Hola, daar zijn we weer!
Allereerst dank voor al jullie gezellige reacties, daar genieten we erg van!

En ten tweede, voor degenen die het nog niet weten: als je op de eerste foto klikt of tikt, wordt hij vergroot en kun je met het pijltje verder kijken...

Tijdens ons verblijf in Cuenca hebben we op zondag een tochtje gemaakt naar een nabijgelegen plaatsje - nou ja, uurtje met de bus vanaf het terminal- waar een zondagmarkt was en wel honderd winkeltjes met zilveren sieraden, vooral veel filigrain. Het zilverwerk was erg mooi om naar te kijken, en Paula komt straks thuis met een mooie hanger, die ingelegd is met halfedelstenen en parelmoer. In de markthal werd groente, fruit en kleding verkocht en een deel van de markt bestond uit eettentjes met een groot gegrild varken, mais, rijst, en soep. We verbazen ons steeds weer over het feit dat al die kramen, tentjes en winkels van hetzelfde soort allemaal gewoon naast elkaar staan. Met dezelfde waren...! 🙄 De eigenaren moeten natuurlijk allemaal zorgen dat ze klandizie krijgen dus ze roepen allemaal dat je bij hen moet komen. In elk geval hebben wij ons laten verlokken tot een heerlijk bordje varken met aardappel en salade. Lekker knapperig korstje! In het centrale park bezochten we een z.g. Retro-café om een bakkie te doen. Misleidende naam voor een soort grote huiskamer met ouwe troep, haha! En ook helemaal niet gezellig. De koffie was wel lekker, gelukkig. Eenmaal weer terug in Cuenca, hebben we nog een poging gewaagd om de daar beroemde 'nieuwe kathedraal' van binnen te bekijken, maar helaas, we konden er niet in. Dan maar een grote pizzapunt scoren voor $1 om op een bankje in het park op te peuzelen. Avondeten ook weer geregeld...
Na Cuenca zijn we naar Alausí gegaan, omdat we graag een unieke treintocht door de bergen wilden maken. El Nariz del Diablo, oftewel de neus van de duivel. Genoemd naar de berg die zo heet omdat hij op een duivelsneus lijkt. Nu zou ik echt niet weten hoe die eruit ziet☺️, maar het klinkt wel interessant... Het hostel dat ons aangeraden was, was zeer comfortabel maar naar onze maatstaven aan de prijzige kant, we betaalden voor 1 nacht evenveel als voor 3 nachten in Cuenca😏. We hadden nog geen tickets voor de trein gereserveerd, dus Paula zou de volgende ochtend om 7 uur naar het station gaan om te kijken of er nog plek was om 8 uur of 11 uur; helaas hing er een dikke wolk over het dorp en de omliggende bergen, dat we eerst maar eens wilden afwachten of het nog wat werd met het weer. Het leek later wel op te klaren maar er waren geen plekken meer vrij🙁 voor die dag. Uiteindelijk maar besloten om voor de volgende ochtend te boeken, en een goedkoper hostel te zoeken om ons verblijf met een dag te verlengen. We hebben die dag maar wat rondgelummeld in het verder weinig boeiende en regenachtige plaatsje. Op een gegeven moment kwam de man die ons de tickets had verkocht naar ons toe om ons te vertellen dat onze treintocht geen retourtje was, maar dat de trein door zou rijden naar Huigra, een gehucht verder naar het zuiden. We mochten nog cancellen als we dat niet wilden. Heeft die man dus na zijn werktijd het hele dorp rondgelopen om ons te vinden....! We zijn akkoord gegaan met de gewijzigde tocht☺️. De volgende ochtend dus vroeg op en een prachtige tocht gemaakt!
Dit treintraject wordt beschouwd als een van de moeilijkst te bouwen spoorwegen. Vanaf Alausí daalt de trein 1000m af in minder dan 12km. Het is werkelijk een bijzonder staaltje techniek.
De steile bergwand wordt dan al zig-zaggend afgedaald, want er is geen ruimte voor bochten. Met de huidige kennis en technieken waren er waarschijnlijk tunnels gemaakt, maar in 1900 was dit kennelijk de enige, maar daarmee ook unieke manier om de bergwand te bedwingen. Na elke zig worden de wissels weer omgezet om de zag weer voort te zetten.
We laten het even hierbij, dit is al zoveel tekst....
Maar het vervolg over Baños en Quito volgt snel!
Groetje!

Geschreven door Ellenpaula.weer.eens.weg