Naar het legendarische slagveld.
Het is slechts een korte wandeling naar Stiklestad, een van de belangrijkste plaatsen in de Olav-sage: hier stierf de vikingkoning op 29 juli 1030, tijdens een veldslag.
Nu is Stiklestad een pelgrimscentrum, een openluchtmuseum en een hotel.
Stiklestad is het meest noordelijke punt van de tocht.

Stiklestad
Leksdalsvegen 1
7650 Verdal
T. +47 74 04 42 00
Ik sliep gisteren vroeg, maar om 23.30 al wakker : ik dacht dat het al ochtend was.
Gelukkig nog geslapen en om 7 opgestaan.
Het regende alweer en de voorspelling was heel de dag regen, wat zo ook is uitgekomen.
De gastvrouw was laat met het ontbijt, maar het was goed, ze wou me allerlei Noorse specialiteiten laten proeven. Een visdoosje uit de Lofoten, makreel, leverpastei, salami van Moose en schaap, ham, drie soorten kaas waaronder een bruine (gekarameliseerd en wat zoetig), gekookt eitje (alweer à point), yoghourt en 3 soorten eigen jam, heel lekker bruin brood, kersen en nectarine...ik zegde haar dat dat veel te veel was, maar haar principe is dat gasten niets zelf hoeven te vragen.
Ondertussen was de Hollandse, Mienke, er ook..toen de bazin weg was vroeg ze vlees, wat ik niet kon weigeren (zij had geen ontbijt betaald), ze gingen haar vandaag terugvoeren om de laatste 10 km te doen voor Vuku en ze zou ook doorstappen naar Stiklestad, maar wel verblijven in de camping en waarschijnlijk neemt ze dan morgen daar rustdag.
De bazin vroeg me of ik de bovenverdieping al was gaan bekijken...Amaai groot, nog zeker 6 a 8 kamers voor telkens 5 personen, daarnaast een hele grote schilder- en tekenruimte met mooie grote ramen, en dan daarboven nog een meditatieruimte en een groot balkon. Hun huis staat ook op de plek waar het leger (3600 man) van Olav gekampeerd had (er zijn graven gevonden met veel paarde- en mensentanden, en ook wapens).
In ons babbeltje gesproken over de tocht, ze merkt ook dat het spirituele er niet zo uitkomt. Oa ook omdat hier in Stiklestad het religieuze in het museum op de achtergrond is geduwd (het hotel zal wel liever big spender toeristen hebben dan pelgrims die meestal basic blijven).
Uiteindelijk vrij laat vertrokken in regenuitrusting het was een mooie landelijke asfaltbaan maar alleen gebuikt door de locals. Het landschap is Oostenrijks, heuvelachtig met groene weidevelden en ook graanvelden (het staat wel nog maar 10 cm hoog, op sommige plekken wat aan het verzuipen (geel ipv groen) of plat liggend (het zal geen goed oogstjaar zijn). Normaal zou het zonniger moeten zijn (de eerder vermelde airco's zijn verwarmingstoestellen, op zijn warmst kan het hier wel eens uitzonderlijk 30 a max 35 worden).
Veel te kijken was er niet, de heuveltoppen lagen in de wolken, het was heel grauw en grijs...en ondertussen maar zweten onder mijn regenjas.
Op een bepaald moment een plek tegen gekomen waar foto's hangen van een heel grote natuurramp in 1893. Een grote aardverschuiving. Als gevolg van een te natte winter is de toplaag, vloeibare aarde, zo een 60 miljoen kubieke, de bergwanden afgeschoven en heeft zo de huizen meegetrokken en veel mensen (meer dan 100) en hun dieren als slachtoffer. De rivier is hierdoor ook van loop veranderd.
Ik passeer wel mooie boerderijen, zelfs een skicenter. Ik merk ook dat de Noren bijna niet met Volvo of dure Duitse auto's rijden maar Aziatische ( Suzuki, Mitsubishi, Subaru,..).
Het laatste stukje weg liep langs een boerderij en werd een aardeweg of beter een modderweg (schoenen nat, af en toe wegglijden (de eerste maal dat ik spijt had dat ik mijn hoge bergschoenen niet aan heb, die hebben zolen met meer relief).
En plots zie ik net boven een heuvel een spitse kerktoren, ik ben er na 2u 20, maar wel goed nat. Eerst nog eens naar een gedenksteen voor Olav, dan een soort amphitheater waar men de oorlog evolueert (zomerseizoen) met een mooi standbeeld van Olav op zijn paard, de bijstaande kapel is gesloten. Dan doorgelopen tot de kerk met een grote mooie begraafplaats. Gudrun, jouw naam moet Scandinavisch zijn want stond op een oude begraafsteen.
De kerk was gelukkig wel open, ik kreeg een uitlegblad in het Nederlands. Rond het altaar staan fresco´s die de ochtend, de veldslag en avond uitbeelden (dood van Olav maar ook een speciaal helder licht).
Ik heb een kaars aangestoken (was ook het enige dat brandde, voor Katrien en ook voor alle naasten, schaadt het niet dan..).
Bij de uitgang een pin gekocht, een stempel gekregen en me ingeschreven in het pelgrimboekje (ik was tot nu toe de enige vandaag). (gisteren was Jacques, hij is 67 en Belg, hier met 2 Duitse; ik volg hem op Facebook hij loopt een dag voor mij)
Dan naar het hotel gekomen. Een heel mooi open ruimte gebouw, in een cirkelvorm, het is ook een museum. Ik had het gevoel dat ze niet zo gek op pelgrims waren (ik zal ook wel de enige geweest zijn), de kamer is wel mooi en ruim.
Nu ga ik eerst eens in het museum, na een lekker warme douche (mijn kleren hangen hier in het rond in de hoop dat ze tegen morgen droog zijn, ik heb aan de kuisploeg wat extra kapstokken gevraagd en een vod om mijn schoenen proper te maken). Ook uit mijn bagage een proper hemd en broek gehaald vooraleer hier rond te gaan lopen .

Daarna nog wat buiten rondgelopen. Je hebt hier mooie gebouwen waarbij men probeert te evokeren hoe het vroeger was (hier heeft de vorige waardin aan meegewerkt, haar man werkt hier verder aan. Het zomerseizoen opent hier echt maar vanaf 21 juni. Ik denk dat het mooi is bij droog weer...ben bijna aangevallen door enkele meeuwen. Daarna binnen in het hotel een soort geschiedkundige reconstructie gezien.
15776 stappen of 12.13 km
Nu het wat droog was nog even openluchtmuseum en zo 20694 of 15.83 km.
Blaar op linker kleine teen die vervelend is en af en toe een steek in mijn rechterscheenbeen.

Geschreven door Herman.on.tour