Vandaag ontwaken wij met veel bewolking en buien. Wij gaan eerst ontbijten en kijken daarna op de verschillende weersites wat wij gaan doen. Even later zien wij dat ze rond elf uur droog weer opgeven. Wij trekken ons wandeloutfit weer aan en gaan de " Horn-Gipfel-Hohenweg " lopen. Dit is een wandelpad dat rondom het hoogste punt van de Kitzbuheler Horn ( 1996m )loopt. Tijdens de winter kan je daar niet komen. Bovenop de berg staat een zendmast. Deze kan je vanuit de wijde omtrek zien. Een echt herkenningspunt!
Met de bekende kabelbaan ( en deze zomer met mondkap ) waar wij in de winter veel gebruik van maken gaan wij richting het hoogste station. Tijdens de wintersport trekken wij dan de latten onder ons en volgen wij de skipistes naar beneden. Nu lopen wij omhoog, richting het hoogste punt ( de zendmast ). Het is een route van maar liefst 4,5 uur! Wij stijgen 600m en dalen 461m. Het eerst stuk lopen wij veel in de wolken. Wij hopen natuurlijk wel dat wij straks nog kunnen genieten van een mooi uitzicht......
De stijgende weg valt aardig tegen. De paden zijn smal en naast je een stijle helling. Ik hou mijn zicht maar naar voren en kijk zo min mogelijk opzij. Nu hopen dat er geen bui overkomt, dat zal de paden enkel maar gladder maken. Na mate wij het hoogste punt bereiken wordt het weer beter en hebben wij mooie vergezichten. Onderweg zien en horen wij met regelmaat koeien lopen. Die beesten lopen wat af...
Ook zien wij nog bergmarmotten. En dan eindelijk zijn wij er. Bij de zendmast bevind zich een restaurant en twee gondels richting Kitzbuhel.
Nadat wij hebben geluncht hervatten wij de wandelroute richting Sankt Johann. Ook dit dalende pad is smal en met een schrikbarende helling ernaast. Bij bepaalde gedeelten zijn er staalkabels bevestigd om je vast te houden , wat een zeer veilig gevoel gaf. Van mij mogen deze de hele route wel aanwezig zijn.
Onderweg komen wij bergbeklimmers tegen die omhoog gaan. Even later komen deze weer naar beneden omdat er slecht weer opkomst is. Dat geeft ons een reden om ook stevig door te pakken. Zodat wij beneden in het dorp zijn vallen de eerste spetters. Gelukkig vallen de buien mee en drinken wij nog wat op het hotelterras. En kijken wij ( met name ikzelf ) trots op deze geleverde wandelprestatie.
Geschreven door FamdBopreis