Van de watervallen naar de bergen.

Op weg naar Are (spreek uit: Ore) passeert u Ristafallet, een geweldige waterval.
De wandeling is behoorlijk spectaculair, over heuveltoppen, door bossen en landweggetjes.
Are is de grootste skibestemming van Zweden - maar er is ook veel te doen in de zomer.
(Indien open, kunt u met een kabelbaan de hoogste top bezoeken.)

Aire Granen
Tottvägen 127, 837 52 Aire
T. +46 (0) 647 515 60
E. info@aregranen.se
Deze nacht goed geslapen, even wakker geweest en gezien dat het nog steeds klaarlicht was, maar gelukkig weer in slaap gevallen tot de wekker me wekte.
Bij het ontbijt kwam Sarah toe en ze maakte me verse koffie ipv ´machienkoffie´.
In de weekends hebben ze het druk (zij en haar 2 broers nu hun ouders gestopt zijn). Vandaag kwamen er nog 60 afgestudeerden eten en voor de komende 10 dagen hebben ze een groep van 100 man (zeggen dat ik hier deze nacht alleen was in zo iets groot!)

Onder een stralende zon vertrokken en nog eens genoten van de Ristafallet (Astrid Lindgren (Pipi Langkous) heeft het verhaal van ´Ronja, de roversdochter´geschreven met deze waterval in het achterhoofd).

Ik bleef nog een tijd langs de rivier lopen, die geleidelijk aan rustiger werd (raar dat de stromende rivier zo plots heel wild wordt (bottleneck theorie wanneer je van breed naar smal, flessenhals, gaat)).

