22 december.
In Popayan in de vroegte een taxi naar het busstation, waar we de bus namen naar Pereira. Spannend om weer naar de Finca (boerderij/langoed) te gaan, waar we vorig jaar bijna 3 weken gewerkt hadden.
Wel Daniël op de hoogte gebracht......maar had hij het niet aan Alba en Alfredo (de beheerders) doorgegeven.
7 uur in de bus met WiFi, dat is te doen.
In de middag kwamen we voor Pereira langs de Finca nota bene. Ellen heeft een appje waar de route offline ingepland kan worden, wat handig is. Dus de buschauffeur stopte voor de deur zowat.
Wij kwamen aanlopen terwijl Alba en Alfredo voor de poort stonden, iemand uit te zwaaien. Die gezichten van die mensen, helemaal verbaasd. Daniël was het dus vergeten door te geven! Helemaal blij. Gelijk werd n gastenhuisje klaargemaakt.
En daar zaten we weer, alsof we niet weggeweest waren. We konden helaas niet een duik in het zwembad nemen daar er in het grote landhuis 30 gasten waren. Maar OK, een douche is ook heerlijk.
Gezellig een pilsje gedronken met elkaar en aan de kokkerel in de buitenkeuken.
Zaterdag heeft Paula een beetje gewerkt: het pad van bladeren ontdaan. Leuk om even wat doen. Ellen is verder gegaan met de organisatie ivm workaway in Santa Marta. s'Middags heerlijk gezwommen
In het local zwembad .
Daarna gelijk door met de bus naar Cuba,
een wijk in Pereira, waar we in januari/februari ook al verschillende malen geweest waren
Lekker druk en een heel gezellige Salsa band, waar heerlijk gedanst werd. Genieten. Ellen wilde niet dansen dus helaas dan maar toekijken.
Zondag 24 december zijn we naar een dorpje Chinchiná geweest. We zouden daar eerst gaan werken aan een of ander project, maar dat ging niet door omdat ze daar professionals zochten. Maar toch leuk om even een kijkje te nemen.
Het dorpje was leuk en de tocht er naartoe ook. Terug op de Finca dachten we in het kerstavondfeest te vallen, maar niet dus...!! Er klonk wel muziek, maar er was verder niet veel te beleven, dus we hebben zelf gewoon gegeten. En net toen Paula naar bed wilde gaan, werden we bij de familie aan tafel gevraagd...😃, waar we een bord met heel taai rundvlees van de BBQ kregen, met zo'n vreselijke arepa (droge smakeloze maispannekoek) en een aardappel. Ondertussen zaten we er een beetje voor joker bij, de familie zat in groepjes van twee of drie met elkaar te kletsen over niks, en spraken ook nauwelijks met ons. De lekkere maar te luide muziek maakte converseren ook wat lastig.. Het vlees was bijna niet te eten van taaiheid, dus Paula heeft zeker de helft aan Bruno, een van de hondjes gevoerd. Niemand die het in de gaten had, en het hondje is voor eeuwig verliefd op Paula... na drie dopjes Aguardiente (brandend water) konden we met goed fatsoen aftaaien, maar de familie heeft nog "doorgefeest" tot 05:00 's morgens . Wij hebben onze oordoppen in gedaan, maar
Dat hielp niet echt. Het was alsof de box in onze kamer stond. In ieder geval stonden wij de volgende ochtend fris en fruitig naast ons bed en de meesten waren erg beroerd, want ze hadden 4,5 liter Aguardiente soldaat gemaakt...😣. Wij hebben een leuk reisje gemaakt naar een plaatsje wat echt in de bergen ligt en midden in een koffiegebied, want koffieplanten overal.
We waren wel een beetje laat weggegaan en op zich nog wel ver weg. Ook weer 2.5 uur vanaf de Finca. Dinsdag wederom naar het golfslagbad, en woensdag hebben we
Alba geholpen met de schoonmaak van het landhuis ter voorbereiding van de volgende groep gasten. En toen konden we weer heerlijk! In ons 'eigen' zwembad🤗. Donderdag vertrokken we richting Jardin, alleen na de eerste drie uur in bus moesten we noodgedwongen in Riosucio overnachten want er ging geen bus meer naar Jardin... en een taxi zou ons minimaal €100 kosten . Dat was ons toch echt teveel.. Dus vanmorgen vroeg met de 'chiva', een kleurrijke open bus met houten banken, vertrokken naar onze huidige bestemming, waar we na 3 uur schudden, hobbelen en bonken over -zeg maar een breed wandelpad- enigszins onderkoeld aankwamen. Jardin is is een heel pittoresk plaatsje en het leuke hostel zit vol met Nederlands sprekende mensen. Hier moesten we weer een na-bezorgactie uitvoeren, want we hadden onze wereldstekker in het laatste hotel achtergelaten... als het goed is kunnen we hem morgen in de winkel ophalen, waar ze ons niet konden voorzien van een geschikte nieuwe stekker. En dan gaan we weer eens wandelen en een kabelbaantje genieten. Zo, jullie zijn weer bij, ons volgende verslag zal vanuit het warme hoge noorden komen! Prettige jaarwisseling!

Geschreven door Ellenpaula.weer.eens.weg