Onze nacht werd onderbroken door een schel brandalarm. Door onze slaperigheid hebben wij het niet eens bewust door, totdat er hard op de deur geklopt word. Lisette staat al gekleed en bezorgd voor de deur en ik zie allerlei mensen de gang door rennen haastig opzoek naar de nooddeur. Toch maar snel de rugzak met belangrijke spullen pakken en een makkelijke jurk aantrekken. Slippers aan en ons gehele gezin staat met de overige hotelgasten buiten voor het hotel te wachten wat komt gaat. Johan zei al, iemand heeft vast voor de gein het brandalarm ingedrukt en ik had al zo het idee. Nergens was er rook of vuur te zien. Frustrerend was dat niemand van het hotel kwam vertellen wat er gaande was. Johan en nog een aantal gasten gingen verhaal halen . Na enige tijd was duidelijk dat onze vermoedens juist waren. Snel gingen wij weer ons bed opzoeken, dit word en kort nachtje. Wat een sensatie!
Na onze korte nacht maakte wij ons samen op om de helikoptervlucht te gaan maken. Na de vlucht halen wij de kids op en gaan wij voor de laatste keer samen ontbijten. Bij aankomst bij het kleine vliegveld moeten wij ons legitimeren en word er een introductiefilm getoond over alles wat er bij een helikoptervlucht komt kijken. Hierna word onze namen opgeroepen en krijgen wij en ticket met onze plaatsnummer in de helikopter. Wij zijn bij vier andere Nederlanders ingedeeld. Wat een ervaring!


Na het ontbijt reden wij nog een route langs de Grand Canyon die je met de auto mag afleggen. Daarna vervolgden wij onze reis naar Las Vegas via Route 66. Deze historische route was vroeger de verbinding tussen het oosten en westen. Deze 4000 kilometer lange weg liep van Chicago naar Santa Monica. De weg kenmerkt zich voornamelijk uit een erge lange weg met hier en daar verlaten of oude tankstations met oude gebouwen. Je merkt dat de nieuwe highway die ernaast loopt de middenstand langs route 66 de nek heeft omgedraaid. Er zijn veel museumachtige souvenirwinkels met authentieke artikelen over de route. Ondertussen krijgen wij na zoveel dagen een flinke bui onderweg. Goed voor de ook hier droge natuur.
Na route 66 reden wij via de highway richting Las Vegas. De temperatuur schoot van een aangename 30 gr naar 46 gr, en dit bleef het ook de gehele dag en avond. Wij reden van de rustige highway de hectische en erge drukke wegen van las Vegas binnen . Eerst reden wij langs grote voorsteden vanwaar de hilarische strip met al zijn gekkigheid in de verte al te zien was. Een enorme piramide, Eiffeltoren en hoge gokpaleizen. Eindelijk hadden wij ons hotel gevonden. Nou ja, hotel? Een waar gokpaleis in Toscane sferen. Wij keken onze ogen uit. Voor het hotel enkele dure auto's , of die nu van gasten waren of dat deze er van de show stonden dat is de vraag? Luxe en vooral grote uitstraling. En toen kwamen wij de slaapkamers binnen, sorry suites! Je merkt dat heel de stad gemaakt is om mensen in de watten te leggen.
Na enige opfrissing lopen wij naar de strip. Dít is de weg waaraan de luxueuze, grootste gokpaleizen zijn gevestigd. Gewapend met water liepen wij van de ene verbazing naar de andere. Niet normaal! In alle hotels ( deze bezitten allemaal een groot casino, vandaar de naam gokpaleizen ) mag je zo in een uit lopen. Loop je met kinderen onder de 21 door een casino dan moet je doorlopen, je mag niet ergens gaan bijstaan. Overal beveiliging. En overal kan je eten en drinken. De Times Square is hier niets bij.
Hotel New York – New York heeft een achtbaan die binnen begint. Bellagiohotel heeft een gigantische waterorgel en bij hotel The Venetian hebben ze Venetië nagemaakt. Zou je willen kun je een gondelvaart maken die vanuit binnen het hotel naar buiten loopt. Binnen lijkt het net of je buiten staat, waanzinnig! Ook is er op de strip een heuse Eiffeltoren, piramide te veel om op te noemen. Alles om de mensheid te vermaken. En er word gretig gebruik van gemaakt. De casino’s zitten s ’avonds vol. En op straat is het een komen en gaan van mensen. Alles is over de top, Niels werd zelfs bij een toiletbezoek geheel begeleid in stijl, alleen het plassen moest hij zelf doen. Door het warme weer gingen wij dan ook hotel in hotel uit, om maar even bij te komen van de airco. Het water gutste je lijf uit met die 46 graden.

Om half twaalf waren wij er klaar mee. Moet je nagaan nog niet eens alles gezien! Afscheid nemen van Jochem en Lisette, zij vertrekken morgenochtend om 8 uur weer naar Nederland. Douchen en naar bed. Wij kunnen morgen uitgeslapen. De reis naar Death Valley duurt morgen maar 2,5 uur.

Geschreven door FamdBopreis