Ik liep op een smal pad tussen het water en de treinsporen (als er 7 treinen per dag rijden zal het veel zijn, maar hun waarschuwingsgeluid in de vallei heeft zijn charme).
Hier zag en rook ik oa een soort meiklokjes, die nog in bloei moesten komen, seringen (of hoe wij dat ´josemienen´ noemden (mijn moeder gaf ons telkens enkele takken mee, waarschijnlijk met het idee dat we zo aan haar zouden denken)), grote weiden vol met duizenden ´pisbloemen´ of paardebloemen. Door de warmte van de zon rook dit alles heel goed.
Ik kwam zo bij een plek met een honderdtal gelijke, denk praktische, huisjes in het bekende rood en ook zwart.
Hier moest ik even de E14 dwarsen en ging ik omhoog naar de heuvels door bossen waar ik vooral naar de vogels keek, weer veel vinkjes, maar ook een vogel die net het geluid van een houten ratelaar maakte (ik heb er een kunnen op foto zetten, maar ben niet zeker of het duidelijk zal zijn.)
Ondertussen had ik ook al veel mooie bergbloemetjes gefotografeerd. In de verte kon ik nu nog beter de besneeuwde bergen rond Are zien liggen.
Op een bepaald moment kon je kiezen om ofwel langs de E14 te stappen of verder door bossen over de heuvels, dit laatste heb ik natuurlijk gedaan, in de weiden stonden af en toe mooie kleine paardjes (ik vermoed niet dat deze beestjes de struis gebouwde Vikingen en hun koning vervoerd hebben).
Ook een houten woning in opbouw gezien, wat me natuurlijk aan Bram en Tamara deed denken (zou er vooruitgang zijn met hun huis ?).
Het heuvelachtig gebied (500m boven zeespiegel), met de mooie bergweiden en het steeds dichterkomende zicht op de sneeuwbergen (hoogste zijn rond de 1450m) deed me denken dat ik in Zwitserland liep.
(In deze streek moet er veel met skiscooters gereden worden in de bossen (veel bordjes die aangeven waar het niet mag, of waar paden kruisen).
Ik heb ook een ´koningssteen´ gezien (een markante rotsblok waar oa koningen hun initialen achterlieten).
Door niet langs de weg te gaan heb ik mijn fika gemist.
Ik heb wel op een plek een soort van gastenboek gezien en aangevuld (gisteren was er een Belg, Jacques, me voorgaat (had dit op Facebook gezien), en vandaag een groepje van 4 Belgen en een Nederlandse).
Toen ik uit de bossen kwam (het was daar moeilijk stappen omdat de weg vol boomwortels lag, waardoor je enkel naar de grond moet kijken, je stappen moest aanpassen en dus trager gaan) zag ik vanuit het westen (mijn survival fluitje bevat een kompas) donkere wolken naderen en het duurde niet lang of de eerste druppels vielen. Ik was toen net aan Are camping, en nu moest ik nog een 5 km stappen langs de weg (niet leuk).
Aan de camping kon ik wat schuilen, een energiereep eten en veel water drinken (ik had het warm en had al veel moeten zweten) en mijn outfit wat aanpassen. Ik heb een knalrode poncho enkele jaren geleden bij toeval in de colruyt gekocht.. het voordeel is dat ik daaronder wat minder zweet, alleen had ik geen zin gehad om mijn regenbroek aan te doen waardoor mijn broek vrij snel goed nat was).
Na enkele km heb ik een monument mbt de Karoliner oorlog bezocht (Russen, Zweden, Finnen en Denen hadden hier in 1718 zwaar gevochten met heel veel doden tot gevolg (ook veel doodgevroren, blijkbaar kan het hier in putje winter tot -30 gaan)).
Toen ik terug op de baan kwam zag ik op een 100 m voor mij een andere pelgrim ('pilgrim´ in het zweeds) gezwind stappen..het duurde een tijd voor ik haar inhaalde..ik dacht eindelijk eens een andere pelgrim waar ik een klapke kan meedoen...amaai wat een norse Hollandse (ipv hej of hallo te zeggen was het een zware vloek gevolgd door ´ik heb die winkel die hier moet zijn niet gezien´...ik zegde ´ik ook niet, maar straks zijn we in Are, en daar zijn veel winkels´. Maar mevrouw repliceerde heel nors 'dat weet ik ook wel (idioot had ze weggelaten, maar dat bedoelde ze wel), ik heb honger en moet nu een winkel hebben´, ze bleef staan om op haar gsm te kijken en zegde niets meer..ik ben dan maar verder gegaan en hoop dat ik die niet meer moet ontmoeten.
Het duurde langer dan verwacht voor ik in Are was, ik liep ondertussen terug langs het water dat hier nu ´Arasjon´ noemt, het was intussen gestopt met regenen.
Ik voelde me moe ik kon niet geloven dat deze etappe maar 22 km was. Ik ben dan nog het mooie kleine kerkje met ernaast een mooi typisch torentje gaan bezoeken en ben dan aan een bakkerij, het was intussen al goed na 14 uur een broodje prosciutto mozzarella gaan eten (de groene marsepeinen taart met creme (is precies De Zweeds taart) die me bekoorde, heb ik maar gelaten).
Nu nog het hotel zoeken, het ligt niet in centrum centrum maar aan de Tottvagen, ik wist direct waarom : een stijle helling van 18°, dat had ik nu niet verdiend, gelukkig was het maar 500m.
Dit hotel is niet een gangbaar pilgrim hotel (ik weet de reden niet meer waarom ik hier beland ben), het is een mooi hotel, met opnieuw veel salons, mooi Scandinavisch bemeubeld...en een lekkere amberkleurige lokale pint smaakte me enorm.
Op mijn typische single kamer, mijn wasje gedaan (kan drogen aan verwarmde handdoekhangers).
Mijn documenten en kaarten voor morgen klaargelegd..: na 10 km, Duved, het laatste zweeds dorpje met een winkel, daarna 4 dagen bijna onbewoonde wereld of wildernis om in Noorwegen te komen. In de slaapplaats van zondag is er enkel een hut, ik kan er wel koken, maar moet nu dus inkopen doen..dus terug naar centrum Are.
Het is een typisch skistadje, met leuke bars en restaurantjes en winkels met sportgerief. Ik heb dingen gekocht die stevig verpakt zijn, weliswaar allemaal te grote hoeveelheden want verpakkingen voor singels kennen ze hier ook niet. (Bas , Alpro is hier wel goedgekend).
Terug in het hotel, ik stond alweer in het zweet, een lekkere maaltijd gehad (een stukje secreto in sneetjes met veel groenten op een boterham, wel met maoynaise) ..en ja het is ondertussen weer serieus aan het regenen.. ik hoop dat de voorspellingen fout zijn want morgen belooft fris en nat te worden, in dat geval doe ik enkel een zwembroek en mijn regenbroek met de dunste t shirt en regenjas of poncho aan..want nat zijn zal er zowiese bijhoren.

En nu lekker vroeg bed in, want het hangt precies toch wel in de benen.

Het was weerom een hele mooie dag, vooral de zonnige voormiddag in het berglandschap zal ik onthouden.

Ze bekeken me aan de receptie wat beteuterd toen ik zegde dat ik om 7.30 zou ontbijten (ze maken me blijkbaar een lunchpakket klaar om mee te doen; en dus moest ze vroeger komen)
33938 stappen of 26.5 km
Met wat stappen in Are 39478 of 30.7 km.
Ok.
Wel benen die moe zijn :-) en ik ben nog maar begonnen :-(

Geschreven door Herman.on.tour