden het pad normaal zou lopen is blijkbaar tegen pilgrims vandaar dat er een pad loopt dichtbij zijn weideafsluiting, maar je kon het moeilijk een wandelpad noemen. Het was heel zompig, steil omhoog, slecht gemarkeerd. Ik verloor veel tijd om de weg te vinden...nu ging het weer door het bos, het pad was een grote modderruimte waar het water langs stroomde, met veel dikke stenen en soms wat moerasachtig (veengebied), waarbij de schoenen en de stokken echt in de grond gezogen werden. Het vervolg was dat het pad (sic) onder hoogspanningsleidingen verder de berg opging. Ook hieronder stappen is geen pretje, omdat het zo ongelijkmatig is.
Voor de ogen is het ook lastig, je moet naar je voeten kijken om de diepste modder of stenen te vermijden, wat vooruitkijken om de juiste kant te kiezen en nog verder kijken om de merktekens in de gaten te houden (ik ben enkele malen moeten stoppen om goed rond te zien waar ik toch een teken zag). De stokken hielpen me om niet weg te glijden (eenmaal lag ik bijna in een dikke modderplek (ik denk dat mijn benen, armen en stokken in alle richtingen rondvlogen) eenmaal op mijn knieën en eenmaal op mijn zij beland. Uiteindelijk kwam ik aan een mooie grasruimte, hier heb ik me geinstalleerd op een dikke steen om mijn boterhammen, studentenhaver en Belvita ontbijtkoek te eten met lekkere citroen/vlierbesbloesem limonade (die ik in Are gekocht had).
Ik kon nu goed de bergen zien en ook een fjord, de Movatnet.
Uiteindelijk kwam ik in Troset, en wie zie ik bij de eigenares staan, de Deen. Hij zou in een bijgebouw overnachten en betaalde niet voor eten.
Ik had 2 dames buiten zien zitten, en vermoedde dat het de 2 Duitse waren, die een snipperdag namen, Jacques is alleen verder gegaan.
Moet nu dus Duits spreken want hun Engels is niet zo goed.
De eigenares heeft hier een frigo en diepvries staan en het is zowat zelfbediening. Ik heb geluk want de Duitse dames stellen voor dat zij koken.(gepaneerde vis, diepvriesgroentenmengeling rijst en ketchup of mayonaise en daarna een warme appel crumble).
Ik heb ondertussen genoten van een warme douche en mijn kledij van vandaag in de machine gewassen, hopelijk droog tegen morgen.(denk dat ik ze op mijn kamer op het electrisch vuurtje zal moeten hangen).

De Deen, Rolf is ondertussen binnengeroepen door Kerstin en het is een Duits gebabbel.

De eigenares, Heidi, die woont hier alleen. Ze is kunstenares, schilderen, maar geeft ook massages, cursussen mindfulness en een of andere Oosterse filosofie.
Ze heeft haar boerderij uitbesteed en naast kunst is het verhuren van slaapplaats aan pilgrims een bezigheid. Ze houdt er een speciale filosofie op na, ze vindt dat de pilgrims zelf alles proper moeten houden, ze vult haar frigo en diepvries en je moet maar nemen wat je wilt.

Ik heb (te) veel gegeten en zal er weer vroeg inliggen.

Heidi is ondertussen weg, ze moest naar een cultuurfestival.


Ps deze namiddag al een koffie en ijskreem van de Duitse dames gekregen.

Vandaag was het op bepaalde momenten mooi zonnig en warm, ik zag mijn schaduw naast me lopen (das een goed teken).
Af en toe gespoten met zonnecreme en ook anti insecten, want die beestjes waren actief vooral rond het hoofd. Door het gezweet heeft dat spuiten niet veel uitgehaald, dus toch maar mijn pet opgezet, maar voel dat mijn voorhoofd wel verbrand is.
32543 stappen of 25.1km
Status quo

Geschreven door Herman.on.tour