Uiteindelijk hebben we toch nog een duik genomen in het zwembadje boven op het hotel in Bucaramanga. De volgende morgen zijn we bijtijds naar het busstation vertrokken om de tocht weer te vervolgen naar Barichara, een dorp met goede referenties. We moesten daarvoor naar San Gil, dat bekend staat om de extreme sporten , zoals river raften en bungy jumpen. Maar daar hadden we geen belangstelling voor dus zijn we gewoon overgestapt op de bus naar onze bestemming. En inderdaad, Barichara is een heel mooi koloniaal plaatsje, waar we met het hostel dicht bij het centrale park zaten. Het hostel bleek erg rustig te zijn, maar we konden er zelf koken, en het was ook een mooie plek. We hebben daar een schitterende wandeling gemaakt over de Camino Real, die ooit aangelegd is door een Duitser. Natuurlijk waren we weer eens (te) laat vertrokken dus het werd behoorlijk warm onderweg. Maar een prachtige wandeling was het wel over de grote keien, 6 km naar het gehuchtje Guane. Na zo'n 3,5 uur lopen, dat viel wat tegen, kwamen we er aan. Er was dus echt helemaal niets te beleven, dus zijn we met de eerstvolgende bus terug gereden naar Barichara, waar we nog heerlijk konden zwemmen in het openbare zwembad.
En inmiddels zijn we op onze laatste pleisterplaats aangekomen voordat we weer aftaaien naar Bogota voor de terugreis.. Daarvoor moesten we wel weer eerst naar Bogota, want een directe busverbinding tussen Barichara en Honda is er niet. Vooruit maar, weer een busrit naar Bogota, die helaas 8 uur duurde, in tegenstelling tot eerdere informatie... Uiteindelijk kwamen we vrij laat in ons vertrouwde hostel aan, waar Patricia ons weer hartelijk verwelkomde. Het is daar een soort van thuiskomen. Het was daar zo koud, dat we onder vijf dekens sliepen, haha. De volgende ochtend stonden we alweer vroeg op het terminal voor de bus naar Honda, die zou om 9:30 vertrekken met een reistijd van ca. 4 uur. Zo langzamerhand kregen we toch wel genoeg van al dat bussen, en we hoopten dat Honda ons zo goed zou bevallen dat we er wel een tijdje zouden willen blijven. En ja hoor, een prachtige hacienda met eigen zwembad dat goed van pas kwam gezien de flink hoge temperaturen hier. Jammer genoeg is het hier heel erg rustig, waardoor het bijbehorende restaurant niet in functie is, behalve voor het ontbijt. In eerste instantie hebben we voor twee nachten geboekt, maar de eigenaresse beloofde ons dat we het zo naar de zin zouden hebben dat we wel langer zouden blijven. Had ze gelijk....? Dat is voor het volgende verhaal 😉. Groetjes!

Geschreven door Ellenpaula.weer.eens.weg