We hadden verwacht dat Baños een heerlijke - OK, wat toeristische- badplaats was met thermaalbaden en andere leuke dingen om te doen, en dat we lekker konden chillen.... Maar helaas, door het weer viel dat toch wel tegen. We hebben wel leuke dingen gedaan, en toen hadden we geluk met het weer.
In Baños 'moet' je schommelen aan de afgrond, bij La Casa del Arbol (=boomhuis), dus dat hebben we gedaan😳😃. Ellen ging eerst en werd vakkundig geduwd door een medewerker, die instructies geeft als : "armen wijd" , nadat hij je voet een slinger heeft gegeven, zodat je achterstevoren boven de afgrond hangt. Wel even spannend, maar ook heel leuk om te doen! Paula hoefde niet zo nodig, maar heeft het toch uit eigen beweging -iets minder uitbundig- ook gedaan; dappere vrouw😮☺️. De thermaalbaden zagen er erg aftands uit, en we hadden uiteindelijk geen zin om daar te chillen. Wel hebben we nog een tochtje ondernomen naar een zipline, waarvan we dachten dat die 1,5 km lang zou zijn. Helaas, die betreffende canopy activiteit hoorde bij een watervaltour ( en we houden niet van tours, gaan liever zelf op pad) en inmiddels waren we dus al bij de andere 'adventure' organisatie. Ellen was ietwat teleurgesteld, maar we hebben toch genoten van die -hooguit- 1 minuut en 300 meter 😂. Het veiligheidshalve goed inpakken duurde 5x langer dan de hele zip. Hostal Timara in Baños was fijn: begane grond, goede bedden, eigen d/t en vooral ook belangrijk: een ruime keuken! Ook wat gezellige gesprekken gehad met andere reizigers, waaronder een NL stel dat ons van goede tips voorzag. Alleen jammer dat het zo regenachtig was🙁.
Van Baños naar Quito in een vloek en een zucht, slechts drieëneenhalf uur, maar zodra we daar uit de bus stapten begon het ook te regenen. We hadden het plan opgevat om naar een prachtige vulkaankrater te gaan, maar gezien de regen en het opkomende en aanzwellende gesnotter van een verkouden Ellen, hebben we daar maar van afgezien. Wel zijn we naar El Mitad del Mundo gegaan, de evenaar, net boven Quito. Hebben ons door de taxichauffeur laten overhalen om ons niet alleen naar de bushalte te brengen maar helemaal naar het monument. Het was een erg grappige chauffeur, wilde alles weten over hoe duur alles is in Nederland, kende veel voetballers en vindt de ogen van de NL vrouwen zo mooi. We hebben hem laten laten geloven dat ik getrouwd ben met Peter, en dat Paula weduwe is. Hij zou wel naar NL willen en dan een vrouw van ca. 50 jaar trouwen. Maar toen hij hoorde dat Paula weduwe was wilde hij ook wel met haar trouwen, en dat ze toch wat jaartjes ouder is maakte niet uit. Hij wilde ook wel in Ecuador met haar trouwen als ze wilde blijven....
Het monument van de evenaar staat trouwens niet op de goede plek, wist ik al. Het scheelt 12 graadminuten zag ik op mijn hoogtemeterapp. We zijn dus op zoek gegaan naar de echte 0°-0'-0" en vonden die een paar honderd meter verderop, op een heel lelijke plek. Ja, dan snap ik wel dat ze dat monument ergens anders zetten...
Vervolgens met de bus naar het oude centrum van Quito gegaan, maar daar konden we niet echt van genieten met die regen💦, dus maar snel weer een taxi - met CO2 aroma van binnen- naar het hostel genomen, en de rest van de dag en nacht het daverende gekletter van het water op het met golfplaten overdekte terras (mét zwembad🙄) aangehoord. Vandaag stonden we op met zon, dat was een verrassing! Meteen weer even van het goede leven genoten op een terras, en vanmiddag hadden we afgesproken met Catalina en Jimmy die we in Puerto Lopez hadden ontmoet... Die waren zomaar hier één blok verder in een hostel aan het werk...!
En morgen.... Gaan we aan een driedaagse beginnen naar de Cotopaxí- vulkaan, een van de hoogste ter wereld. We hebben een all-inclusive pakket met wandelingen geboekt. Geen Wifi daar, dus even radiostilte. We zullen slapen in een 'birdhouse', letterlijk in de boom. Of Ellen mee gaat doen met alles laten we nog maar even in het midden; er wordt een goede conditie verlangd, en dat is nu helaas niet aan de orde.
En vrijwel zeker vertrekken we daarna weer naar Colombia, waar hopelijk het weer wat beter is. Met de bus naar Pasto, Colombia en van daaruit gaan we een voordelige binnenlandse vlucht zoeken naar een prettig verblijf voor de laatste dagen.
We zijn best te spreken over Ecuador, maar ons hart ligt toch meer in Colombia. Zeker wat de mensen betreft, die zijn daar veel opener en warmer. (En in onze ervaringen het weer ook😅, maar dat schijnt momenteel ook in Colombia wat minder te zijn). Het is ietsje duurder in Ecuador, en de wegen zijn beter, en verder is het hier net zo'n zooitje als in de meeste Zuidamerikaanse landen 😂.
Hasta luego, tot later vanuit Colombia!

Geschreven door Ellenpaula.weer.eens.weg