De laatste ochtend in Krakau kunnen wij een beetje uitslapen.
Via een bekende van Marjolein hebben wij een speciale tour geboekt naar de overblijfsel van een andere oorlog, de " koude oorlog ".
Met een " Oldtimer " uit de koude oorlog (deze auto's worden in Oekraïne trouwens nog ingezet) worden wij opgehaald bij ons hotel. Een enthousiaste Engelstalige Poolse Gids toert ons hiermee naar een wijk dat nog stamt uit de Koude oorlog. Met veel spierballenkracht word er aan het stuur en pook getrokken. Een hele belevenis opzich.
De Gids spreekt goed Engels.

Na de Tweede Wereldoorlog viel Polen lange tijd onder het communistische Sovjet regime. In Krakau leverde dat veel verzet op onder de intellectuelen en studenten in de stad. Om dit rust te bieden liet de overheid aan de rand van de stad een compleet nieuwe arbeidersstad bouwen naar communistisch ideaal. Het werd Nowa Huta, Pools voor ‘nieuwe staalfabriek’, en later als stadsdeel bij Krakau gevoegd. Als basis van dit nieuwe woongebied werd daar de grootste staalfabriek in Polen neergezet.
Het enorme staalfabriekcomplex “Vladimir Lenin” werd in 1954 ingehuldigd en werd een van de grootste ter wereld: ze beschikten over de grootste hoogoven van Europa, hadden meer dan 40.000 werknemers in dienst en produceerden meer dan 7 miljoen ton staal per jaar.
De flats waren van de modernste voorzieningen van toendertijd voorzien. Vele wereldleiders hebben dit ook bezocht.De nieuwe bewoners maakten de verhuizing ook vrijwilliger. Ooit moest het, het icoon zijn van een arbeidersparadijs, een tweede Parijs. Maar zover is het door het vallen van het communisme niet gekomen. Nog steeds worden de immense blokken beton bewoond. Als laatst kregen wij bij de staalfabriek een rondleiding door het administratiekantoor met daarbij horende bunker.

De Staalfabrieken zijn zeker het bestaansrecht van Nowa Huta, ook al zijn ze niet toegankelijk voor bezoekers, ook omdat een deel nog steeds actief is.
Het enige gebouw dat bezocht kan worden is het complex van de voormalige Administratieve Gebouwen , die het administratieve centrum vormden van de socialistische staalfabrieken. Met daarbijbehorende bunker.

Deze twee enorme socialistisch-realistische gebouwen zijn met elkaar verbonden door ondergrondse gangen , een waar labyrint met onder meer een geheime controlekamer en "nucleaire" bunkers . De administratieve gebouwen zijn al lang verlaten maar, zijn ongelooflijk perfect bewaard gebleven. De bunker is gelukkig nooit gebruikt. Totaal onder heel Nowa Huta liggen 250 bunkers, de mensen waande zich veilig maar, een nucleaire oorlog zouden ze nooit overleven.

Na de ontzettende leuke verrassende tour werden wij afgezet in het Centrum. Waar wij de trompetvoorstelling van de Maria kerk nog mochten meemaken.
Er is een opvallende traditie met de Mariakerk verbonden. Elk uur, dag en nacht, blaast vanaf de hoogste van de twee ongelijke torens een brandweerman of -vrouw in de vier windrichtingen een trompetsignaal, de hejnał.

Als je voor die toren staat en naar boven kijkt, zie je vier keer dit tafereel: raampje open, een trompet steekt uit het raampje, trompetgeschal dat abrupt stokt, en raampje weer dicht.
Volgens de overlevering zag een torenwachter ‘s nachts een Mongoolse horde opdoemen voor de poorten van Krakau. In een poging de stad, die in diepe slaap verkeerde, te waarschuwen, blies hij op zijn trompet. Een Mongoolse pijl trof de wachter halverwege het signaal in zijn keel. Vandaar dat de melodie zo plotseling stopt.

Hierna op naar het hotel om de koffers op te halen, waar wij weer opgehaald worden door een taxi om naar het vliegveld gebracht te worden.

Krakau was erg verrassend. Hippe, goede restaurants, winkels. Een schone stad. Waar ze in ieder geval de partij van de dieren niet hebben. De dierlijke bontjassen, mutsen, kragen zijn hier graag gedragen en nog volop te koop. Krakau is een aanrader voor een stedentrip!

Geschreven door FamdBopreis