Hallo allemaal, dank voor jullie reacties, vinden we altijd heel leuk!

Woensdag 31 januari.
We ontmoeten Sarah dus op de parkeerplaats bij de Carrefour. En zij rijdt voor ons uit naar haar casitas; ze had al wel een routekaartje gestuurd, maar veel mensen schijnen dan alsnog bij de buren te belanden. We tuffen achter haar aan, het dorp uit, en het tuffen wordt grommend een best beroerd pad steil omhoog. Ellen moet wel twee keer stoppen en opnieuw optrekken, Hogeschool Hellingproef..! Paula schijt bagger en zit naast haar te zuchten en te steunen: 'Ik ga hier niet meer vanaf voordat we vertrekken!' We komen terecht bij twee kleine huisjes met terrassen en een buitenoven, en Sarah laat ons kennismaken met Steven, een heel aardige Engelsman die hier ook al een tijdje aan het werk is. Steven 'woont' in het huisje waar Sarah ook vertoeft, en wij gaan in het andere huisje dat nog niet geheel klaar is. De woonkamer is een rommeltje met allerlei klusspullen, een keukentrapje, een kattenreismand, een nog ingepakte nieuwe houtkachel, en een 3-zits auto-achterbank. Máááár een staat nog een functionerende oude houtkachel die Paula natuurlijk weer vakkundig in werking stelt. De keuken is bijna klaar, maar koken en afwassen kunnen we er niet, daartoe zijn we aangewezen op het andere huis. Wij gebruiken één van de drie slaapkamers en we hebben de meeste bagage in een van de andere kamers gestald. Het is 's nachts met zo'n 4 graden echt koud, maar met kruiken en een zwaar dek blijven we toch wel warm.
Sarah laat ons zien wat ze ons wil laten doen: een stuk grond van keien, kleine stenen en groeisels ontdoen, zodat ze er een groentetuin van kan maken. Dat hadden we al besproken tijdens een van onze video-bel-sessies voorafgaand aan onze komst hier. Tijdens een volgend gesprek kwam ze ook nog met allerlei huisregels die we moesten volgen, want ze had wat slechte ervaringen gehad met andere Workawayers, en bovendien was een Nederlands koppel nogal over haar grenzen gegaan. Kennelijk moest ze van zichzelf nu echt duidelijk laten weten wat ze van haar gasten/werkers verwacht. En dan wilde ze ook nog van Hilary horen wat die van ons vond, want opeens maakte ze zich zorgen over onze capaciteiten vanwege onze leeftijden. Voordat we kwamen voelden we ons dus eigenlijk niet zo welkom want ze had ook nog eens veeeel woorden nodig om dat allemaal toe te lichten. Maar nu we er eenmaal zijn wordt ze steeds aardiger en zelfs complimenteus over het werk dat we doen.
Op onze aankomstdag hebben we al even een uurtje in die tuin gewerkt, en donderdag zijn we verder gegaan. Sarah zou ook nog wat klusjes voor Ellen verzamelen want ze is er inmiddels van op de hoogte dat die niet zo'n sterke rug heeft.. Donderdag gaan we weer naar beneden om het landje verder om te toveren tot een goede basistuin. Het is erg zwaar werk, maar Ellen redt het enigszins met haar krukje vanwaar ze zittend de hark of het hakding kan gebruiken. In feite is dit helemaal niet ' Ellen's ding', maar ze krijgt er zowaar nog lol in! We hebben een mooi resultaat, én voor Ellen een hoop spierpijn! En ach ja, Paula heeft natuurlijk nergens last van...
De dagelijkse 'lunch' plant Sarah normaal gesproken rond 16:00, maar deze donderdag wordt het 17:00, en er komen ook nog oude bekenden van haar mee-eten. We eten buiten, kipvleugels, gegrilde ham en wat ander varkensvlees, heerlijk allemaal. Maar zodra de zon ondergaat wordt het meteen koud. Paula heeft de kachel lekker opgestookt dus we kunnen in ons eigen huisje weer warmer worden. De mee-eters blijven opeens ook slapen, dus we moeten onze spullen weer uit die slaapkamer verwijderen... Nog vóór half 10 liggen we in bed, haha. Ook vrijdag dag gaan we met ons tweeën weer naar beneden, maar 's middags vraagt Ellen toch of Sarah iets anders weet voor haar. Want dat lijf wil echt niet meer. Ellen gaat de cementen muurtjes besmeren met witkalk, ook leuk, en Paula zwoegt verder in de tuin.
En dan is het alweer weekend. We besluiten wat boodschappen te gaan doen in het dorp beneden, een wandeling van 2,5 km; Paula wil dus echt niet met de auto. Het is een leuke wandeling, en net op tijd komen we bij de Farmácia waar Ellen neusdruppels kan kopen, want die is verkouden geworden en loopt als een lekkende kraan met een rol wc-papier op zak. Er is feest in het dorp vanwege de patroonheilige San Blas (H.Blasius) en de winkels zijn vanaf 14:00 allemaal dicht! Dan maar naar een café voor een drankje en een hapje, maar het is daar behoorlijk druk, dus er is slechts een beperkte hapjeskeuze. We wachten tot 17:00 in de hoop dat de supermarkt alsnog open gaat zoals het hoort, maar helaas. Dan maar de klim weer naar boven zonder zakdoekjes, tonic en ingrediënten voor een zalmschotel.... Maandag zullen we een hernieuwde poging doen, zodat Paula de beloofde maaltijd alsnog kan maken. Na zo'n anderhalf uur zijn we weer 'thuis' en kunnen we de kachel weer opstoken en een filmpje kijken.

Tot later!

Geschreven door Ellenpaula.weer.eens.weg