Deze nacht weinig geslapen. De airconditioning had erg veel moeite om het aan te werken. Wanneer hij dacht op temperatuur te zijn sloeg hij uit en kwam de warmte met dezelfde vaart weer terug. Ik hoorde Marjolein dan ook regelmatig roepen; Niels niet tegen mij aan liggen! Ik heb maar een natte handdoek gepakt en deze op mijn hoofd gelegd om maar de temperatuur in mijn lichaam te verlagen. Dit was met recht een nat, kleverig nachtje!
Vandaag gaat de reis naar Mammoth Lakes. Dít gebied lijkt sterk op de Alpen. Wat een contrast, zo zit je in de overheersende hitte en in 3 uur zit je in een skigebied! Eerst nog Death Valley uit. Alle wegen zijn zo lang, zo’n uitgerekt landschap. Wat is Nederland dan volgebouwd. De wegen gaan gigantisch omhoog en hierna krijg je weer een lange afdaling. Op bepaalde plekken staan borden waarop staat dat je de airconditioning afzetten om oververhitting van de auto te voorkomen.
Onderweg stranden wij in Lone Pine. Daar eten wij wat en lopen het plaatsje rond. Johan krijgt toch nu echt last van de zon op zijn hoofd. En nu wij toch in verschillende winkels lopen meteen maar kijken voor een hoofddeksel. Wij hebben er een cowboy bij!
Nu vervolgen wij onze weg naar Mammoth Lakes. Zodra wij in de plaats zijn zoeken wij het Mammoth Lakes Welcome Center op. En laten ons informeren over wat wij hier kunnen doen. Nu zijn wij hier niet vroeg aangekomen, dus wij kijken wat er mogelijk is. Ondertussen kopen wij wat souvenirs. En rijden naar de centrale parkeerplaats, vanwaar wij de shuttle bus nemen naar de halte die leid naar de The Rainbow Falls.
Vanaf deze halte is het ongeveer 40 minuten lopen voor wij bij de watervallen zijn. Onderweg in de bus zitten wij dat de zuidkant van het gebied hier helemaal bedekt is van de rook. Er staat een groot gedeelte van het Yosemite Nationale Park in brand en dat merken wij hier goed. Helikopters met waterzakken vliegen heen en weer over ons heen. Wij worden dagelijks op de hoogte gehouden door het reisbureau omdat onze route een gedeelte door het Yosemite park gaat. Gelukkig gaan wij ver boven de brand er doorheen. Aan de andere kant van de berg is van de rook niets te merken. Gewapend met drinkflesjes en koekrepen gaan wij de trail aan.

Heen was ik optimistisch. De terugweg viel toch wat tegen. Met 32 gr is de tocht toch wel erg vermoeiend. Wij lopen naar het eindpunt van de weg en nemen daar de shuttle bus terug. Deze rit duurde langer dan verwacht. In een overvolle bus word een jonge meid enorm wagenziek. En moesten wij om de haverklap stoppen. Tot eindelijk vader het heldere licht kreeg om haar met moeder langs de kant te laten wachten en zelf mee te rijden tot de centrale parkeerplaats. En daar met eigen auto hun even later op te halen. Later dan verwacht kwamen wij in het hotel aan. Douchen en een eettent vinden en daarna ons bedje opzoeken.

Geschreven door FamdBopreis