Hallo allemaal, daar zijn we dan..
Inmiddels alweer 6 dagen onderweg, en natuurlijk al van alles meegemaakt!

Het vertrek van zaterdag om 9 uur wordt toch een ‘paar’ uurtjes later… Gelukkig hebben we mooi zonnig weer. In Givet, net over de grens in Frankrijk, hebben we onze eerste overnachting. Paula heeft heerlijk geslapen, maar Ellen denkt dat het niet meer goed komt als ze anderhalf uur rechtop zit met reflux. Gelukkig maar dat Paula daar pilletjes voor heeft. De volgende dag willen de tolwegen enigszins vermijden en rijden we over binnenwegen via Reims naar Limoges, waar we voor een prikkie een geweldige kamer hebben in een nieuw hotel. We moeten lachen als we zien dat het plafond nog grijs beton is, en het licht in de badkamer nog een kaal peertje.
De route leidt ons maandag verder door Souillac, die naam komt ons bekend voor. En jaaa! Dat is die plaats waar we vorig jaar hebben overnacht, met die geweldig hoge brug! Helaas worden we voor Montauban gedwongen een andere route te nemen omdat er boerenprotesten zijn op de A20, maar gelukkig kunnen we verderop de A20 weer op.
Het is al donker als we door de Pyreneeën rijden, bochies naar links en naar rechts, Ellen houdt ervan. Paula iets minder. Net uit de tunnel hebben we onze eerste Spaanse slaapkamer, in Bielsa. Het is een eenvoudig hotelletje, dat er behoorlijk gesloten uitziet. Ook de bijbehorende pizzeria is potdicht. Ellen belt de accomodatie en we moeten even wachten op de beheerder die kennelijk van huis moet komen. Eenmaal ter plekke opent hij de kamer en draait hij de verwarming open, die het later toch niet blijkt te doen… Gelukkig hebben we kruiken bij ons en Ellen's geliefde fleece sprei; komt het toch nog goed.

In Huesca stoppen we voor een kopje koffie, en we trekken door naar Zaragoza. We hebben vandaag niet zo'n lange rit voor de boeg, dus we besluiten een stukje te gaan fietsen. We zoeken de Via Verde en rijden langs de Ebro naar het Centrum, een leuke tocht. En daar vinden we een terrasje en kunnen we in de zon genieten van een heerlijke empanada met kip. We vinden voor de nacht een leuk hotelletje in Burbáguena. Tijdens het ontbijt zien we leuke metalen kunstvoorwerpen in het restaurant, en de eigenaar van het hotel belt de betreffende kunstenaar die ons een rondleiding zou kunnen geven langs zijn werken aan de gevels in het dorp. Helaas is de man in Zaragoza, dus gaan we zelf op onderzoek uit. Eenmaal banjerend door het dorp, dat - net als andere dorpen waar we doorgetrokken zijn - uitgestorven lijkt treffen we een oudere dame die haar straatje veegt. We vertellen dat we een tochtje maken langs de kunstwerken van José. De vrouw reageert direct met: "Dat is mijn zoon!" 😄. We vinden een paar kunstwerken en waarderen het, maar we liggen niet in katzwijm, wat de hoteleigenaar met veel gevoel voor drama ons had gegarandeerd...
Via Cuenca, dat bekend staat om de 'hangende huizen' maar die wij niet vinden, belanden we in Poveda de la Sierra en genieten daar in een autenthiek restaurantje van de lunch. Met veel lawaai van de andere gasten, dat hebben we al eerder gemerkt tijdens onze bezoeken aan eetgelegenheden in Spanje. Na onze pauze leidt de navigatie ons door een paar smalle straatjes en we rijden de auto klem! Een stom paaltje op de hoek van de straat... We kunnen er alleen weer uit als we een fiets van de auto halen; maar om aan de achterkant van de auto te komen moeten we eerst een blokje om lopen😅. Maar het lukt, en we kunnen weer verder,
richting Valdepeñas, maar dat halen we niet voor de overnachting. We komen terecht een spiksplinternieuw hotel in El Provencio. Omdat de aanwijzingen om er te komen erg te wensen overlaten, vragen we het aan een vrouw in het dorpje, die net haar hond had uitgelaten. Ze is zo aardig om ons vooruit te rijden naar de 'Hospedería Bodega Nuestra Señora del Rosario'.
En dan de laatste etappe naar ons eerste 'thuisverblijf' in Spanje. We hebben afgesproken om vóór ons eerste Workaway-avontuur bij Sarah een paar dagen te verblijven bij Yvonne, een vriendin van Paula die sinds vorig jaar permanent in Spanje woont. Na de laatste 500 km worden we warm onthaald in haar schitterende huis met zwembad😎. We genieten na de borrel van een heerlijke maaltijd, en we staan de volgende dag op met wéér een zonnige dag!

Tot de volgende!
Liefs van Paula en Ellen

Geschreven door Ellenpaula.weer.eens.weg