6-12 oktober

⏱️ 🪰🪰 .....(*)

Bij Shoal Lake hebben we lekker kunnen rusten, en de volgende ochtend is het weer rustig qua wind en regen. Net als we willen vertrekken spreken we een paar mensen die hun hondjes uitlaten. Zij wijzen ons op een omgewaaide boom, zo’n 50 meter van onze kampeerplaats… maar goed dat we dáár niet stonden…!
We trekken weer verder naar het westen. Inmiddels zijn we in Saskatchewan beland, dat bekend staat om de platte, enorme uitgestrektheid. Ze zeggen hier: " Als je hond wegloopt in Saskatchewan, kun je hem na drie dagen nog zien lopen..." Na zo'n 10 km rijden op een gravelweg belanden we in Wynyard waar we nog nét kunnen kamperen. We zijn de laatste gasten van dit jaar, ook zij zijn de camping aan het ‘winterisen’. Er is geen water, maar dat hebben we zelf. De eigenaar is bijzonder gastvrij, geeft ons nog wat hout om te branden, en de WiFi is prima. De camping Tranquill Acres doet zijn naam eer aan. Onderweg naar de volgende stop doen we een bakkie in een koffietentje bij een vriendelijk stel dat zelf de heerlijkste gebakjes maakt. De man en de vrouw blijken beide ouders uit Nederland te hebben, en we hebben een leuk gesprek met hen.
We trekken verder naar Kindersley, waar we op een soort parkeerplaats terechtkomen. Het functioneert als een RV campground, oftewel een kampeerplaats voor Recreatieve Vervoersmiddelen, dus alles wat de camper nodig heeft is er. Helaas geen douches en toiletten en wifi, maar ja, we kunnen eten en slapen! Het is er mega ongezellig, maar de eigenaar is bijzonder sympathiek en zijn dochtertje van 4 vraagt aan Ellen wat zij haar gaat geven met Halloween... En de lucht is prachtig, dat moet gezegd! De volgende dag rijden we weer langs de eindeloze vlaktes die qua kleuren toch nog aardig wat verscheidenheid geven. We verheugen ons op de volgende camping waar we weer hopen te douchen en op de wifi kunnen... maar we worden onaangenaam verrast door het bord 'gesloten' op het toegangshek.😳😫 . Gelukkig vinden we na een half uurtje doorrijden een mooie plek op een provinciaal park. Alleen: de douches zijn al buiten gebruik gesteld, en wifi is er nooit op een provinciaal park. Woensdag rijden we richting de Rocky Mountains; we zijn inmiddels in Alberta beland. We vinden voor onze middagpauze zowaar een terras in Calgary🤗, en het is bloedjeheet met 12 graden! Na Calgary verandert het landschap van plat naar zeer bergachtig. We kunnen terecht op een campground in Canmore, een wat minder toeristisch plaatsje dan Banff, dat net als Jasper in een prachtig gebied ligt. Jasper stond ook op ons lijstje om te bezoeken, maar de afgelopen zomer is het dorp en de natuur eromheen voor een groot deel verwoest. Heel triest. We besluiten er maar niet heen te gaan. We blijven een paar nachten op deze camping want we willen naar Lake Louise. Omdat het daar moeilijk parkeren is boeken we voor vrijdag een ' sunset-tour' die ons ook nog naar Lake Moraine voert, waar we nog niet eerder van gehoord hebben. Daarvóór bezoeken we Banff, waar we verrast worden door waarschijnlijk een 'Rocky Mountain elk' die loopt te grazen in een tuin. Aan het eind van de middag stappen we in een busje met een Amerikaanse vrouw en onze gids. En na een tijdje rijden volgen de sprookjesachtige beelden van de achtereenvolgende meren Lake Louise en Lake Moraine. Een van Paula's nichten zei het al: als je er foto's van ziet denk je 'oh wow!' maar als je het in werkelijkheid ziet roep je écht 'OH WOW!'
En zaterdag is het weer tijd om onze tocht voort te zetten. We worden om 8 uur wakker met -1º... 🥶, dat is wel het koudste tot nu toe. We blijven nog even heeel dicht tegen elkaar aanliggen en dan is Paula dapper genoeg om het ontbijt klaar te maken en de kachel aan te zetten.
We mogen tot 14:00 op de camping blijven dus we doen het rustig aan. De route naar de volgende stop voert ons weer naar Banff, en we móéten echt weer tanken. Even later zijn we blij dat de tank weer vol is want er staat een bord langs de weg dat het eerstvolgende benzinestation over 118 km is...🫢. Het is een prachtige weg, dwars door de Rocky Mountains; we kijken onze ogen uit naar de bergen om ons heen. Foto's kunnen het jammer genoeg niet voldoende vertolken, dus we houden maar op met plaatjes schieten... De route is helaas verstoken van enige koffiestop, dus als we ergens een uitzichtpunt zien, scheurt Ellen over naar de andere weghelft om daar op een parkeerplaats te eindigen. Daar maken we zelf een lunch klaar en we genieten van het uitzicht. De verwachte aankomsttijd op Riverside Campground in Kimberley schuift wéér wat verder op...

En de rest volgt binnenkort weer!
Lieve groet van 'the traveling Dutch Ladies'

NB aanvang tekst (*) = time flies

Geschreven door Ellenpaula.weer.eens.weg